Αλ Πατσίνο για τα 50 χρόνια του Νονού: Αρχικά μας είχαν απορρίψει όλους ακόμα και τον Μάρλον Μπράντο

Αλ Πατσίνο για τα 50 χρόνια του Νονού: Αρχικά μας είχαν απορρίψει όλους ακόμα και τον Μάρλον Μπράντο

«Είναι το είδος ταινίας που αρχίζεις να βλέπεις και δεν μπορείς να σταματήσεις», λέει ο Αλ Πατσίνο για τον «Νονό» του Φράνσις Φορντ Κόπολα.

 

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τον «Νονό» χωρίς τον Αλ Πατσίνο. Αλλά ούτε Αλ Πατσίνο θα υπήρχε χωρίς τον «Νονό».

– Όταν σας παίρνουν τηλέφωνο και σας ζητούν να μιλήσετε για τον «Νονό», υπάρχει ένα κομμάτι του εαυτού σας που σκέφτεται: «Ω Θεέ μου, όχι πάλι»;

– Λοιπόν, όχι. Το περιμένω. Περιμένεις ότι θα μιλήσεις για κάποια πράγματα που λειτούργησαν και άλλα όχι. Εντάξει, το έχω κάνει ξανά, αλλά δεν με πειράζει.

– Πώς προέκυψε για πρώτη φορά ο ρόλος του Μάικλ Κορλεόνε;

– Εκείνη την περίοδο, δεν είχα επιλογή. Ο Φράνσις (σ.σ.: Κόπολα) με ήθελε. Είχα κάνει μόνο μία ταινία και δεν με ενδιέφεραν οι ταινίες σε τέτοιο βαθμό, όπως στη συνέχεια. Το μυαλό μου ήταν αλλού. Αισθανόμουν εκτός τόπου και χρόνου στις πρώτες ταινίες που είχα παίξει.

– Πότε συναντηθήκατε με τον Κόπολα;

– Για να περιγράψω λίγο την ιστορία, ο Φράνσις είχε την εταιρεία παραγωγής Zoetrope και στην ίδια παρέα ήταν ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο Μάρτιν Σκορσέζε και ο Μπράιαν ντε Πάλμα. Θυμάμαι ότι είχα δει κάποιους από αυτούς και ο Φράνσις μου ζήτησε να πάω στο Σαν Φρανσίσκο αφότου με είδε στο θεατρικό που έπαιζα στο Μπρόντγουεϊ.

Ο Αλ Πατσίνο για τα 50 χρόνια του «Νονού» - Φωτ. Paramount Pictures.

– Η Paramount είναι γνωστό πως ήταν αντίθετη στο να παίξετε εσείς τον ρόλο.

– Είχαν απορρίψει όλη τη διανομή! (Γέλια) Απέρριψαν τον Μπράντο. Απέρριψαν τον Τζίμι Κάαν και τον Μπομπ Ντιβάλ. Υπήρχε αντιπαράθεση.

– Είδα πρόσφατα κάποιες δοκιμαστικές λήψεις σας για τον «Νονό», όπου έχετε διαρκώς ένα ύφος σαν να ντρέπεστε όταν σας ζητούν να επαναλάβετε το ίδιο κείμενο.

– Ναι. Πάντα είχα αυτό το ύφος. (Γέλια) Ηταν μια βιτρίνα που με βοηθούσε να περνάω τις ακροάσεις. Επειδή σπουδαίοι ηθοποιοί έκαναν ακροάσεις για τον ρόλο. Αλλά εδώ είναι το μυστικό: όποιος και αν ήταν ο λόγος, ήξερα ότι θέλει εμένα. Και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να σε θέλει ο σκηνοθέτης.

– Eχετε ξαναδεί πρόσφατα την ταινία;

– Όχι. Ίσως την είχα δει πριν από δύο-τρία χρόνια. Είναι το είδος ταινίας που αρχίζεις να βλέπεις και δεν μπορείς να σταματήσεις.

– Αισθάνεστε αμήχανα όταν βλέπετε τις ταινίες σας;

– Όχι, το απολαμβάνω. Κάποια στιγμή με δείχνω και στους άλλους. Λέω: «Ε, για έλα από δω! Εγώ είμαι αυτός, ναι!». Πάντως, θα εκπλαγείτε πόσοι δεν έχουν δει τον «Νονό» ποτέ στη ζωή τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ