WSJ: Ελλάδα vs Γερμανίας - Η μάχη δύο εθνικών αφηγημάτων

Ένας λόγος που κρύβεται πίσω από τη δυσάρεστη τροπή που έχουν λάβει οι συνομιλίες με την Ελλάδα είναι το πώς βλέπουν τον «εαυτό» τους οι δυο χώρες. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει με επιχειρήματα βασισμένα από τη σύγχρονη ιστορία, ο αρθρογράφος της Wall Street Journal, Stephen Fidler.

Γερμανία: Οι Γερμανοί«αρχιτέκτονες» της οικονομικής επιτυχίας πάνω στις στάχτες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Οι Γερμανοί βλέπουν τον εαυτό τους σαν ένα έθνος που έκτισε την οικονομική του επιτυχία πάνω στα συντρίμμια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, με θυσίες, σκληρή δουλειά και αξιοπιστία.Όταν η ορμή της γερμανικής οικονομίας άρχισε να ανακόπτεται κατά την δεκαετία του 1990, η χώρα έκανε μια σειρά σκληρών μεταρρυθμίσεων, που ευθύνονται για την σημερινή οικονομική ευρωστία και σταθερότητα της Γερμανίας.

Για τους περισσότερους Γερμανούς, υπάρχει ένα ηθικό δίδαγμα στις μεταρρυθμίσεις .

Στην δική τους λογική, η «ενάρετη» στάση της χώρας ανταμείφτηκε στο τέλος, και οι υπόλοιπες χώρες καλά θα κάνουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Γερμανών.

Όπως το βλέπουν οι Γερμανοί, η πορεία της Ελλάδας, που στέκεται στον αντίποδα της δικής τους, χαρακτηρίζεται από εξάρτιση και χρέος, και μια γενικότερη ανευθυνότητα, επιλογές που οι ίδιοι θεωρούν συνταγή της οικονομικής καταστροφής.

Ελλάδα: Οι Έλληνεςθύματα ξένων παραγόντων από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Οι Έλληνες από την δική τους πλευρά, βλέπουν τους εαυτούς τους σαν θύματα, της ξένης παρεμβατικότητας, από την εποχή που ακόμα η χώρα τελούσε υπό τον Οθωμανικό ζυγό.Οι εμπειρίες των Ελλήνων κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τοποθετούν την Γερμανία στην κορφή του βάθρου των καταπιεστών στην συλλογική μνήμη του λαού.

Η πρόσφατη κρίση χρέους, αναβίωσε και ενδυνάμωσε αυτές τις αντιλήψεις, και στην ελληνική αντίληψη το πρόβλημα δεν βρίσκεται στον υπερβολικό δανεισμό, αλλά στους όρους του προγράμματος διάσωσης που επιβλήθηκε στην χώρα.

Στην λογική των Ελλήνων, το πρόγραμμα λειτουργεί κυρίως για να διασφαλίσει ότι οι Γερμανοί και Γάλλοι τραπεζίτες θα λάβουν τα λεφτά τους πίσω στο ακέραιο.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, αυτή η αντίληψη αποτέλεσε σημείο κλειδί στην ρητορική των «αντί-μνημονιακών» πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα.

Εντός αυτής της ρητορικές, γίνεται λόγος για το πώς το μοντέλο της Γερμανικής οικονομίας, και τα μέτρα που εφαρμόστηκαν εκεί δεν αποτελούν παγκόσμια φόρμουλα επιτυχίας.Δεν είναι εφικτή η δυνατότητα της παραγωγής πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξης του 6%, για κάθε χώρα και κάποιες χώρες έχουν μεγαλύτερες ανάγκες στις εισαγωγές.

Επιπλέον οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν στην Γερμανία, παραπάνω από μια δεκαετία πριν, έλαβαν χώρα εντός ενός ευνοϊκού οικονομικού περιβάλλοντος, με την παγκόσμια οικονομία σε μεγάλη ανάπτυξη, και με ένα χαλαρό δημοσιονομικό τρόπο, καθώς η Γερμανία δεν υποχρεούταν από ευρωπαϊκούς δημοσιονομικούς κανόνες.

Το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας μπόρεσε να ανθίσει χάρη στην συγχώρεση χρέους που έλαβε η χώρα από της νικήτριες δυνάμεις. Η Ελλάδα ήταν μια από τις χώρες που συμμετείχαν στο συνέδριο του Λονδίνου τοθ 1953, που ξαλάφρωσε την Γερμανία από τα χρέη της.

Η πραγματικότητα σύμφωνα με τον αρθρογράφο είναι κάπου στην μέση

Η ρητορική του θύματος στην Ελλάδα, και η εναπόθεση της ευθύνης στους ξένους, αποκρύπτει το γεγονός ότι μια διεφθαρμένη πολιτική και οικονομική ελίτ οδήγησε την χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα.

Όταν ήρθε η ώρα όμως η Ελλάδα να αποπληρώσει το υπέρογκο χρέος που δημιουργήθηκε από την άλογη σπατάλη και ανεύθυνη διαχείριση αυτής της ελίτ, ο λογαριασμός ήρθε μόνο για τους οικονομικά ασθενέστερους.