Πρόβλημα για την Ευρώπη το ισχυρό ευρώ
«Εκείνη την εποχή, μετά το '97, ήμασταν ρεαλιστές», δήλωσε ο Prasarn στο CNBC. «Στην Ταϊλάνδη, αλλάξαμε το καθεστώς της συναλλαγματικής ισοτιμίας, δώσαμε νέο προσανατολισμό στην μακροοικονομική πολιτική, δώσαμε στο νόμισμα μεγαλύτερη ευελιξία κίνησης, προχωρήσαμε στην υποτίμησή του. Κάναμε μεταρρυθμίσεις στον τραπεζικό κλάδο κ.ο.κ.», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η Ταϊλάνδη, από την οποία ξεκίνησε η κρίση στην Ασία τον Ιούλιο του 1997, αναγκάστηκε να αποδεσμεύσει τη συναλλαγματική ισοτιμία του νομίσματός της από το αμερικανικό δολάριο, με αποτέλεσμα το μπαχτ να χάσει πάνω από το 50% της αξίας του μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες. Επιπλέον, η Ταϊλάνδη μεταρρύθμισε το τραπεζικό της σύστημα, ως αντάλλαγμα για τα σχεδόν 21 δισ. δολάρια που πήρε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Αφού συρρικνώθηκε κατά 10,5% το 1998, η ταϊλανδική οικονομία ανέκαμψε το 1999 και από το 2000 μέχρι το 2009 αναπτυσσόταν με μέσο ρυθμό 4% ετησίως, ενώ το μπαχτ έχει ανατιμηθεί σημαντικά έναντι του δολαρίου.
Για τον κ. Prasarn, το βασικό πρόβλημα της Ευρώπης είναι το ισχυρό ευρώ.
«Η συναλλαγματική ισοτιμία είναι μεγάλο εμπόδιο» για τους Ευρωπαίους, λέει. «Εμείς (στην Ασία) βοηθηθήκαμε εκείνη την εποχή από μια πιο ευνοϊκή παγκόσμια οικονομία και με τη ρεαλιστική συναλλαγματική ισοτιμία του νομίσματός μας, μπορούσαμε να εξάγουμε περισσότερα απ' ό,τι πληρώναμε για το εξωτερικό χρέος μας και αυτό συνέβαλε στην ανάκαμψή μας», τονίζει.
