Το φρέσκο γάλα, οι κατηγορίες εκβιασμών και το μάρμαρο που πληρώνει ο καταναλωτής

για το αδίκημα της εκβίασης σε βαθμό κακουργήματος, που έχει απαγγελθεί με την επιβαρυντική περίσταση της απειλής βλάβης της επιχείρησης του παραγωγού. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο οι εν λόγω γαλακτοβιομηχανίες φέρονται να ασκούσαν την περίοδο πιέσεις σε παραγωγούς γάλακτος ώστε να πωλούν σε χαμηλές τιμές και ότι τους απειλούσαν πω αν δεν συμμορφώνονταν στις απαιτήσεις τους δεν θα μπορούσαν να πουλήσουν το γάλα τους γιατί θα αποκλείονταν από όλες τις γαλακτοβιομηχανίες.
Η δικαστική έρευνα για την υπόθεση ξεκίνησε μετά τις καταγγελίες παραγωγών οι οποίοι κατέθεσαν ότι είχαν υποχρεωθεί να πωλούν γάλα με προκαθορισμένο πλαφόν τιμής. Ταυτόχρονα η Επιτροπή Ανταγωνισμού έχει επιβάλλει πρόστιμα για το καρτέλ γάλακτος, συνολικού ύψους 48.269.666,31€.
Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι αν στην ιστορία του φρέσκου γάλακτος την ευθύνη έχουν μόνο οι γαλακτοβιομήχανοι. Αν κάποιος ανατρέξει το τι ακριβώς συμβαίνει στην Ευρώπη θα διαπιστώσει ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα όπου το φρέσκο γάλα έχει διάρκεια «ζωής» 4 ημέρες από την ημερομηνία παστερίωσής του ενώ στις υπόλοιπες χώρες η μέση διάρκεια για το ίδιο προϊόν είναι από 7-9 ημέρες.
Το θέμα για τελευταία φορά μπήκε στο τραπέζι των συζητήσεων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης τον Οκτώβριο του 2012 αλλά δεν ελήφθη απόφαση με επιχείρημα τον αφανισμό της ελληνικής κτηνοτροφίας. Στο παρελθόν κατ επανάληψη οι γαλακτοβιομήχανοι είχαν ισχυριστεί ότι οι ... κλιματολογικές συνθήκες της Ελλάδας δεν επιτρέπουν την επιμήκυνση της διάρκειας ζωής του φρέσκου γάλακτος.
Η ουσία όμως είναι με τη διατήρηση των διατάξεων για διάθεση φρέσκου γάλακτος μόνο 4 ημέρες μετά την ημερομηνία παστερίωσης λειτουργεί προστατευτικά και για τους γαλακτοβιομήχανους που διατηρούν υψηλά περιθώρια κέρδους αλλά και τους γαλακτοπαραγωγούς οι οποίοι ελλείψει επάρκειας φρέσκου γάλακτος στην Ελλάδα πωλούν σε υψηλότερες τιμές από τους συναδέλφους τους στην Ευρώπη.
Και αυτό έχει πρώτον ως συνέπεια να δημιουργείται έδαφος εκβιασμών ειδικά από την πλευρά των βιομηχάνων που θέλουν να αυξήσουν τα περιθώρια κέρδους τους, αφού ουσιαστικά είναι οι μοναδικοί αγοραστές από τις ελληνικές κτηνοτροφικές μονάδες.
Το μάρμαρο σε αυτή την ιστορία το πληρώνει ο καταναλωτής ο οποίος αγοράζει το ακριβότερο γάλα στην Ευρώπη δεδομένης μάλιστα και της περιορισμένης αγοραστικής δύναμης του ελληνικού νοικοκυριού.
Είναι προφανές ότι αν επιμηκυνθεί η διάρκεια ζωής του φρέσκου γάλακτος θα μπορεί άνετα να γίνονται εισαγωγές από χώρες του Βορά όπως η Αυστρία και οι τιμές να υποχωρήσουν. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που έγινε με το γάλα υψηλής παστερίωσης που εισήγαγε απευθείας το πολυκατάστημα Βερόπουλος από την Αυστρία σε πολύ ανταγωνιστικές τιμές δημιουργώντας τεράστια πίεση στις ελληνικές βιομηχανίες που στράφηκαν στη διάθεση γάλακτος υψηλής παστερίωσης που προέρχεται από εισαγωγές.
Υπό αυτές τις συνθήκες το ερώτημα που τίθεται αν σε μια οικονομία που βρίσκεται σε κρίση όπως η Ελληνική υπάρχει η πολυτέλεια να λειτουργεί προστατευτικά η πολιτεία κυρίως για τις γαλακτοβιομηχανίες που καρπούνται τη μερίδα του λέοντος και να νοθεύεται ο ανταγωνισμός σε βάρος του καταναλωτή.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΤΖΟΣ
[email protected]