Όλο το παρασκήνιο πριν από τον «πάγο» στα μέτρα για το Χρέος

Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν, πάντως, ότι «ο Σόιμπλε έψαχνε εδώ και καιρό την αφορμή κι εμείς τη δώσαμε», κάνοντας αναφορά στις εξαγγελίες Τσίπρα, πάνω στις οποίες «πάτησε» ο κυρίαρχος του Eurogroup για να «παγώσουν» με εντολή του τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το Χρέος.

Αν και η Αθήνα έχει στρέψει τα πυρά της κατά του ΔΝΤ, θεωρώντας ότι όχι μόνο δεν παίζει «καθαρό» παιχνίδι αλλά συν τοις άλλοις καθυστερεί τις αποφάσεις για το ελληνικό ζήτημα, το πραγματικό πρόβλημα ήταν και παραμένει το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών. Κι αυτό παραδέχονται, πλέον ακόμα και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, που πίστευαν ότι έστω στο παρά 1΄ ο Β. Σόιμπλε θα υποχρεωνόταν σε κάποιους συμβιβασμούς.

Ευρωπαϊκές πηγές μιλώντας στα «Π» αποκαλύπτουν το δραματικό παρασκήνιο για το πώς φτάσαμε σε κατάσταση εμπλοκής και εκτιμούν ότι οι εξελίξεις είναι πλέον απρόβλεπτες. Σύμφωνα με τις εν λόγω πηγές, οι εξαγγελίες Τσίπρα για τους χαμηλοσυνταξιούχους και τα νησιά δεν ήταν η αιτία της βίαιης αντίδρασης του Βερολίνου αλλά μόνο η αφορμή. Στην πραγματικότητα, εδώ και περίπου ένα μήνα είχαν ξεκινήσει πιέσεις προς τη γραφειοκρατία του Eurogroup, έτσι ώστε τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το Χρέος να συνδεθούν με τη δεύτερη αξιολόγηση, παρά το ότι κάτι τέτοιο δεν έχει την παραμικρή νομική βάση. Κι αυτό γιατί η απόφαση της 25ης Μαίου όριζε σαφώς ότι τα βραχυπρόθεσμα μέτρα σχετίζονται με την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης.

Με αυτή τη λογική, άλλωστε, έγιναν αλλεπάλληλες πολύμηνες τεχνικές συζητήσεις πριν φτάσουμε στις ανακοινώσεις της 5ης Δεκεμβρίου.
Και κάπως έτσι, με έντονες πιέσεις από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών και πρόδηλη την επιθυμία να «κολλήσει» το πράγμα, φτάσαμε στις εξαγγελίες των γνωστών παροχών. «Τους δώσατε την αφορμή και την πήραν», σημειώνουν οι ίδιες πηγές, εκτιμώντας ότι ακόμα κι αν δεν είχαν γίνει αυτές οι ανακοινώσεις, θα βρισκόταν κάποια άλλη αφορμή, με δεδομένο ότι η αξιολόγηση έχει «κρεμάσει» και είναι ζήτημα αν θα μπορέσει να ολοκληρωθεί ως το τέλος Φεβρουαρίου.

Πώς διευκολύνει αυτός ο «πάγος» το Βερολίνο; Πολύ απλά, σχεδόν… σατανικά, διευκολύνονται οι διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ, καθώς εάν ξεκινούσε η εφαρμογή των βραχυπρόθεσμων μέτρων, το Ταμείο θα υποχρεωνόταν να ανοίξει τα χαρτιά του και να χαρακτηρίσει επισήμως μη επαρκές το ευρωπαϊκό «πακέτο» για τη βιωσιμότητα του Χρέους, ξεκινώντας έτσι μια πολύ σκληρή κόντρα με τον ESM, που ήδη νιώθει έντονη ενόχληση από τις παρεμβάσεις του ΔΝΤ.

Κι επειδή τα επιχειρήματα του Ταμείου, ως προς την προβολή του κόστους εξυπηρέτησης θα πήγαιναν… περίπατο λόγω του fixαρίσματος των επιτοκίων που προβλέπουν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα, το ΔΝΤ θα σκλήραινε τη στάση του για τα πλεονάσματα, φέρνοντας σε δύσκολη θέση το Βερολίνο. Οι ίδιες πηγές εκτιμούν ότι η κρίση, με το «πάγωμα» των βραχυπρόθεσμων μέτρων μπορεί να λήξει μέσα στις επόμενες εβδομάδες, όχι όμως απλά και εύκολα αλλά με νέα απόφαση του Eurogroup που θα τα συνδέει με την δεύτερη αξιολόγηση.

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι ότι αυτό το σκληρό παζάρι ΔΝΤ- Βερολίνου, που καταλήγει στην «ασφυξία» της Ελλάδας, αναδεικνύει και τις τεράστιες διαφορές στο εσωτερικό του Ταμείου. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι τεχνοκράτες του Ταμείου υπό τον Τόμσεν πιέζουν έτσι ώστε το ΔΝΤ να αποχωρήσει πλήρως από το ελληνικό πρόγραμμα ή στη χειρότερη περίπτωση να παραμείνει ως τεχνικός σύμβουλος. Αντιθέτως, το διοικητικό συμβούλιο του Ταμείου και ειδικά η Κ. Λαγκάρντ δέχονται ασφυκτικές πολιτικές πιέσεις κυρίως από το Βερολίνο, προκειμένου το ΔΝΤ να έχει ενεργό συμμετοχή. Ευρωπαϊκές πηγές αναφέρουν, μάλιστα, ότι ο Β. Σόιμπλε δεν δίστασε ακόμα και να απειλήσει το Ταμείο ότι αν αποσυρθεί από την Ελλάδα, δεν θα ξαναπατήσει το πόδι του στην Ευρώπη και θα φθίνει σε ένα Οργανισμό τριτοκοσμικών χωρών! Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η διελκυστίνδα Βερολίνου- ΔΝΤ έχει ενοχλήσει και έχει κουράσει τους Ευρωπαίους. Ο Β. Σόιμπλε φέρεται να είναι άσχημα τσακωμένος ακόμα και με τον Τ. Βίζερ, ενώ ευρωπαϊκές πηγές σημειώνουν δηκτικά στα «Π» ότι «οι πιο σώφρονες θέλουν το Ταμείο εκτός, ειδικά ο ESM».

Σε κάθε περίπτωση, το αν θα αποχωρήσει ή θα παραμείνει το ΔΝΤ, δεν μπορεί να το ορίσει η Αθήνα, παρά το ότι το αίτημα διατυπώνεται επισήμως και ανεπισήμως μετά από τη νέα κρίση που προκάλεσε το άρθρο του Π. Τόμσεν. Στην πραγματικότητα, η αποχώρηση του Ταμείου είναι δίκοπο μαχαίρι για το ελληνικό ζήτημα, αφού το φλέγον θέμα των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά από το 2018 θα συζητηθεί ούτως ή άλλως, είτε παραμείνει το ΔΝΤ είτε… κουνήσει μαντήλι, καθώς οι δημοσιονομικές προβολές αποτελούν βασική παράμετρο της Ανάλυσης Βιωσιμότητας και του ESM.

Τι κινδυνεύει να χάσει η Αθήνα από την απουσία του Ταμείου; Την πίεση για πιο γενναία μέτρα ελάφρυνσης Χρέους και μικρότερα πλεονάσματα μετά από το 2021- 2022. Τι μπορεί να κερδίσει ο Α. Τσίπρας από την αποχώρηση του ΔΝΤ; Όπως επισημαίνουν μάλλον δηκτικά ευρωπαϊκές πηγές, τον… πονοκέφαλο της λήψης των σκληρών μέτρων που ζητά το Ταμείο ως τις εκλογές του 2019, άρα και πολιτικό χρόνο. Όσο, δε, για τους Ευρωπαίους αφενός ο σκόπελος του Μεσοπρόθεσμου μπορεί να ξεπεραστεί με έναν εξελιγμένο «κόφτη» που θα ορίζει τα πεδία περικοπών αφετέρου η απαίτηση του Βερολίνου για 10ετή λιτότητα μπορεί να αμβλυνθεί μετά από τις γερμανικές εκλογές του επόμενου Φθινοπώρου, ειδάλλως θα είναι κάτι που θα απασχολήσει την… επόμενη ελληνική κυβέρνηση.

ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ