Στα διάσπαρτα χρέη λέμε όχι: συμμάζεμα τώρα

Ο μοναδικός τρόπος για να γίνει πιστευτό το όφελος από ένα πρόγραμμα συγκέντρωσης οφειλών, είναι ένα ρεαλιστικό παράδειγμα. Ο οφειλέτης μας, χρωστάει συνολικά 15.000 ευρώ σε δύο κάρτες και ένα καταναλωτικό δάνειο ως εξής:

• 1. Στην μία κάρτα οφείλει 3000 ευρώ ενώ τον βαρύνει επιτόκιο 18,5%. Έχει θέσει ως στόχο να αποπληρώσει την συγκεκριμένη κάρτα μέσα σε 12 μήνες. Αυτό προϋποθέτει ότι πρέπει να καταβάλλονται 276,6 ευρώ τον μήνα.
• 2. Στην δεύτερη κάρτα, οφείλει 5000 ευρώ και το επιτόκιο της είναι 17,5%. Ο στόχος αποπληρωμής έχει προσδιοριστεί στους 24 μήνες. Εξυπηρέτηση του συγκεκριμένου χρέος στο συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, απαιτεί καταβολή 249,86 ευρώ μηνιαίως.
• 3. Το τρίτο και μεγαλύτερο χρέος έχει να κάνει με την αποπληρωμή ενός καταναλωτικού. Η συνολική οφειλή διαμορφώνεται στις 7000 ευρώ και το επιτόκιο στο 12%. Η διάρκεια του δανείου είναι τετραετής (δηλαδή 48 μήνες). Το συγκεκριμένο καταναλωτικό βγάζει δόση 186,41 ευρώ.

Με βάση τα στοιχεία που προαναφέρθηκαν ο δανειολήπτης θα προσπαθούσε να κάνει τον ακόλουθο τετραετή προγραμματισμό για να υπολογίσει τι θα πλήρωνε κάθε μήνα. Ιδού λοιπόν πως θα ήταν το πλάνο του.

Συνειδητοποιεί λοιπόν ο δανειολήπτης ότι για τέσσερα χρόνια θα είναι όμηρος του παραπάνω πίνακα. Για 12 μήνες, θα πρέπει να πληρώνει περί τα 712,88 ευρώ. Από τον 13ο μήνα το κόστος θα πέσει στα 436,27 ευρώ τον μήνα ενώ μετά τον 25ο μήνα, θα υπάρξει περαιτέρω πτώση στα 186,41 ευρώ. Το συνολικό κόστος διαμορφώνεται στα 18263,64 ευρώ. Κι όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα αυξηθούν τα επιτόκια αλλά και ότι ο δανειολήπτης θα φανεί συνεπής στην αποπληρωμή, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο ειδικά σε ότι αφορά στις πιστωτικές κάρτες.

Κι εδώ έρχεται η ώρα του συμμαζέματος.

Τα προγράμματα συγκέντρωσης οφειλών, πέραν του ότι έχουν οικονομικό όφελος, αναγκάζουν τον δανειολήπτη να βάλει μια τάξη στα οικονομικά του. Γνωρίζει ότι πρέπει να πληρώνει μια δόση και αυτό είναι όλο. Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές στην αγορά. Η πρώτη αγορά στην έκδοση πιστωτικής κάρτας στην οποία και φορτώνονται τα παλαιά χρέη. Έχει καλύτερο επιτόκιο αλλά και πάλι είναι μια λύση που προσφέρεται μόνο σε αυτούς που ξέρουν να οργανώνονται πολύ καλά. Από την άλλη, υπάρχουν ειδικά καταναλωτικά δάνεια. Ας συνεχίσουμε το ίδιο παράδειγμα. Ο δανειολήπτης με τις δύο κάρτες και το ένα καταναλωτικό, εκταμιεύει ένα δάνειο διάρκειας 36 μηνών με επιτόκιο 8%. Η δόση του διαμορφώνεται στα 474,21 ευρώ. Τι κερδίζει;
Για τους πρώτους 12 μήνες, μειώνει την μηνιαία επιβάρυνση κατά 238,67 ευρώ. Συνολικά, για να εξοφλήσει αυτές τις τρεις υποχρεώσεις, αντί για 18.263, 52 ευρώ, θα πληρώσει 17.071,50 ευρώ δηλαδή 1192,02 ευρώ λιγότερα. Καθόλου άσχημα.
Και αν η δόση των 474,21 ευρώ φαντάζει υψηλή, το μόνο που έχει να κάνει, είναι να αυξήσει τη διάρκεια αποπληρωμής. Ναι μεν θα χάσει το οικονομικό όφελος –καθώς θα υποχρεωθεί να πληρώσει περισσότερους τόκους- από την άλλη όμως η ζωή του μήνα προς μήνα θα γίνει καλύτερη. Το ίδιο δάνειο, με περίοδο αποπληρωμής τους 72 μήνες, βγάζει δόση 267,41 ευρώ. Ειδικά για τους πρώτους 12 μήνες, η διαφορά σε σχέση με αυτό που θα πλήρωνε αν δεν συμμάζευε τις οφειλές του, φτάνει στα 445,47 ευρώ τον μήνα.