Οι «παγίδες» για όσους βγάζουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό

«Οι Έλληνες που αποφασίζουν να βγάλουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό θα πρέπει ιδιαίτερα προσεκτικοί», προκειμένου να μην επαναλάβουν τα ίδια λάθη που έκαναν κάποιοι συμπολίτες τους το 2011 και το 2012.

«Εγώ δεν θα κρίνω το αν τελικά είναι βάσιμος ο φόβος κάποιων Ελλήνων για έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη και άρα την τοποθέτηση των κεφαλαίων τους -ή έστω μέρους αυτών- στο εξωτερικό. Αυτή τη φορά, όμως, θα πρέπει να φανούν πολύ πιο προσεκτικοί, προκειμένου να αποφύγουν αρκετά λάθη που - κάτω από την χρονική πίεση και το κλίμα πανικού το οποίο είχε διαμορφωθεί - υπέπεσαν πολλοί επενδυτές κατά τη διετία 2011-2012» δηλώνει στο Euro2day.gr γνωστός παράγοντας της εγχώριας επενδυτικής κοινότητας.

Μερικά από τα λάθη εκείνης της περιόδου που κόστισαν σε πολλούς επενδυτές ήταν:

1. Η επιλογή χωρών που τελικά αποδείχτηκαν περισσότερο επικίνδυνες από την Ελλάδα (πχ καταθέσεις στις δύο μεγάλες κυπριακές τράπεζες).

2. Η τοποθέτηση των κεφαλαίων σε ασφαλείς μεν χώρες, αλλά σε επενδυτικές μορφές αρκετά υψηλού κινδύνου (π.χ. μετοχές, ομόλογα, χρυσός, σύνθετα προϊόντα), με αποτέλεσμα «στο τέλος της ημέρας» αρκετές φορές να υποχρεωθούν σε σημαντικές ζημίες.

3. Η επιλογή επενδύσεων σε αρκετά μεν ασφαλείς επενδύσεις στο εξωτερικό, των οποίων όμως ο χρονικός ορίζοντας ήταν αρκετά (ή και πολύ) μεγαλύτερος από αυτόν που επιθυμούσαν οι Έλληνες αποταμιευτές. Τέτοιες επιλογές ενδεχομένως να περιόρισαν τη ρευστότητα των Ελλήνων επενδυτών και να τους «εγκλώβισαν» σε τοποθετήσεις που δεν ταίριαζαν με τις ταμειακές τους ανάγκες.

4. Ο μη συνυπολογισμός των προμηθειών και των λοιπών εξόδων που συνάγονταν ορισμένες επενδυτικές κατηγορίες, με αποτέλεσμα δύο χρόνια μετά οι Έλληνες επενδυτές να αισθάνονται «ελαφρώς κουρεμένοι».

5. Όλα τα παραπάνω βέβαια συνδέονται με την επιλογή κακού χρηματοοικονομικού συμβούλου, ή ακόμη και με τη μη χρήση εξειδικευμένου χρηματοοικονομικού συμβούλου.

Θυμίζουμε πως όσοι επενδυτές διατήρησαν κατά την τετραετία 2010-2013 τις καταθέσεις τους στις ελληνικές τράπεζες όχι μόνο καρπώθηκαν ικανοποιητικές αποδόσεις (αθροιστικά γύρω στο 20%) αλλά επιπλέον έχουν καταγράψει πολύ μεγαλύτερα οφέλη αν θελήσουν σήμερα να αγοράσουν άλλα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία (π.χ. ακίνητα, μετοχές) που στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα κατρακύλησαν. Ωστόσο, αυτό που έγινε στο παρελθόν, δεν προδικάζει και ότι πρόκειται απαραίτητα να επαναληφθεί στο μέλλον.

Ενδεικτικά προϊόντα

Για την επένδυση κεφαλαίων στο εξωτερικό, υπάρχουν πολλοί άμεσοι και έμμεσοι τρόποι. Μια πρώτη επιλογή είναι η απόκτηση κρατικών ομολόγων χωρών του εξωτερικού, τα οποία λήγουν είτε μέσα στο 2015, είτε αργότερα. Το θετικό αυτής της επένδυσης είναι ο μειωμένος κίνδυνος σε περίπτωση που επιλεγεί μια ισχυρή ευρωπαϊκή χώρα και σε περίπτωση που η χρονική διάρκεια είναι περιορισμένη (σχετικά σύντομη λήξη ομολόγου).

Να σημειωθεί πάντως πως με εξαίρεση την Ελλάδα και την Κύπρο, τα πλείστα ευρωπαϊκά ομόλογα διαπραγματεύονται σε τιμές πάνω από το άρτιο (100) και πως σε ορισμένα από αυτά τα ομόλογα που λήγουν μέσα στο 2015 (Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία) πολύ πιθανόν το «επιτόκιο» για τον επενδυτή να είναι αρνητικό. Υπάρχουν βέβαια και ομόλογα χωρών με υψηλή πιστοληπτική ικανότητα και μεγαλύτερες αποδόσεις (π.χ. Καναδάς, Αυστραλία) αλλά εκεί τίθεται το ζήτημα της επένδυσης σε ξένο νόμισμα.

Μια δεύτερη επιλογή είναι το άνοιγμα λογαριασμού στο private banking μιας τράπεζας, είτε του εσωτερικού, είτε του εξωτερικού. Στις περιπτώσεις αυτές θα πρέπει να υπολογιστούν οι προμήθειες εισόδου και διακράτησης και το πόσο συμφέρουσα είναι τελικά μια κίνηση σε περίπτωση που τα κεφάλαια τοποθετηθούν σε καταθέσεις ή τίτλους χαμηλού κινδύνου. Συνήθως, τα private banking των τραπεζών διαχειρίζονται μεγάλου ύψους χαρτοφυλάκια.

Άλλες διέξοδοι που επιλέγουν πολλοί προκειμένου να διασφαλιστούν από τον «ελληνικό κίνδυνο» είναι η αγορά μεριδίων αμοιβαίων κεφαλαίων που επενδύουν σε τίτλους του εξωτερικού και η σύναψη ασφαλιστικών-επενδυτικών συμβολαίων τύπου unit linked, τα οποία τοποθετούνται σε τίτλους του εξωτερικού.

Σε τέτοιας μορφής επενδύσεις θα πρέπει να εξετάζονται διάφοροι παράγοντες όπως το ύψος των προμηθειών, το μέγεθος του κινδύνου που αναλαμβάνεται και ο χρονικός ορίζοντας της επένδυσης.

ΠΗΓΗ: euro2day