Αλήθεια ή παραμύθια;

Αλήθεια ή παραμύθια;
Μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αβεβαιότητας στο οποίο είχε περιέλθει η χώρα λόγω της κρίσης διαρκείας, έστω και κάτω από συνθήκες έντονης αμφισβήτησης, αρχίζουν να προκύπτουν νούμερα και στοιχεία, τα οποία η κυβέρνηση θεωρεί ότι αποτυπώνουν τα αποτελέσματα της πολιτικής που ακολουθεί τον τελευταίο χρόνο και που είναι ικανή να οδηγήσει σταδιακά τη χώρα εκτός μνημονίων.


Δεν είναι τυχαίο που το οικονομικό επιτελείο έχει ποντάρει τα ρέστα του στην επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, κάτι που «διαφημίζει» σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου, όπως υποστηρίζει, να διεκδικήσει χαλάρωση των όρων του μνημονίου. Αυτήν την επικοινωνιακή προσπάθεια ενισχύουν και τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ και τα οποία δείχνουν ανάσχεση της ύφεσης χωρίς να περιλαμβάνει στις μετρήσεις της και το καλό τρίμηνο του καλοκαιριού που η τουριστική κίνηση χτύπησε κόκκινο και άρα η εικόνα μπορεί να είναι ακόμη καλύτερη στο εννεάμηνο. Και ασφαλώς την ώρα που τα υπόλοιπα στοιχεία του προϋπολογισμού στο 8μήνο, είναι κάπως καλύτερα από τα αναμενόμενα, παρά τις «ενστάσεις» για την εγκυρότητά τους.


Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την παρουσίαση των προοπτικών των ελληνικών επιχειρήσεων στο roadshow που διοργάνωσε το ΧΑ στο Λονδίνο καλλιέργησαν προσδοκίες και στους διεθνείς επενδυτικούς κύκλους, κάποιοι από τους οποίους θεωρούν ότι η χώρα μπορεί να πετύχει ένα turnaround story το οποίο δικαιολογεί αυξημένο επενδυτικό ενδιαφέρον για μετοχές ελληνικών εταιριών που έχουν να επιδείξουν ένα εξωστρεφές και αναπτυξιακό μοντέλο.
Ωστόσο την ίδια ακριβώς ώρα υπάρχουν και εκείνοι που θεωρούν ότι ακόμη δεν έχει κριθεί τίποτα. Ότι η Ελλάδα, αν δεν βρεθεί η χρυσή τομή για την ελάφρυνση του χρέους της θα έχει κάνει, παρά τις θυσίες της κοινωνίας, μια τρύπα στο νερό. Και αυτό το στηρίζουν λέγοντας ότι το χρέος δεν μπορεί να καταστεί βιώσιμο κάτω από αυτές, έστω και ελαφρώς βελτιωμένες συνθήκες. Και εδώ παίζεται όλο το παιχνίδι. Η κοινωνία κάτω από αυτόν τον καταιγισμό συγκεχυμένων πληροφοριών δεν μπορεί δυστυχώς ακόμη και σήμερα να κατανοήσει τι από όλα θα συμβεί.


Η Ελλάδα θα αρχίσει να δημιουργεί προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση και το μνημόνιο με ίδια μέσα ή θα καταφύγει για μία ακόμη φορά στους δανειστές της για βοήθεια με επιπλέον κόστος και άρα νέα μέτρα; Απάντηση βέβαια δεν μπορεί να δοθεί διότι και στο πρόσφατο παρελθόν πολλές από τις προβλέψεις διαψεύστηκαν παταγωδώς με σοβαρές μάλιστα επιπτώσεις. Οπότε η πλειοψηφία των πολιτών αυτή τη στιγμή κρίνοντας με βάση την δική της καθημερινή εμπειρία παραμένει αρκετά επιφυλακτική. Όμως θεωρεί δεδομένο ότι ακόμη και να επιβεβαιωθεί τα καλό σενάριο, δηλαδή ότι τα πράγματα όντως βελτιώνονται, θα απαιτηθεί αρκετός χρόνος για να φτάσουν σε αυτή τα αποτελέσματά του, που σε καμία περίπτωση δεν θα είναι ικανά να αντισταθμίσουν τις απώλειες των προηγούμενων ετών.


Απαιτείται χρόνος και μάλιστα αρκετός, όχι για να επανέλθουν όλα αυτά στα προ κρίσης επίπεδα, αλλά αν μη τι άλλο να μην επιδεινωθούν περαιτέρω. Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δεν θα απαιτηθούν νέα μέτρα και ότι η ελληνική οικονομία είναι σε θέση να ανταποκριθεί από μόνη της σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί. Ομως αυτό που δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε είναι ότι στην πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ προβλέπονται για το 2014 επιπλέον άμεσοι και έμμεσοι φόροι 2,5 δισ. ευρώ. Αν επιβεβαιωθεί ποιος θα τους πληρώσει άραγε;