Η παγίδα του συμβιβασμού των Ευρωπαίων με το ΔΝΤ

«Αναθεωρώ την αισιοδοξία μου», λέει χαρακτηριστικά Ευρωπαίος αξιωματούχος στo «mp», στον απόηχο της ψυχρολουσίας του EWG, όπου επιβεβαιώθηκε ότι ο… περίπατος που οραματιζόταν η ελληνική πλευρά είναι στην πραγματικότητα ένας κακοτράχαλος ανήφορος, χωρίς να φαίνεται, μάλιστα, ότι μπορεί να οδηγήσει σε ξέφωτο.

Στην Αθήνα δειλά- δειλά φλερτάρουν με την ιδέα να παίξουν για μια ακόμα φορά το χαρτί των πολιτικών πιέσεων, δηλαδή να επισείσουν τον κίνδυνο της πολιτικής αστάθειας στην Ελλάδα, σε μια συγκυρία όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει πρωτόγνωρες συνθήκες πολιτικής αβεβαιότητας, ενδεχομένως και κρίση ταυτότητας.

Ευρωπαϊκές πηγές αποκαλύπτουν στo «mp» ότι το σενάριο των πρόωρων εκλογών, στην περίπτωση που η κυβέρνηση πιεστεί να πάρει τα επώδυνα μέτρα, τα οποία υπονόησε δημοσίως και ο Ε. Τσακαλώτος, τέθηκε επί τάπητος σε συζήτηση που είχε ο Ζ.Κ. Γιούνκερ με τον Α. Τσίπρα και αυτό που φέρεται να είπε στον Έλληνα Πρωθυπουργό ο Πρόεδρος της Κομισιόν ήταν το εξής: «Μη διανοηθείς να κάνεις εκλογές». Κι αυτό όχι ως απειλή αλλά ως προειδοποίηση ότι αυτό θα διευκολύνει κάποιους εντός της Ε.Ε. να τινάξουν στον αέρα την ελληνική υπόθεση.

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ

Όπως παρατηρούν ευρωπαϊκές πηγές, οι ισορροπίες γίνονται και πάλι αρνητικές για την Ελλάδα εντός της Ένωσης, πολύ περισσότερο εντός του Eurogroup. «Ο Α. Τσίπρας χάνει συμμάχους», σημειώνουν χαρακτηριστικά, αναδεικνύοντας την επικείμενη ανατροπή του πολιτικού χάρτη στην Ευρώπη. Κατ’ αρχάς στην Ιταλία το δημοψήφισμα απειλεί την κυβέρνηση Ρέντσι, ο οποίος δεν είναι μυστικό ότι στάθηκε- για τους δικούς του λόγους- δίπλα στον Έλληνα Πρωθυπουργό σε κρίσιμες στιγμές της κρίσης του περσινού καλοκαιριού, ενώ δεν έχει διστάσει- πάλι για δικούς του λόγους- να διαφωνήσει δημοσίως με τη Γερμανίδα Καγκελάριο για το πώς αυτή κατευθύνει την Ευρωζώνη.

Αλλαγή σκηνικού αναμένεται και στη Γαλλία, η οποία είτε δια του Φ. Ολάντ είτε διά του υπουργού Οικονομικών Μ. Σαπέν λειτούργησε ως αντίβαρο στις γερμανικές θέσεις ακόμα και για Grexit. Η επικράτηση του συντηρητικού Φιγιόν σηματοδοτεί αφενός την ενασχόληση της Γαλλίας με τα του Οίκου της αφετέρου αδυνατίζει τους δεσμούς με την αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας.

Όσο κι αν ακούγεται αυτή τη στιγμή περίεργο, η Αθήνα θα βγει χαμένη κι από την αναμενόμενη αλλαγή σκηνικού στην Ολλανδία, καθώς αυτή θα οδηγήσει στην αποχώρηση του Γ. Ντάισελμπλουμ τόσο από το υπουργείο Οικονομικών της Ολλανδίας όσο κι από το τιμόνι του Eurogroup. Όπως αναφέρουν ευρωπαϊκές πηγές, ο «ξινός» Ολλανδός, με την αμφιλεγόμενη στάση του απέναντι στο ελληνικό ζήτημα, παίζει αυτή τη στιγμή κομβικό ρόλο στην ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για το ελληνικό Χρέος και την όσο το δυνατόν ομαλότερη συμμετοχή του ΔΝΤ, ανοίγοντας «παράθυρο» ακόμα και για μείωση των πλεονασμάτων. Ο διάδοχος του εκτιμάται ότι θα είναι ο Ισπανός Ντε Γκίντος, ο οποίος θεωρείται άνθρωπος του Β. Σόιμπλε, ενώ συν τοις άλλοις δεν τρέφει ιδιαιτέρως φιλικά αισθήματα για τη σημερινή ελληνική κυβέρνηση.

Πέρα από τις δυσκολίες για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, οι οποίες σχετίζονται κυρίως με τα εργασιακά, το μεγαλύτερο πρόβλημα για την Ελλάδα είναι η συμφωνία για το πώς θα ενταχθεί το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, ειδικά όσον αφορά στα απαιτούμενα πλεονάσματα. Η Αθήνα επιχειρεί να φέρει συμβιβαστική λύση, υποστηρίζοντας ότι το Μεσοπρόθεσμο μπορεί κατ’ αρχάς να στοχεύει σε 3,5% ως το 2020 ή ως το 2021 (αν κατατεθεί μετά από το Δεκέμβριο θα πρέπει να καλύπτει την περίοδο 2018- 2021) και εν συνεχεία αυτός ο στόχος να αναθεωρηθεί προς τα κάτω με βάση τη συνολική συμφωνία για το χρέος.

Σύμφωνα, ωστόσο, με ευρωπαϊκές πηγές, το ΔΝΤ- και όχι μόνο- δεν αρκείται σε στόχους αλλά ζητά και τα μέτρα που θα «κλειδώνουν» αυτούς τους στόχους, ψηφισμένα- κοστολογημένα, πριν πέσουν οι υπογραφές στη συνολική συμφωνία. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο μεγάλο από τη στιγμή που δεν υπάρχει διαφωνία μόνο απέναντι στο ΔΝΤ αλλά και μεταξύ των Ευρωπαίων για τη διάρκεια αυτών των υψηλών πλεονασμάτων. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ενώ οι Γάλλοι συζητούν για μια 3ετία, οι Γερμανοί επιμένουν στο βασικό σενάριο δηλαδή σε 3,5% ως το 2028, ανοίγοντας έτσι μια «τρύπα» 35- 40 δισ ευρώ σε σχέση με τις θέσεις του ΔΝΤ, που ως γνωστόν θεωρεί ότι από το 2018 και μετά δεν μπορεί ο πήχης να ανέβει πάνω από το 1,5%.

ΠΑΓΙΔΑ

Το χειρότερο για την Αθήνα είναι ότι η παγίδα του συμβιβασμού των Ευρωπαίων με το ΔΝΤ δεν αφορά μόνο στο μεσομακροπρόθεσμο δημοσιονομικό σχεδιασμό αλλά και στο 2018. Όπως αποκαλύπτουν στo «mp» ευρωπαϊκές πηγές, ενώ η διαφορά Αθήνας- Ευρωπαίων έχει περιοριστεί στο 0,2% του ΑΕΠ (ο Ε. Τσακαλώτος υποστήριξε ότι η διαφορά έχει πέσει στο 0,1%), η διαφορά με το ΔΝΤ παραμένει στις 2 ποσοστιαίες μονάδες. Η αναγωγή σε μέτρα ξεπερνά, μάλιστα, τα 3,6 δισ ευρώ, καθώς το Ταμείο απαιτεί πολύ περισσότερα μέτρα για να αντισταθμιστούν οι συνήθεις υφεσιακές επιπτώσεις! Όσο για τον πολυσυζητημένο «κόφτη», οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι το Ταμείο, που ουδέποτε συμφώνησε με αυτήν την… ντρίπλα, δεν καλύπτεται από την πρόβλεψη των αυτόματων περικοπών, επιμένοντας σε μετρήσιμα μέτρα, μόνιμου αποτελέσματος ήτοι μεταξύ άλλων στη μείωση του αφορολογήτου και σε περικοπές των καταβαλλόμενων κύριων συντάξεων.

Όπως παραδέχονται οι ίδιες πηγές, ένα τέτοιο πολιτικό φορτίο για την κυβέρνηση φαντάζει ασήκωτο και ως εκ τούτου ως μόνη περίπτωση να προχωρήσει μια τέτοια συμφωνία, είναι στο ίδιο Eurogroup που θα αποφασιστεί η ανάγκη νέων μέτρων, να αποφασιστεί και το συνολικό πακέτο για το χρέος.

ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑ