Ο δύσκολος τοκετός αλλαγής στον τραπεζικό χώρο

Ο δύσκολος τοκετός αλλαγής στον τραπεζικό χώρο
Τα τελευταία χρόνια πραγματοποιείται μία προσπάθεια, - σαν ορόσημο -, να διαμορφωθεί ένα νέο τραπεζικό πλαίσιο που τελικά θα γίνει αποδεκτό και θα ενταχθεί στο διεθνές τραπεζικό και οικονομικό σύστημα υπό την προϋπόθεση ότι το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα έχει εξασφαλισμένη την εσωτερική σταθερότητα και την κοινή αντίληψη των Διοικούντων ότι για την ώθηση προς τα εμπρός τα θέματα εμπιστοσύνης, αλλαγής και κουλτούρας αποτελούν αναπόσπαστα θέματα διαμόρφωσης του απαιτούμενου αυτού νέου πλαισίου.


Στον εσωτερικό ελεγχόμενο από τις Τράπεζες χώρο, η σκέψη πρέπει να αρχίζει από την αντίληψη ότι ο δρόμος της αποτελεσματικής αναδιάρθρωσης του Ελληνικού Τραπεζικού Χώρου απαιτεί την διαμόρφωση μιας νέας κουλτούρας αντιμετώπισης του από
(α) τους καταθέτες (β) τους δανειζόμενους και (γ) από την Ανώτατη Διοικητική Ομάδα καθώς και από τα στελέχη των ιδρυμάτων αυτών. Αυτό επειδή ο δρόμος διάσωσης και ανάπτυξης του Ελληνικού Τραπεζικού Χώρου, παρά τις σημαντικές αλλαγές που ήδη έχουν πραγματοποιηθεί, δεν είναι στρωμένος με εύκολους στόχους - υπάρχουν εσωτερικές και εξωτερικές προθέσεις ή σκοπιμότητες, και λανθασμένες αποφάσεις καθώς επίσης περιορισμοί που εκπηγάζουν ακόμα και από τις διαφαινόμενες πηγές υποστήριξης της ΕΕ και των εποπτικών αρχών που πνίγουν μέσα από τους κανονισμούς και οδηγίες νέες ιδέες και προσεγγίσεις. Υπάρχει ακόμα η κουλτούρα «εμείς είμαστε οι δανειστές, εμείς γνωρίζουμε καλύτερα και θα κάνετε ότι σας λέμε! Ειδ' αλλοίως!!»
Στον Ελληνικό τραπεζικό χώρο παραδείγματα προβλημάτων ή περιορισμών που καθημερινά αναφέρονται και θα αναφέρονται στο μέλλον από τα ΜΜΕ αποτελούν η κεφαλαιοποίηση των τραπεζών με ιδιωτικά κεφάλαια, οι απαιτήσεις της Τρόικας, οι προβλέψεις επισφαλών απαιτήσεων, και κάπου θα καλύπτονται μερικές ενέργειες ενημέρωσης για τα ΔΠΧΠ, το νέο πλαίσιο της Βασιλείας ΙΙΙ, τις νέες στρατηγικές υποστήριξης των βιώσιμων επιχειρήσεων που ορισμένες τράπεζες έχουν ήδη θέσει σε εφαρμογή, με αρκετές προϋποθέσεις.
Αναμφίβολα, από τις πραγματοποιηθείσες συγχωνεύσεις έχουν προκύψει σημαντικά προβλήματα αποτελεσματικής χρήσης του ανθρώπινου δυναμικού των τραπεζών λόγω της διαφορετικής κουλτούρας των στελεχών των συγχωνευθέντων τραπεζών. Παράλληλο πρόβλημα που εμπίπτει σε κυβερνητική πολιτική αποτελεί η εναλλακτική χρήση αυτών των απολυθέντων στελεχών – που επενδυτικά αξιολογώντας την εκπαίδευση και τον χρόνο τους σε ανώτερη παιδεία οι γονείς ή οικογένειες των στελεχών αυτών έχουν ξοδέψει υπέρογκα ποσά..
Οι Τραπεζικοί Ηγέτες δεν έχουν εναλλακτική κατεύθυνση. Πρέπει να ξεχάσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα και θα πρέπει να επιλέξουν να προσαρμοστούν και να εξελιχθούν μέσα στο τσουνάμι των κινδύνων που εκπηγάζουν από ένα αβέβαιο ισχύον και πιθανόν αντίστοιχο μελλοντικό περιβάλλον των διεθνών αγορών, με κύριο φαινόμενο αντιδράσεων των αγορών αυτών να πνίξουν τους αδύνατους σε ανταγωνιστική δύναμη φορείς – μια κουλτούρα που μεταπολεμικά, και προ της διεθνούς χρηματιστηριακής κρίσης ήταν διαφοροποιημένη, μάλλον υποστηρικτική μεταξύ των τραπεζιτών και των τραπεζικών ιδρυμάτων βασισμένη στην μεταξύ τους εμπιστοσύνη.
Απαιτείται η δημιουργία επαναστατικών νέων μοντέλων λειτουργίας για την αύξηση των εσόδων και κερδοφορίας ή ουσιαστική μείωση των ζημιών των τραπεζικών ή συνεταιριστικών τραπεζικών ιδρυμάτων. Αντίστοιχα όμως μοντέλα θα πρέπει να εφαρμοστούν και από τις επιχειρήσεις των λοιπών κλάδων οικονομίας της Ελλάδος.
Λόγω των σημαντικών εξωγενών παραγόντων, όπως το πρόσφατο παράδειγμα για το προβλεπόμενο απαιτούμενο ύψος αναχρηματοδότησης των τραπεζών, δημιουργούν αβέβαιες καταστάσεις ή μειωτικά σε ύψος αποτελέσματα από τις προσδοκίες της συνεχούς μεταβαλλόμενης νέας κατάστασης.
Η αιτία των μέχρι σήμερα αποτυχιών δεν περιορίζεται στους προαναφερόμενους παράγοντες ή γενικά ότι έχουν υπάρξει κακοσχεδιασμένες στρατηγικές. Η αιτία μπορεί συχνά να επισημανθεί σε μια άκαμπτη εσωτερική αντίσταση στην αλλαγή και μια επακόλουθη ανικανότητα ή άπειρων μελών της Ανώτατης Διοικητικής Ομάδας των Χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων, Επιχειρήσεων ή Κυβερνητικών Αρχών να εκτελέσουν ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα αλλαγών ή να εφαρμόσουν μια αποτελεσματική στρατηγική.
Από εμάς τους Έλληνες ή Ελλαδίτες κατοίκους του διεθνούς μας πλανήτη εξαρτώνται όλα. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει»

Γιάγκος Χαραλάμπους F.C.C.A
Είναι ελεύθερος επαγγελματίας, τεχνικός σύμβουλος της UHYAΞΩΝ Ορκωτοί Ελεγκτές, Πρώην Α' Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, Επίτιμο μέλος (fellow) του Συνδέσμου Ορκωτών Λογιστών Αγγλίας (Association of Certified and Corporate Accountants), μέλος του Συνδέσμου Ελεγκτών Λογιστών Κύπρου, συνταξιούχος ΣΕΣΜΑ και μέλος του Δ.Σ του ΤΟΜΔΔΑ.