Αλήθειες και ψέματα για την "καθαρή έξοδο" από τα μνημόνια

Και οι τρεις Οίκοι- οι οποίοι σημειωτέον κρατάνε την Ελλάδα ως και 6 βαθμίδες μακριά από την έξοδο από την κατηγορία «σκουπίδια»- βασίζουν τη συλλογιστική τους στο ότι η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει βραχυπρόθεσμα τις δανειακές της υποχρεώσεις μέσω ενός «μαξιλαριού» (buffer), που ήδη «χτίζεται» και σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις θα φτάσει στα τουλάχιστον 18 δις ευρώ, με στόχο να καλυφθεί χρηματοδοτικά η χώρα για ενάμιση χρόνο από τη λήξη του Προγράμματος. Το κρίσιμο ερώτημα, στο οποίο ουδείς απαντά και ουδείς βάζει το χέρι του στη φωτιά, ούτε καν από την κυβέρνηση, είναι αν αυτό το «μαξιλάρι» θα δοθεί υπό κάποιους όρους (conditionality).

Αν όλα πάνε καλά με τη δόση των 6,7 δις ευρώ από την τρίτη αξιολόγηση (το 1 δις ευρώ υπολογίζεται ότι θα εκταμιευθεί τον Απρίλιο), θα απομένουν κάτι λιγότερα από 12 δις ευρώ ως τον Αύγουστο, σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό. Θα δοθούν όλα απλά και μόνο με την ολοκλήρωση της τέταρτης αξιολόγησης ή θα υπάρξουν όροι; Και τι θα γίνει με τα περίπου 20 δις ευρώ που παραμένουν «παρκαρισμένα» στον ESM από την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; Θα χαθούν μετά από τον Αύγουστο, όπως προβλέπει η δανειακή σύμβαση ή με κάποιον τρόπο θα συμβάλουν στο «χτίσιμο» ενός μεγαλύτερου μαξιλαριού ως και 30 δις ευρώ, προκειμένου να καλυφθεί η Ελλάδα ως το τέλος του 2020;

Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα δοθούν «πακέτο» με τις αποφάσεις για το είδος της επιτήρησης που θα ασκείται στην Ελλάδα μετά από τον Αύγουστο, συνθέτοντας έτσι το περιβόητο «υβριδικό μοντέλο», για το οποίο έχουν προϊδεάσει εδώ και μήνες οι Βρυξέλλες την Αθήνα. Η ελληνική πλευρά επιμένει ότι η μοναδική διαφοροποίηση που θα υπάρχει σε σχέση με τα όσα εφαρμόστηκαν στις περιπτώσεις της Πορτογαλίας και της Κύπρου, είναι η συχνότητα των «επισκέψεων» και η σύνδεση κάποιων μεταρρυθμίσεων με τα μέτρα ελάφρυνσης Χρέους π.χ. με τις επιστροφές των κερδών του Ευρωσυστήματος (ANFA- SMP). Η πραγματικότητα είναι λίγο πιο σύνθετη και αρκετά πιο επώδυνη από αυτή που επιθυμεί η κυβέρνηση, καθώς κάπου εδώ στήνεται η δεύτερη παγίδα: στις μεταμνημονιακές μεταρρυθμίσεις.

Οι Ευρωπαίοι επιμένουν ότι το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που περιμένουν γύρω στο Πάσχα, θα είναι ελληνικής ιδιοκτησίας. Ωστόσο, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχουν συγκεκριμένες παρεμβάσεις, που οι δανειστές επιθυμούν να συμπεριληφθούν σε αυτό το «πακέτο», το οποίο θα «δένει» την «επόμενη ημέρα» και τα μέτρα ελάφρυνσης του Χρέους. Η δομή και λειτουργία του Δημοσίου είναι ένα από αυτά.

Και πάμε στο θέμα της εμπιστοσύνης. Μια από τις αιτίες του εκνευρισμού του Ε. Τσακαλώτου και της αμηχανίας της ελληνικής κυβέρνησης, είναι ότι παρά τα θετικά σχόλια, τις ένθερμες δηλώσεις για την πρόοδο που έχει συντελεστεί και την πεποίθηση ότι το πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί επιτυχώς, παραμένει μια «σκιά». Στην πραγματικότητα οι παλιές «καραβάνες» αλλά και οι ψυχροί γραφειοκράτες στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη, στο Βερολίνο, φοβούνται πάντα τα πισωγυρίσματα της κυβέρνησης. Δεν πρέπει να περάσει στα ψιλά, ότι οι Οίκοι Αξιολόγησης αναδεικνύουν ως αιτία υποβάθμισης την αναστροφή των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων, παρά τα… ρεκόρ εφαρμογής που σπάει η σημερινή κυβέρνηση. Υπάρχει τέτοιος κίνδυνος;

Παρά τις ομολογουμένως προσεκτικές τοποθετήσεις των δύο καθ’ ύλην αρμόδιων υπουργών- του Ε. Τσακαλώτου και της Ε. Αχτσιόγλου- η κυβέρνηση «καίγεται» να «παγώσει» τις συμφωνημένες και ψηφισμένες περικοπές συντάξεων και αφορολογήτου, αν και αναγνωρίζουν ότι πρέπει να υπάρξει το σωστό timing για να υποβληθεί ένα τέτοιο αίτημα και πολύ περισσότερο να γίνει αποδεκτό. «Ό,τι έχει γραφτεί στο χαρτί δεν ξεγράφεται» επισημαίνουν ευρωπαϊκές πηγές κι όλα δείχνουν ότι το ευρωπαϊκό «καπέλο» θα είναι στενό.

Πηγή: Από την εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ που κυκλοφορεί κάθε Σάββατο στα περίπτερα όλης της χώρας