Όλα τα σενάρια για την επόμενη έξοδο της Ελλάδας στις αγορές ομολόγων

Ποιοι θεωρούν "αδύνατη" την έξοδο μέχρι τις 20 Αυγούστου και ποιοι ζητούν αναβολή για τον Ιανουάριο του 2019

Όλα τα σενάρια για την επόμενη έξοδο της Ελλάδας στις αγορές ομολόγων

“Θέλουμε προβλεψιμότητα κι όχι σπασμωδικές κινήσεις” είναι το μήνυμα, που, σύμφωνα με πληροφορίες, στέλνουν στην Αθήνα όλοι οι αποκαλούμενοι “σοβαροί” επενδυτές, δηλαδή όσοι τοποθετούνται μακροπρόθεσμα και δεν επιδίδονται σε κερδοσκοπικά παιχνίδια. “Αν η απόφαση του Eurogroup για το Χρέος είχε εκδοθεί το Μάιο, θα είχαμε χρόνο να προετοιμάσουμε κατάλληλα το έδαφος για μια άμεση έκδοση. Πλέον, μια τέτοια επιλογή θα φανεί ως κίνηση απελπισίας”, συμπληρώνουν ελληνικές πηγές και κάπως έτσι μπαίνει οριστικά στο “ψυγείο” το σενάριο της... ηρωικής έκδοσης νέου ομολόγου πριν από τις 20 Αυγούστου, ως μέρος των πανηγυρικών εκδηλώσεων εξόδου από τα Μνημόνια. 

Αν έμενε κανείς στην εικόνα των αριθμών, δηλαδή στις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων αυτήν τη στιγμή, θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι μια άμεση έκδοση είναι... παιχνιδάκι. Από τη μια το 10ετές βρίσκεται σταθερά κάτω από το 4% κι από την άλλη η απόδοση του 7ετούς αγγίζει το 100%, διαμορφώνοντας φαινομενικά ένα ιδανικό περιβάλλον για μια νέα έκδοση, όπως ζητάνε, άλλωστε, κάποιοι “επιθετικοί” επενδυτές. Ωστόσο, τα μηνύματα που παίρνουν οι ελληνικές Αρχές είναι πολύ μακριά από μια τέτοια λογική κι είναι ενδεικτικό ότι από τον ESM συστήνουν έκδοση ομολόγου όχι νωρίτερα από τον Ιανουάριο του 2019.

“Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε μια έκδοση πριν από το τέλος του έτους” απαντούν αρμόδιες ελληνικές πηγές, συμπληρώνοντας, όμως, ότι από το μπαράζ των κατ’ ιδίαν επαφών, των τηλεδιασκέψεων και των τηλεφωνικών επικοινωνιών με επενδυτές, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να τηρήσει ευλαβικά τη στρατηγική της... κανονικότητας και πάνω απ’ όλα της συνέπειας. Είναι χαρακτηριστικό ότι αν και τα μεγάλα funds έχουν πειστεί για τον “καθαρό” διάδρομο που άνοιξε το Eurogroup στη βιωσιμότητα του Χρέους μεσοπρόθεσμα, διατηρούν σοβαρές επιφυλάξεις για τον παρανομαστή του κλάσματος ήτοι για το ΑΕΠ και πώς μπορεί η κυβέρνηση να υπηρετήσει το στόχο της αύξησης των ρυθμών ανάπτυξης, δηλαδή για το κατά πόσο είναι διατεθειμένη να προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στις παρουσιάσεις που έκαναν κυρίως στις ΗΠΑ ο Ε. Τσακαλώτος και ο Γ. Χουλιαράκης, έδωσαν μια σοβαρή εικόνα των μεταρρυθμίσεων που έχει ολοκληρώσει η χώρα συνολικά από το 2010 ως σήμερα, χωρίς να επιχειρήσουν να διαχωρίσουν την “καλή” περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ από την “κακή” περίοδο των προηγούμενων κυβερνήσεων κι αυτό ήταν κάτι που σχολιάστηκε ευμενώς από τους ξένους επενδυτές. Ιδιαιτέρως θετική ήταν, επίσης, η ανταπόκριση στο σχεδιασμό που ανέπτυξαν οι δύο υπουργοί για τη διαχείριση του εκτιμώμενου δημοσιονομικού χώρου, καθώς διαβεβαίωσαν ότι το όποιο υπερπλεόνασμα θα διατεθεί για τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και της φορολογίας στην εργασία, επιλογές που προφανώς έχουν αναπτυξιακό πρόσημο. Ποιό είναι το πρόβλημα; Ότι στο εσωτερικό της χώρας και στις επαφές με τους Ευρωπαίους η κυβέρνηση χρησιμοποιεί μια τελείως διαφορετική γλώσσα, υπόσχεται παροχές και ελαφρύνσεις, τάζει επιδόματα, δεσμεύεται για διάσωση των συντάξεων, χωρίς μάλιστα να αναπτύσσει ένα πειστικό δημοσιονομικό σχέδιο. Κι αυτό αναμφίβολα σπέρνει αμφιβολίες και γεννά επιφυλακτικότητα στις αγορές για τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης.
Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να κινηθεί χωρίς σοβαρότητα μετά από τις 20 Αυγούστου, αλλά θα πρέπει να κινηθεί βάσει στρατηγικής, που έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
1. Δεν υπάρχει ανάγκη κάλυψης δανειακών αναγκών ως το τέλος του 2022, άρα απαγορεύονται βεβιασμένες κινήσεις
2. Ό,τι εκδίδει εφεξής η Ελληνική Δημοκρατία, θα πρέπει να είναι με στόχο την κάλυψη των χρεολυσίων των επόμενων 4 ετών, που ανέρχονται σε περίπου 30 δισ ευρώ, δηλαδή όσο και το “μαξιλάρι”. Όσον αφορά στους τόκους, αυτοί μπορούν να καλύπτονται άνεται από τα πρωτογενή πλεονάσματα
3. Η Ελλάδα θα πρέπει να κερδίσει το στοίχημα του να καταστεί συχνός εκδότης, διενεργώντας 2 ή 3 εκδόσεις αναφοράς το χρόνο, για τουλάχιστον 3 δισ ευρώ από την καθεμία
4. Θα πρέπει να επεκτείνει την επενδυτική της βάση, στοχεύοντας εφεξής στους μακροπρόθεσμους επενδυτές, αν και αυτοί θα παραμείνουν διστακτικοί έως ότου η Ελλάδα ανακτήσει το ΒΒ από τους Οίκους Αξιολόγησης
5. Θα πρέπει να λειτουργήσει συστημικά, παίρνοντας feed back για τις ανάγκες των επενδυτών
Από τη στιγμή που η Ελλάδα θα καλύπτει τις δαπάνες των λήξεων με νέες εκδόσεις, το μεγαλύτερο στοίχημα είναι η εξαγορά ακριβού Χρέους, με το “μαξιλάρι” των περίπου 30 δισ ευρώ. Τι περιλαμβάνει η ατζέντα; Τα 10 δισ ευρώ του ΔΝΤ, τα 10- 13 δισ των ομολόγων των Κεντρικών τραπεζών, τα περίπου 4 δισ ευρώ του swap της Goldman Sachs, κάτι υπόλοιπα 3- 4 δισ ευρώ από το PSI, ακόμα και μέρος των εντόκων γραμματίων ύψους 15 δισ ευρώ, που συνεχίζουν να “ρολλάρουν”.
Πηγή: Από την εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ που κυκλοφορεί κάθε Σάββατο στα περίπτερα όλης της χώρας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ