"Ψήνεται" πακέτο 30-40 δισ. ευρώ για την επόμενη 10ετία

Η ψήφιση της μείωσης του αφορολογήτου (ή και) της μείωσης της προσωπικής διαφοράς αναμένεται να τεθεί ως «προαπαιτούμενο» για την επιστροφή των επικεφαλής των θεσμών στην Αθήνα για την ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης.

Εκτός από την θέσπιση των προληπτικών μέτρων, στο τραπέζι υπάρχει και το θέμα της εξειδίκευσης των μεσοπρόθεσμων παρεμβάσεων για το χρέος καθώς παρά τις επίσημες αρνήσεις από την πλευρά των Ευρωπαίων –χθες ήρθαν οι κατηγορηματικές δηλώσεις του Κλαους Ρεγκλινγκ επί του θέματος- το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εξακολουθεί να πιέζει προς την κατεύθυνση του να γίνουν συγκεκριμένα τα μέτρα που θα υιοθετηθούν έστω και μετά το 2018 και την ολοκλήρωση του 3ου μνημονίου.

Στην πραγματικότητα, αυτό που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη είναι ένας «πόλεμος» για το ποιος θα πληρώσει έναν λογαριασμό της τάξεως των 40-50 δις. ευρώ μέσα στην επόμενη 10ετία. Οι Ευρωπαίοι θέλουν ο λογαριασμός να πληρωθεί από τους Έλληνες φορολογούμενους μέσα από την παραγωγή υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τονίζει επισήμως ότι οι φορολογούμενοι δεν μπορούν να σηκώσουν αυτό το βάρος και ζητάει μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα και μέτρα διευθέτησης του χρέους ώστε το οικονομικό βάρος να μοιραστεί μεταξύ των χωρών μελών της Ευρωζώνης. Υποστηρίζει βέβαια από την άλλη, ότι για να διασφαλιστούν τα πρωτογενή πλεονάσματα που θέλουν να επιβάλλουν στην Ελλάδα οι Ευρωπαίοι, απαιτούνται περισσότερα μέτρα.

Και έτσι φτάνουμε στην κορύφωση του… δράματος με την ελληνική πλευρά να προσπαθεί να περιορίσει το συνολικό κόστος για τους φορολογούμενους γνωρίζοντας βέβαια ότι διαπραγματεύεται από την πλευρά του «αδύναμου» (δεδομένου ότι η ελληνική οικονομία είναι αυτή που χρειάζεται το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ αλλά και τα δάνεια του ESM για να βελτιώσει τις συνθήκες ρευστότητας στην ελληνική οικονομία αλλά και για να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος).

Στις διαβουλεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη λαμβάνοντας χαρακτήρα «τελευταίας ευκαιρίας για την επίτευξη καταρχήν συμφωνίας μέχρι το Eurogroup του Φεβρουαρίου» ουσιαστικά κρίνεται το μέλλον των Ελλήνων φορολογουμένων όχι μόνο για την περίοδο μέχρι το 2018 αλλά και για τουλάχιστον 5 χρόνια ακόμη. Είτε η μείωση του αφορολογήτου λάβει «προληπτικό χαρακτήρα» είτε όχι, το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα θα παραμείνει –όπως φαίνεται- εγκλωβισμένη στα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα.

Αυτό σημαίνει ότι ασφυκτικές συνθήκες ανάλογες με αυτές που θα ισχύουν και το 2018 (σ.σ για την επόμενη χρονιά θεωρείται δεδομένο ότι θα επιβληθούν νέα μέτρα συνολικού ύψους τουλάχιστον 700 εκατ. ευρώ) θα ισχύουν και για το 2019 και για το 2020 αλλά και για όσα χρόνια αποφασιστεί το πρωτογενές πλεόνασμα να διατηρηθεί στο επίπεδο του 3-3,5%.

Υψηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα σημαίνει περισσότερους φόρους ή μικρότερες συντάξεις για τους Έλληνες και λιγότερη ανάγκη για ρύθμιση του ελληνικού χρέους ή λιγότερα νέα δάνεια για τους Ευρωπαίους. Μέσα στα επόμενα 24ωρα θα φανεί πώς θα μοιραστεί ο τελικός λογαριασμός.