Τα τρία σενάρια για να αποφύγει η Ελλάδα το μοιραίο εν μέσω σκληρών απαιτήσεων

Το «κανόνι» του ΔΝΤ θορύβησε μόνο τους ανυποψίαστους, αφού εδώ και εβδομάδες είχε γίνει σαφές από την Ουάσινγκτον ότι ο χειρισμός του ελληνικού ζητήματος με πολιτικούς όρους καθιστά αδύνατη τη συμμετοχή του Ταμείου στην περαιτέρω χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος. Φυσικά το θέμα δεν είναι ότι οι Ευρωπαίοι είναι οι καλοί και το ΔΝΤ είναι ο κακός της υπόθεσης, αφού στην πραγματικότητα οι απαιτήσεις για σκληρά μέτρα προέρχονται κι από τις δύο πλευρές. Το πρόβλημα για τους Ευρωπαίους είναι ότι η διάθεση να δείξουν μια σχετική ευελιξία στους δημοσιονομικούς στόχους -όχι στα μέτρα- προκάλεσε την ένταση των πιέσεων από το ΔΝΤ, που κατέστησε σαφές ότι κάτι τέτοιο ανατρέπει το σχέδιο βιωσιμότητας του Χρέους κι ως εκ τούτου οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να το «κουρέψουν» για να βγει ο λογαριασμός. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν μπορεί να περάσει ούτε έξω από τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια, ειδικά το γερμανικό και κάπου εδώ σημειώνεται η εμπλοκή και αρχίζουν τα σενάρια για το πώς μπορεί η Ελλάδα να αποφύγει το μοιραίο.

Σενάριο πρώτο

Μπορεί το ΔΝΤ να βγει εκτός προγράμματος; Όπως σημειώνουν πηγές με άμεση γνώση της κατάστασης, το ερώτημα είναι μάλλον λανθασμένο, αφού στην πραγματικότητα το ερώτημα είναι αν μπορεί το ΔΝΤ απλώς να μην εκταμιεύσει τις υπόλοιπες δόσεις που είναι προγραμματισμένες ως το Μάρτιο του 2016. Σε μια τέτοια περίπτωση δημιουργείται χρηματοδοτικό «κενό» 17 δισ. ευρώ, το οποίο κάποιος πρέπει να το καλύψει. Κι επειδή η πρόσβαση στις αγορές ακούγεται ως κακόγουστο αστείο, το «κενό» αυτό θα πρέπει να καλυφθεί από τους Ευρωπαίους. Τέτοιου είδους συζητήσεις στην παρούσα φάση χαρακτηρίζονται σε κάθε περίπτωση πρόωρες, αφού όπως τονίζουν Κοινοτικές πηγές αυτό που προέχει είναι η ολοκλήρωση της τρέχουσας αξιολόγησης. Ούτως ή άλλως, όπως επισημαίνουν οι ίδιες πηγές, το ΔΝΤ ακόμα κι αν σταματήσει την περαιτέρω χρηματοδότηση δεν θα φύγει από το ελληνικό πρόγραμμα αφού πολύ απλά για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει πρώτα να πληρωθεί για τα περίπου 21 δισ. ευρώ που έχει ήδη δανείσει στην Ελλάδα.

Σενάριο δεύτερο

Μπορεί να επιτευχθεί συνολική συμφωνία, δηλαδή με διευθέτηση του Χρέους, όπως ζητά η Ελλάδα; Αν και κάτι τέτοιο αποτελεί γραμμή και του ΔΝΤ, στην παρούσα φάση δεν μοιάζει εφικτό. Το βασικό σενάριο αυτή τη στιγμή είναι μια μικρή παράταση του προγράμματος, έτσι ώστε η Ελλάδα να ξεπεράσει τις υπέρογκες πληρωμές του καλοκαιριού και εν συνεχεία να γίνει συνολική θεώρηση των πραγμάτων, με την υπογραφή νέας δανειακής σύμβασης, η οποία θα συνοδεύεται βέβαια από νέους όρους. Όπως λένε χαρακτηριστικά πηγές της Κομισιόν, τα μόνα διαθέσιμα χρήματα αυτή τη στιγμή είναι όσα έχουν απομείνει από το πρόγραμμα καθώς και τα κεφάλαια του ΤΧΣ. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι αν βγάλει κανείς τα 3,5 δισ. ευρώ του ΔΝΤ, μόλις και μετά βίας μπορούν να καλυφθούν εσωτερικές και εξωτερικές ανάγκες ως το Σεπτέμβριο. Το σενάριο της 9μηνης παράτασης, με στόχο να παρακαμφθεί το ΔΝΤ -ως γνωστόν το πρόγραμμα του λήγει τον επόμενο Μάρτιο- «σκοντάφτει» στην έλλειψη διαθέσιμων πόρων από το Σεπτέμβριο και μετά.

Σενάριο τρίτο

Μπορεί να προχωρήσει η αγορά των ομολόγων της ΕΚΤ και των δανείων του ΔΝΤ από τον ESM; Το σενάριο αυτό αποτελεί διακαή πόθο της Αθήνας, αφού θα πετύχαινε με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια. Αφενός θα γλίτωνε τις πιεστικές πληρωμές μέσα στο επόμενο 4μηνο, αφετέρου θα «έσπρωχνε» αυτό το χρέος των περίπου 47 δισ. ευρώ στο απώτερο μέλλον, αναδιαρθρώνοντας το συνολικό Χρέος. Το bonus είναι ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να συμμετάσχει άμεσα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Η παραλλαγή του ίδιου σεναρίου προβλέπει τη μερική εξόφληση του ΔΝΤ (περίπου 9 δισ. ευρώ) από τα κέρδη του Ευρωσυστήματος. Ακόμα κι αν ξεπεράσει κανείς τις προφανείς πολιτικές δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος, σύμφωνα με Κοινοτικές πηγές το σενάριο αυτό «σκοντάφτει» στο ότι η Αθήνα θα πρέπει να υπογράψει νέα δανειακή σύμβαση με τον ESM, αφού αυτά θα θεωρηθούν ως νέα κεφάλαια. Και βέβαια νέο δάνεια συνεπάγεται νέους όρους.

Το κακό -ειδικά για την Αθήνα- είναι ότι ακόμα κι αν προλάβει να πετύχει συμφωνία, αυτή όπως φαίνεται θα είναι λειψή, καθώς το μείζον θέμα του Χρέους θα κρυφτεί κάτω από το χαλί, κρατώντας το φάντασμα της χρεοκοπίας πάνω από την Ελλάδα. Άλλωστε, όσοι μιλούν για χαμηλό κόστος εξυπηρέτησης του Χρέους ξεχνούν να δουν και τις δύο όψεις του νομίσματος, αφού ο Προϋπολογισμός δεν επιβαρύνεται μόνο από τόκους αλλά κι από χρεολύσια. Είναι ενδεικτικό ότι το έτος αναφοράς 2022, η Ελλάδα θα πρέπει να βρει και να πληρώσει ούτε λίγο ούτε πολύ περίπου 33 δισ. ευρώ!

ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ