Φορολογική μεταρρύθμιση στα λόγια ή στην πράξη;

Όλες οι αλλαγές που έχουν γίνει μέχρι σήμερα στο φορολογικό σύστημα της χώρας ενώ ονομάστηκαν μεταρρυθμίσεις κινήθηκαν στη λογική της βραχυπρόθεσμης τόνωσης των κρατικών ταμείων, δηλαδή δεν είχαν το χαρακτήρα της στοχευμένης παρέμβασης που απαιτείται για να αντιμετωπιστούν οι χρόνιες παθογένειες αυτού. Τα σημεία εκείνα τα οποία πρέπει να αποτελέσουν τις βάσεις για τη θεμελίωση ενός νέου φορολογικού συστήματος, με γνώμονα πάντοτε τη κοινωνική δικαιοσύνη, δεν ακούγονται για πρώτη φορά. Είχαν και έχουν ακουστεί αλλά δυστυχώς δεν είχαν ποτέ υλοποιηθεί με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα να συζητάμε από την αρχή για την ανάγκη απλότητας, αξιοπιστίας, σταθερότητας, αποτελεσματικότητας, διαφάνειας, και ευελιξίας προσαρμογής σε νέα δεδομένα του φορολογικού συστήματος.

Το φορολογικό σύστημα πρέπει να διακρίνεται για τη απλότητα του, έτσι ώστε να είναι εύκολα κατανοητό χωρίς δαιδαλώδεις και περιπτωσιολογικές αναφορές, να έχει σαφήνεια και να περιορίζει στο ελάχιστο το διαχειριστικό ή γραφειοκρατικό κόστος εξυπηρέτησης του, ώστε η διαχείριση του να κοστίζει λιγότερο στις επιχειρήσεις τους πολίτες και το κράτος.

Το φορολογικό σύστημα πρέπει να ενισχύει το αίσθημα κάθε πολίτη ότι καταβάλει δίκαια το φόρο που του αναλογεί σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας μας. Για το σκοπό αυτό πρέπει να μην υπάρχουν συγκεκαλυμμένες αυξήσεις των φορολογικών βαρών και να αποφεύγονται οι αιφνιδιαστικές αλλαγές, συνήθως με αναδρομική ισχύ.

Το φορολογικό σύστημα επιβάλλεται να είναι σταθερό, αλλά όχι άκαμπτο ώστε να μπορεί να προσαρμόζεται εύκολα σε τυχόν μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες, χωρίς να απαιτούνται συχνές νομοθετικές αλλαγές.

Το φορολογικό σύστημα πρέπει να ενισχύει το αίσθημα κάθε πολίτη ότι τα φορολογικά έσοδα διαχειρίζονται επ' ωφελεία του κοινωνικού συνόλου.

Το φορολογικό σύστημα πρέπει να προωθεί την αποτελεσματική ανακατανομή των οικονομικών πόρων της χώρας, να ελαχιστοποιεί τις στρεβλώσεις και να μεγιστοποιεί την αύξηση του εθνικού προϊόντος και της κοινωνικής ευημερίας.

Το φορολογικό σύστημα πρέπει να διακρίνεται για το δίκαιο χαρακτήρα του στην κατανομή των φορολογικών βαρών, έτσι ώστε άτομα με την ίδια φοροδοτική ικανότητα να έχουν την ίδια φορολογική επιβάρυνση. Για προαχθεί η κοινωνική δικαιοσύνη, χωρίς να επηρεάζεται η βασική κατεύθυνση της οικονομίας, πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν συγκεκριμένα κοινωνικά κριτήρια βάσει των οποίων θα ληφθούν μέτρα όπως :

α) Η προστασία των εισοδημάτων τα οποία είναι κάτω από το όριο ανεκτής διαβίωσης σε επίπεδο ατόμου και σε επίπεδο οικογένειας,

β) Η αξιοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών με σκοπό την αντιμετώπιση της παραοικονομίας και την ουσιαστική πάταξη της φοροδιαφυγής, διότι τα φαινόμενα αυτά επιτείνουν και ανατροφοδοτούν την άνιση κατανομή των φορολογικών βαρών, και

γ) Η βελτίωση της σχέσης άμεσων και έμμεσων φόρων με την μείωση των έμμεσων φόρων που είναι και οι πλέον άδικοι, ή/και με την κατάργηση φόρων που δεν συμβαδίζουν με τις σημερινές οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες, και προκαλούν μεγάλη φορολογική επιβάρυνση.

Όλα τα ανωτέρω έχουν ακουστεί πολλές φορές και έχουν ενσωματωθεί στα προγράμματα των κομμάτων, ειδικά αυτών που χαρακτηρίζονται ως κόμματα εξουσίας, όμως ποτέ δεν έχουν υλοποιηθεί. Με δεδομένο όμως ότι βασική επιδίωξη είναι η ανάπτυξη και η αποκατάσταση των αδικιών, ειδικά εις βάρος των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, απαιτείται τα λόγια να γίνουν πράξη, τόσο απλά, γιατί οι μεταρρυθμίσεις και ειδικά στο φορολογικό σύστημα δεν γίνονται με τα λόγια.

*Ο κ. Γιώργος Κορομηλάς είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός, Συγγραφέας Λογιστικών και Φορολογικών βιβλίων και Εισηγητής Λογιστικών – Φορολογικών Σεμιναρίων με χιλιάδες ώρες διδακτικής εμπειρίας. Είναι Πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών, τ. μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Φοροτεχνικών Ελευθέρων Επαγγελματιών και έχει συμμετάσχει σε πολλές επιτροπές και νομοτεχνικές ομάδες εργασίας του Υπουργείου Οικονομικών.

Δείτε τα υπόλοιπα άρθρα του Γιώργου Κορομηλά στο fpress.gr ΕΔΩ