H ομάδα κρούσης για το χρέος

Η πρώτη δυσκολία που καλείται να ξεπεράσει αλώβητη η ελληνική πλευρά είναι να ολοκληρώσει με επιτυχία την κρίσιμη αξιολόγηση της Τρόικας, η οποία κρύβει πολλές παγίδες. Η δεύτερη δυσκολία, σε άμεση συνάρτηση με την πρώτη, είναι ότι οι διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών θα γίνονται επί της ουσίας σε προεκλογική περίοδο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τη δυνατότητα ελιγμών και συμβιβαστικών λύσεων. Η τρίτη δυσκολία είναι ότι ακόμα κι αν ξεπεραστεί το εμπόδιο της Τρόικας, η ελληνική πλευρά θα πρέπει να ξεπεράσει και την απροθυμία των Ευρωπαίων για ριζικές λύσεις στο πρόβλημα του Χρέους.

Τον ρόλο του συντονιστή των διαπραγματεύσεων για το Χρέος δεν μπορεί να τον έχει άλλος από τον Α. Σαμαρά, καθώς πέρα από τον θεσμικό του ρόλο, η επίτευξη μιας οριστικής και βιώσιμης λύσης θα αποτελέσει το «βαρύ» χαρτί στην επόμενη κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση. Στόχος είναι να καλλιεργηθεί το κατάλληλο κλίμα σε επίπεδο Αρχηγών κρατών, έτσι ώστε οι διαπραγματεύσεις σε επίπεδο υπουργών Οικονομικών να έχουν και πολιτικό «άρωμα». Το δίδυμο Χαρδούβελη- Στουρνάρα εκτιμάται ότι μπορεί να προσδώσει το ειδικό βάρος στην «Ομάδα Κρούσης», που θα αναλάβει τη διαπραγμάτευση στην πρώτη γραμμή και αυτό δίνει, άλλωστε, την προφανή απάντηση στο γιατί επιλέγηκε ο πρώτος για τη θέση του υπουργού Οικονομικών και ο δεύτερος για τη θέση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Ο νέος υπουργός μόνο άγνωστος δεν είναι στους διαδρόμους των Βρυξελλών και δη στους παλαιότερους Κοινοτικούς, ως στενός συνεργάτης του Κ. Σημίτη στην πρώτη περίοδο μετά την ένταξη στην ΟΝΕ αλλά και ως στενός συνεργάτης του Λ. Παπαδήμου στην εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο των διαπραγματεύσεων για το δεύτερο Μνημόνιο. Ο νέος Διοικητής έχει «κερδίσει» πολλούς συμμάχους εντός του EUROGROUP και πλέον από τη θέση του μέλους της «οικογένειας» της ΕΚΤ εκτιμάται ότι μπορεί να δώσει άλλον «αέρα» στις διαβουλεύσεις.

Το δίδυμο Παπασταύρου - Λαζαρίδη δεν χαρακτηρίζεται απλώς ως το «μάτι» του Πρωθυπουργού στις διαβουλεύσεις, καθώς κατά τις οκτάμηνες διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν με την Τρόικα, είχαν ενεργό ρόλο και δεν είναι υπερβολή αν υποστηρίξει κανείς ότι λειτούργησαν ως «αμορτισέρ» έναντι των ισχυρών πιέσεων που ασκήθηκαν από τους εκπροσώπους των δανειστών προς το οικονομικό επιτελείο για τη λήψη επώδυνων μέτρων. Οι δύο σύμβουλοι και στενοί συνεργάτες του Α. Σαμαρά, που «έπαιξαν» και ως διάδοχοι του Γ. Στουρνάρα, έχουν αναλάβει ουσιαστικά τον ρόλο να διοχετεύουν συνεχώς πολιτικό «άρωμα» στις τεχνοκρατικές διαβουλεύσεις που θα γίνουν για το Χρέος. Πρόσωπο «κλειδί» χαρακτηρίζεται και ο επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, ο οποίος κινείται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Στον Στέλιο Παπαδόπουλο, με τη μακρά εμπειρία στον ΟΔΔΗΧ, πιστώνεται από το Μέγαρο Μαξίμου η καλλιέργεια του κατάλληλου κλίματος, χωρίς τυμπανοκρουσίες, στις αγορές, που τελικά επέτρεψε την επιτυχημένη έκδοση του πρώτου ελληνικού ομολόγου μετά από την υπογραφή του Μνημονίου.

Ο δρόμος έως τον Οκτώβριο ή Νοέμβριο, οπότε εκτιμάται ότι θα μπορούσαν να ξεκινήσουν οι διαβουλεύσεις για το Χρέος, είναι πάντως στρωμένος με «νάρκες». Όπως προκύπτει από τις Εκθέσεις Αξιολόγησης της Κομισιόν και πολύ περισσότερο του ΔΝΤ, η θετική αξιολόγηση της Τρόικας, που είναι προαπαιτούμενο για την έναρξη των συζητήσεων για το Χρέος, προϋποθέτει τη λήψη δύσκολων μέτρων, τα οποία υπό προεκλογικές συνθήκες χαρακτηρίζονται «ασήκωτα».

Ακόμα κι αν η ελληνική πλευρά καταφέρει να ξεπεράσει αλώβητη τις πιέσεις για νέα δημοσιονομικά μέτρα ήτοι να πείσει ότι και το 2015 δεν θα υπάρχει δημοσιονομικό «κενό» (φτάνει στα 2 δισ. ευρώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ), στην παρούσα φάση φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να πετύχει παράλληλα και το στόχο της μείωσης των φορολογικών βαρών από την επόμενη χρονιά (π.χ. κατάργηση έκτακτης εισφοράς, μείωση φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης), πόσο μάλλον όταν η Τρόικα απαιτεί την κατάργηση απαλλαγών και εξαιρέσεων που έχουν διατηρηθεί (π.χ. στον ΦΠΑ). Στο μέτωπο των εργασιακών, παρά τις εξοντωτικές οκτάμηνες διαβουλεύσεις που προηγήθηκαν, αποδείχθηκε ότι η λύση στην οποία κατέληξαν οι δύο πλευρές ήταν μάλλον μεταβατική, αφού έμειναν ανοικτοί λογαριασμοί. Είναι ενδεικτικό ότι το Ταμείο επιμένει στο ότι θα πρέπει να «εξαφανιστούν» οι περιορισμοί στις ομαδικές απολύσεις ήτοι το δικαίωμα βέτο, ενώ θα πρέπει να εισαχθεί και στην εθνική νομοθεσία ο θεσμός του lock out, δηλαδή το δικαίωμα των εργοδοτών στην ανταπεργία. Όσον αφορά, δε, στους κατώτερους μισθούς, το Ταμείο εμφανίζει εμμονές με τις ωριμάσεις (3ετίες), χαρακτηρίζοντας μόνο «μεταβατική» την περίοδο έως το 2017, κατά τη διάρκεια της οποίας μειώνονται κατά 50% οι ωριμάνσεις για τους μακροχρόνια ανέργους.

ΠΗΓΗ: Από την εφημερίδα Παραπολιτικά που κυκλοφορεί σήμερα σε όλα τα περίπτερα της χώρας με αποκαλύψεις και σούπερ προσφορές.