Ο επόμενος εκλεκτός για το τιμόνι του ΣΕΒ

Σε μια εποχή που η ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας είναι το ζητούμενο όχι μόνο για τη βιωσιμότητά της αλλά και για την επίτευξη της ανάπτυξης της οικονομίας και της εξασφάλισης θέσεων εργασίας, τα παλιά τζάκια του ΣΕΒ επισημαίνουν την ανάγκη συσπείρωσής του Συνδέσμου με επίκεντρο τη βιομηχανία.
Ένα πρόσωπο που φαίνεται να συγκεντρώνει την αποδοχή αυτών των τζακιών και είναι ο Μιχάλης Στασινόπουλος,Συμπρόεδρος της Επιτροπής Βιομηχανίας & Μεταποίησης του ΣΕΒ και γιος του Νίκου Στασινόπουλος του ομίλου Βιοχάλκο. Εκπροσωπεί το νέο αίμα, την τρίτη γενιά, του κορυφαίου βιομηχανικού ομίλου της χώρας, ενός ομίλου που κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα και τις διεθνείς αγορές. Ο ήπιων τόνων Μιχάλης, έχοντας θητεύσει και αντλήσει την πολύτιμη εμπειρία και γνώση του πατέρα του, σήμερα έχει την γενική εποπτεία του ομίλου και είναι Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΛΒΑΛ. Με τη συνεχή ανοδική πορεία του ομίλου, την προσήλωση στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας με έμφαση στην καινοτομία και στις επενδύσεις έδωσε το στίγμα του, αποτέλεσμα του συνδυασμού της εμπειρίας και της γνώσης με την καινοτομία και το όραμα.
Ο Μ. Στασινόπουλος είναι εκ των εμπνευστών του νέου μη κερδοσκοπικού σωματείου «Ελληνική Παραγωγή», που ανακοινώθηκε προ μηνός με τη συμμετοχή γνωστών βιομηχανικών ομίλων της χώρας. Ιδρυτικά μέλη της «Ελληνικής Παραγωγής» είναι τόσο η Βιοχάλκο, όσο και παραδοσιακές οικογένειες της βιομηχανίας που ελέγχουν εταιρείες όπως η «Ελληνικοί Λευκόλιθοι», η «Επίλεκτος», η «ΠΑΚΟ» (μία από τις ισχυρότερες χαρτοβιομηχανίες της χώρας), αλλά και η ΑΓΕΤ Ηρακλής και η «ΕΛΜΙΝ Βωξίτες».
Το μήνυμα που πέρασε η ίδρυση της «Ελληνικής Παραγωγής» ήταν σαφές. Η σταδιακή αλλαγή ταυτότητας του ΣΕΒ τα τελευταία χρόνια με την προσθήκη τραπεζών και άλλων κλάδων της οικονομίας ήταν τέτοια που έφτασε ο ΣΕΒ να μην εξυπηρετεί τελικά τον πυρήνα της βιομηχανικής παραγωγής. Σήμερα όμως, σε μια εποχή μεγάλων προκλήσεων για τη βιομηχανία, πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν ο ΣΕΒ να επιστρέψει στις ρίζες του και εκτός από τον τραπεζικό ή θεσμικό χαρακτήρα, να δώσει έμφαση στην εγχώρια βιομηχανία και να υποστηρίξει την ανταγωνιστικότητά της. Και απειλή για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής μεταποίησης είναι το ενεργειακό κόστος και γι αυτό γίνεται περισσότερο από ποτέ αναγκαία η συσπείρωσή της για να αντιμετωπιστεί ένας κίνδυνος αύξησης του ενεργειακού κόστους που θα απειλήσει τη βιωσιμότητά της είναι μεγάλος. Και για να γίνει αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση στην ελληνική Πολιτεία η σημασία και ο ρόλος της μεταποίησης.
Με αύξηση της παραγωγικής βάσης θα έρθει η ανάπτυξη
Η χώρα μας στις διεθνείς κατατάξεις ανταγωνιστικότητας βρίσκεται σε αποκαρδιωτικά χαμηλές θέσεις, πολύ μακριά από τον κύκλο των ανεπτυγμένων οικονομιών, κάτι που υπονομεύει τις ελληνικές επιχειρήσεις στη μάχη που καλούνται να δώσουν στις διεθνείς αγορές.
«Για να βγει η χώρα μας με βιώσιμο και διατηρήσιμο τρόπο από την κρίση χρειάζεται διεύρυνση της μεταποιητικής παραγωγικής βάσης, αύξηση της παραγωγής διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών εξωστρεφή ανταγωνιστική οικονομία που περισσότερο επενδύει, παράγει και εξάγει, και λιγότερο καταναλώνει και εισάγει», υπογράμμισε πρόσφατα μεταξύ άλλων ο ισχυρός άνδρας της Ελβάλ και υποψήφιος για την ηγεσία του ΣΕΒ κ. Μιχάλης Στασινόπουλος. Κι ενώ ο στόχος της επαναβιομηχάνισης της Ευρώπης αποτελεί μια από τις 7 κορυφαίες προτεραιότητες του Προγράμματος Δράσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2017, στην Ελλάδα η σημασία της βιομηχανίας και της μεταποίησης δεν αναγνωρίζεται.
Ενδεικτική είναι η χρονική ιεράρχηση ως προς την ένταξη της βιομηχανίας νέο νόμο για τις αδειοδοτήσεις, που αφήνει τη μεταποίηση στην τελευταία φάση, υποτιμώντας το ρόλο της βιομηχανίας και της μεταποίησης στην οποίο τα τελευταία χρόνια όλη η Ευρώπη δίνει απόλυτη προτεραιότητα.
Όπως επίσης τόνισε «η διεθνής εμπειρία και μελέτες για την κρίση του 2008 δείχνουν κάτι που εμείς εδώ εξακολουθούμε να αγνοούμε: Ότι οι χώρες με ισχυρή βιομηχανία βγήκαν από την κρίση πιο γρήγορα και πιο εύκολα. Αν η χώρα μας είχε ισχυρή παραγωγική βάση, εάν το παραγωγικό μας μοντέλο δεν ήταν σαθρό, δεν θα βρισκόμασταν σήμερα σ’ αυτήν την κατάσταση. Η κρίση δεν θα ήταν τόσο βαθιά κι επώδυνη, το κράτος θα είχε περισσότερα φορολογικά έσοδα, οι κοινωνικές επιπτώσεις θα ήταν μικρότερες.
Η ένταση και η διάρκεια της κρίσης οφείλεται στο ότι η Ελλάδα εκτός από τα δημοσιονομικά ελλείμματα είχε και ένα χρόνιο έλλειμμα στο εξωτερικό της ισοζύγιο, κυρίως στο εμπορικό.
Μετά από 9 χρόνια ύφεσης είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι η χώρα μας δεν θα βγει με βιώσιμο και διατηρήσιμο τρόπο από την κρίση χωρίς την διεύρυνση της μεταποιητικής παραγωγικής βάσης, χωρίς την αύξηση της παραγωγής διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών, χωρίς εξωστρεφή ανταγωνιστική οικονομία που περισσότερο επενδύει, παράγει και εξάγει, και λιγότερο καταναλώνει και εισάγει. Αν δεν διορθώσουμε αυτή τη χρόνια αδυναμία, καμία δημοσιονομική διόρθωση δεν θα είναι διατηρήσιμη”.
Στην ίδια ομιλία του, έδωσε έμφαση στη σημασία της βελτίωσης του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, το οποίο και είναι «ζήτημα πρώτης εθνικής προτεραιότητας και εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από εμάς τους ίδιους». Αυτό, όχι μόνο δεν έχει δημοσιονομικό κόστος αλλά αντίθετα, επιταχύνει την ανάπτυξη, βοηθάει στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ωφελεί τα δημόσια ταμεία, και φυσικά ευνοεί την προσέλκυση νέων κεφαλαίων και την αύξηση των επενδύσεων, ελληνικών και ξένων.
Η πορεία της Βιοχάλκο
Η πορεία της Βιοχάλκο παραμένει σταθερά ανοδική ακόμη και στις δυσκολότερες συνθήκες και αποδεικνύει ότι η μεταποίηση, παρ’ όλες τις πρωτοφανείς αντιξοότητες, παραμένει όρθια και σιγά-σιγά ανασυντάσσεται για να κερδίσει μερίδια στις διεθνείς αγορές.
Το 2016 οι εταιρείες του ομίλου αντιμετώπισαν ένα λειτουργικό περιβάλλον που διαμορφώθηκε από υψηλή οικονομική αβεβαιότητα και αυξημένη μεταβλητότητα στις αγορές, τις τιμές των μετάλλων και των πρώτων υλών και έντονο ανταγωνισμό σε κάποιες από τις αγορές καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Ωστόσο για μια ακόμη χρονιά ο όμιλος συνέχισε τις εκτεταμένες επενδύσεις που πραγματοποιεί όλα τα τελευταία χρόνια και οι εταιρείες του ομίλου ολοκλήρωσαν έναν αριθμό από σημαντικά project και επενδύσεις που θα ενισχύσουν την ανταγωνιστική θέση τους .
Ο Μιχαήλ Στασινόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών το 1985. Πήρε Πτυχίο Διοίκησης Επιχειρήσεων από το London School of Economics το 1989 και το μεταπτυχιακό του στα Ναυτιλιακά, στο Διεθνές Εμπόριο και στα Χρηματο-οικονομικά από το City University of London.
Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της VIOHALCO SA/NV. Συμμετέχει στο Γενικό Συμβούλιο του ΣΕB και στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ελληνο-Ιαπωνικού Εμπορικού Επιμελητηρίου.