Ξενοδοχεία: Υπηρεσίες all inclusive αλα ελληνικά

Στόχος είναι τα πακέτα να μην περιορίζονται στις υπηρεσίες που παρέχουν τα ίδια τα ξενοδοχεία στις εγκαταστάσεις τους αλλά να εμπλουτίζονται και τις υπηρεσίες των τοπικών επιχειρήσεων της κάθε περιοχής.

Για να δημιουργηθεί το «ελληνικό all inclusive» θα πρέπει, σύμφωνα με μελέτη του ΣΕΤΕ, να αναζητηθούν συνέργειες τύπου win-win που θα διατηρήσουν και θα αυξήσουν την κατανάλωση των πελατών all inclusive στα καταστήματα και στα εστιατόρια ή στα μπαρ εκτός ξενοδοχείων. Επίσης χρειάζεται καλύτερη πληροφόρηση των τουριστών για τον προορισμό και η ανάπτυξη και προώθηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών (Unique Selling Points) του προορισμού. Με τον τρόπο αυτό θα κινητοποιηθούν οι τουρίστες να βγουν από το ξενοδοχείο για να εξερευνήσουν τον προορισμό και να καταναλώσουν.

Ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην υποστήριξη των επιχειρήσεων του τουρισμού στο να ανταποκριθούν στη ζήτηση από τους τουρίστες και στην ανάπτυξη κινήτρων και εμπειριών που θα αυξήσουν την προστιθέμενη αξία για διάφορες κατηγορίες πελατών. Για παράδειγμα, να δημιουργηθούν πακέτα all inclusive που θα περιλαμβάνουν και υπηρεσίες εστίασης ή επίσκεψη σε αξιοθέατα εκτός του ξενοδοχείου, δίνοντας τη δυνατότητα να απολαύσουν τη μοναδικότητα του ελληνικού τουριστικού προϊόντος.

Ο ΣΕΤΕ προτείνει την ένταξη στον αναπτυξιακό νόμο αυτών των νέων προϊόντων. Ο επενδυτικός νόμος απαιτείται να έχει συγκεκριμένη ρητή στόχευση και να διασφαλίζει τη διοχέτευση των πόρων με συγκεκριμένα κριτήρια προδιαγραφών και αξιολόγησης σε ειδικές θεματικές κατηγορίες -που μπορούν να διακριθούν και σε γεωγραφικό επίπεδο- όπως τα οικογενειακά & πολυτελή all inclusive, που να περιλαμβάνουν την κατανάλωση προϊόντων και υπηρεσιών των τοπικών κοινωνιών, αναφέρει ο ΣΕΤΕ, σε υπόμνημα θέσεών του για τον ελληνικό τουρισμό.

Με τον τρόπο αυτό θα προβλέπεται σε επίπεδο κανονιστικής διάταξης (υπουργικής απόφασης) ότι, για παράδειγμα, ένα οικογενειακό all inclusive κατάλυμα θα επιδοτείται κατά προτεραιότητα, υπό τον όρο ότι μετά την ολοκλήρωση θα πιστοποιείται -βάσει προδιαγραφών Εθνικού Συστήματος Διαπίστευσης (ΕΣΥΔ)- από ανεξάρτητους πιστοποιητές, με γνώμονα συγκεκριμένες προδιαγραφές.

Οι σχετικοί κανονισμοί και οι υποχρεωτικές προδιαγραφές ορίζονται από το υπουργείο Τουρισμού και θα προβλέπονται από τη σχετική υπουργική απόφαση σύστασης και προκήρυξης του οικείου καθεστώτος περί επιλεξιμότητας των τουριστικών καταλυμάτων, όπως αυτό θα έχει κατ’ αρχήν οριστεί από τις διατάξεις του αναπτυξιακού νόμου. Παρόμοια αντιμετώπιση μπορεί να ακολουθηθεί στην εστίαση (ουζερί, εστιατόρια, κ.λπ.), καθώς και σε άλλους επιμέρους τομείς του τουρισμού.

Πάντως, όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα της Ναυτεμπορικής, σε αντίθεση με άλλες χώρες, ο τουρίστας all inclusive στην Ελλάδα, όπως έχουν δείξει σχετικές έρευνες, δεν παραμένει «κλεισμένος» στο ξενοδοχείο και αυτό είναι ένα στοιχείο που θα πρέπει να ενισχύσει την προσπάθεια για τη δημιουργία του ελληνικού μοντέλου.

Σε παλαιότερη έρευνα του ΣΕΤΕ αναφέρθηκε ότι ο μέσος τουρίστας του all inclusive δαπάνησε 144 ευρώ για αγορές και 97 ευρώ για εστίαση. Δηλαδή, σε ό,τι αφορά την κατανάλωση στα εμπορικά καταστήματα, είναι η δεύτερη υψηλότερη μετά από αυτήν των πελατών ξενοδοχείων 5 αστέρων, και σε ό,τι αφορά την εστίαση είναι η χαμηλότερη, αλλά είναι περίπου 40% με 50% της δαπάνης των πελατών άλλου τύπου καταλυμάτων. Υπενθυμίζεται επίσης ότι σύμ- φωνα με την ίδια έρευνα το ταξιδιωτικό έσοδο για τη χώρα που προέρχεται από αυτήν την κατηγορία τουριστών (all inclusive) είναι της τάξεως των δύο δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως.