Ποιος βιομήχανος κατέβηκε στη... διαδήλωση

Το καινούριο, όμως, δεν ήταν αυτό. Έτσι κι αλλιώς η Θεσσαλονίκη δεν έχει παράδοση σε μεγάλες συγκεντρώσεις. Ανάλογη ήταν η εικόνα και την Κυριακή με τους οπαδούς της ρήξης. Το καινούριο τη Δευτέρα ήταν η σύνθεση του κόσμου που κατέβηκε στο Λευκό Πύργο για να δηλώσει ότι θέλει η χώρα να συνεχίσει ως μέλος της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ανάμεσά τους γνωστοί επιχειρηματίες, που ποτέ και κανείς δεν τους είχε ξαναδεί στο πεζοδρόμιο.

Η έκπληξη, όμως, είχε βαρύ ονοματεπώνυμο για τα δεδομένα του Βορρά. Γιώργος Μυλωνάς. Ο γνωστός βιομήχανος –που ακόμη και όσοι δεν τον ήξεραν τον έμαθαν πριν από επτά χρόνια όταν έπεσε θύμα απαγωγής και κρατήθηκε επί 13 ημέρες από την ομάδα του Παλαιοκώστα- κατέβηκε στο Λευκό Πύργο και κάθισε στη συγκέντρωση για περισσότερο από μία ώρα.

«Ανησυχώ πάρα πολύ για τις εξελίξεις» επισημαίνει μιλώντας αποκλειστικά στο «moneypro», ενώ ταυτόχρονα διευκρινίζει: «Ο κόσμος που θεωρεί ότι η σύνδεση του με την Ευρώπη βρίσκεται σε κίνδυνο δεν θα καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια, θα σηκωθεί από τον καναπέ και –πιστέψτε με- αντιπροσωπεύει τεράστια πνευματική και υλική δύναμη».

Όπως αποκαλύπτει αποφάσισε να κατέβει στο λευκό Πύργο αμέσως μόλις πληροφορήθηκε για την κινητοποίηση μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. «Δεν χωράει ο νους μου ότι αγώνες δεκαετιών θα πάνε στράφι στις λεπτομέρειες» σημειώνει, εξηγώντας παράλληλα ότι σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται στην Ευρώπη, στο πιο ανεπτυγμένο σημείο του πλανήτη, όπου υπάρχει Κοινωνική Πρόνοια και ανεπτυγμένη Παιδεία.

«Το διακύβευμα είναι μεγάλο, δεν θέλω τα παιδιά μου να είναι Βαλκάνιοι, θέλω να είναι Ευρωπαίοι, κάτι άλλωστε που αποζητούν όσοι είναι εκτός Ε.Ε.» επισημαίνει εμφατικά.

Και καταλήγει: «Κάποια στιγμή όλοι νιώθουμε την ανάγκη να βγουμε στο δρόμο για να πούμε <φτάνει πια>, αλλά επειδή στη χώρα μας δε συμβαίνει συχνά αυτό κάποιοι το θεωρούν περίεργο φαινόμενο» σημειώνει. Όπως λέει αντιλαμβάνεται την αριστερή διακυβέρνηση ως τρόπο για να ρυθμίζονται τα καθημερινά πράγματα στην κοινωνία και όχι ως πλήρη αλλαγή συστήματος.

ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΟΣ. Στο θέμα της συμμετοχής της χώρας μας στην Ευρωζώνη ο Γ. Μυλωνάς είναι απόλυτος και κατηγορηματικός. Μάλιστα, το αποδεσμεύει από τη δική του επιχείρηση, η οποία –όπως ο ίδιος λέει- πουλάει το 90% των προϊόντων της στις αγορές του εξωτερικού. «Στην Alumil συμφέρει η επιστροφή στη δραχμή, αφού αγοράζει πρώτες ύλες σχεδόν αποκλειστικά από την Ελλάδα και πουλάει τα τελικά προϊόντα στο εξωτερικό, αλλά για μένα το μείζον είναι το ευρωπαϊκό κεκτημένο, που δεν πρέπει να χαθεί» ξεκαθαρίζει. Και συμπληρώνει: «Δεν δέχομαι να βάλω το οικονομικό συμφέρον πάνω από το κοινωνικό συμφέρον και απορώ γιατί όσοι ζητούν να φύγουμε από το ευρώ είναι στην πλειοψηφία τους οι πιο φτωχοί, αυτοί δηλαδή που θα υποφέρουν περισσότερο».

Όσο για τα μέτρα που ακούγεται ότι θα ληφθούν τα χαρακτηρίζει δύσκολα και σκληρά. «Δεν είναι αναπτυξιακά, το αντίθετο» επισημαίνει. Και διευκρινίζει: «Για μένα, όμως, το ζήτημα είναι να λειτουργήσει και πάλι η οικονομία, που σήμερα εμφανίζει δυσλειτουργίες. Αν αφεθεί ο ιδιωτικός τομέας να κάνει τη δουλειά του θα έρθουν τα έσοδα».

Πολυεθνικήμε businessσε Μανχάταν, Αζερμπαϊτζάν

Ο Γιώργος Μυλωνάς ηγείται της Alumil, μιας ελληνικής πολυεθνικής βιομηχανίας, αφού ανταγωνίζεται στα ίσα τους παγκόσμιους παίκτες του αλουμινίου.

Από τα 180 εκατ. ευρώ του κύκλου εργασιών το 2014, το 90% και κάτι παραπάνω προέρχεται από τις εξαγωγές. Αυτή την περίοδο -μεταξύ άλλων- «ντύνει» με κουφώματα το νέο στρατηγείο που δημιουργεί η Google στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, ενώ παράλληλα ισχυροποιεί τη θέση του στην Κεντρική Ασία –περιοχή που εισφέρει στο τζίρο του με 10%.

Γι’ αυτό δημιούργησε πρόσφατα νέα θυγατρικής στο Αζερμπαϊτζάν, σε συνεργασία με τοπική ημικρατική επιχείρηση αλουμινίου. Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό μέτωπο, με στόχο να εξακολουθήσει ο όμιλος της Alumil να πρωταγωνιστεί αναδιαρθρώνει τα σημαντικού ύψους δάνεια του, που συνιστούν -κατά κάποιο τρόπο- το τίμημα της κρίσης…

Γεννημένος στις Σέρρες το 1959 ο Μυλωνάς είναι κάτοικος Θεσσαλονίκης από 18 ετών, όταν πέρασε στο φυσικομαθηματικό τμήμα του ΑΠΘ.

Πολιτικοποιημένος από μικρός δεν πέρασε εύκολα, αφού στα πανεπιστήμια της μεταπολίτευσης οι δεξιοί ήταν λίγοι και μάλλον περιθωριοποιημένοι. «Ως φοιτητές προτεραιότητα για μας είχαν οι σπουδές και όχι οι διαδηλώσεις, όπως αργότερα ως επιχειρηματίες κοιτάμε να παράγουμε και όχι να γκρινιάζουμε» λέει συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν.

Από το 2005, ως πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, εκτόνωσε την ανάγκη του να συμμετέχει στα κοινά, αλλά μετά την περιπέτεια της απαγωγής τον Ιούνιο του 2008 στην ουσία αποσύρθηκε από δημόσιες εμφανίσεις μεγάλης κλίμακας.

Αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος που η παρουσία του στη σκιά του Λευκού Πύργου το βράδυ της περασμένης Δευτέρας συζητήθηκε τόσο πολύ…

ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ