Το ακραίο σενάριο που τρέμουν οι τράπεζες

Η συνεχής «αιμορραγία» καταθέσεων και η προσφυγή στον ELA, μετά από μήνες αυτονόμησης, έχουν προκαλέσει, σύμφωνα με πληροφορίες, έντονο εκνευρισμό και ήδη στα επιτελεία των τραπεζών «μετράνε» τις επιπτώσεις των καθυστερήσεων τόσο στο σχεδιασμό για την αποκλιμάκωση των «κόκκινων» δανείων όσο και στα χρονοδιαγράμματα για την περαιτέρω χαλάρωση και εν τέλει την πλήρη άρση των κεφαλαιακών ελέγχων, η οποία είναι αναγκαία συνθήκη- όπως επισημαίνουν- για το «χτίσιμο» μιας στέρεης καταθετικής βάσης.
Αυτό που πραγματικά τρέμουν και δεν συζητάνε καν, είναι το ενδεχόμενο να στραβώσουν τόσο πολύ οι διαβουλεύσεις, που να υποχρεώσουν την ΕΚΤ να λάβει δραστικά μέτρα, όπως ακριβώς έγινε στις αρχές του 2015, όταν ο Μ. Ντράγκι ήρε το waiver για τα ελληνικά ομόλογα, που χρησιμοποιούν οι ελληνικές τράπεζες ως ενέχυρο για φτηνότερο δανεισμό από τη Φρανκφούρτη. «Δεν γεννάται τέτοιο ζήτημα» δηλώνουν ορθά- κοφτά ανώτατες τραπεζικές πηγές, επιχειρώντας να «κόψουν» μια τέτοια τη συζήτηση πριν καλά- καλά φουντώσει.
Άπαντες θυμούνται, ωστόσο, ότι μετά από την κίνηση Ντράγκι εκείνον τον περιπετειώδη Φεβρουάριο του 2015, η κυβέρνηση είδε κι έπαθε να δημιουργήσει εκείνες τις συνθήκες που θα επέτρεπαν στην ΕΚΤ να ξανακάνει επιλέξιμα τα ελληνικά ομόλογα, τα οποία παραμένουν στον… πάτο της σχετικής βαθμολογίας. Για όσους λησμονούν τι έγινε, για την επαναφορά του waiver η ΕΚΤ δεν αρκέστηκε στην υπογραφή του 3ου Μνημονίου, ούτε καν στη ψήφιση της πρώτης δέσμης των εξαιρετικά επώδυνων μέτρων, αλλά περίμενε την ολοκλήρωση της εξίσου περιπετειώδους πρώτης αξιολόγησης κι αφού πείστηκε για τη δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης στην απαρέγκλιτη εφαρμογή του Προγράμματος, τότε και μόνο τότε, στις 22 Ιουνίου του 2016, ξανάνοιξε την πόρτα στα ελληνικά «χαρτιά».