Στην Ανατ. Μεσόγειο επισπεύδουν, στα καθ' ημάς καθεύδουν

Με ταχύ ρυθμό κλείνουν η μία μετά την άλλη οι συμφωνίες διασύνδεσης μεταξύ κρατών της εγγύς Ανατολικής Μεσογείου.

Κομβικής σημασίας η συμφωνία Κύπρου-Λιβάνου για την ΑΟΖ, εξέλιξη που "ξεκλειδώνει" τα μεταξύ των δύο πλευρών σχέδια για διασύνδεση, έρευνες για πετρέλαιο/φυσικό αέριο, κ.α. Ανοιχτό το ενδεχόμενο συμφωνίας Κύπρου με Συρία, μετά την επίσκεψη αλ Σάαρα στην Ουάσιγκτον και την συνάντηση του με τον Ντόναλντ Τραμπ.

Συν τω χρόνω, το Ισραήλ αποφασίζει να προχωρήσει σε μερική υλοποίηση του έργου διασύνδεσης Great Sea Interconnector -στο τμήμα προς Κύπρο- καθώς το άλλο έχει παραπεμφθεί στις...ελληνικές καλένδες.

Και αν για τον GSI η Αθήνα έχει την δικαιολογία πως ακόμη δεν έχουν αρθεί οι εκκρεμότητας με την Λευκωσία, υπαρκτός είναι ο κίνδυνος να παραμείνουν στις...μακέτες τα project διασύνδεσης των Δωδεκανήσων και του Βορείου Αιγαίου.

Ο λόγος; η έλλειψη επαρκών κεφαλαίων από την πλευρά του ΑΔΜΗΕ, γεγονός που έχει επαναφέρει στο τραπέζι το ενδεχόμενο αύξησης κεφαλαίου για τον Διαχειριστή.

Ομως, και σε αυτή την περίπτωση συντρέχει λόγος που συνεκτιμάται από την κυβέρνηση.

Ποιος; το ότι το Πεκίνο ελέγχει το 24% του μ.κ του ΑΔΜΗΕ -μέσω της State Grid- και μάλιστα διαθέτοντας ενισχυμένα δικαιώματα διοίκησης, δλδ πρακτικά έχει λόγο στο μάνατζμεντ.

Δεδομένης της "πολεμικής" για τον ΟΛΠ, η αμκ του ΑΔΜΗΕ περνάει και μέσω των Κινέζων, με ότι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ευρύτερα.