Τα πάνω κάτω στο τραπεζικό σύστημα

Το νέο θεσμικό πλαίσιο που έχει ψηφιστεί από την κυβέρνηση του Σύριζα, δηλαδή να μην κατέχει κανένα στέλεχος πολιτική διαδρομή, να έχει δουλέψει τουλάχιστον για πέντε χρόνια σε χρηματοπιστωτικό φορέα του εξωτερικού, προκαλεί αυτόματα δεύτερες σκέψεις για την απομάκρυνση παραδοσιακών Ελλήνων τραπεζιτών, που έχουν συνδέσει το όνομά τους τόσο με τις εξελίξεις στον κλάδο, όσο και με την ανάπτυξη της οικονομίας προ των μνημονίων εποχή. Που σημαίνει ότι εκτός από την πρόεδρο της Εθνικής Τράπεζας κυρία Λούκα Κατσέλη, μοιραία στο στόχαστρο του νέου νόμου και βεβαίως του SSM, που έχει αναλάβει να στελεχώσει εκ νέου τις τράπεζες, τελούν υπό κρίση και ο κ. Λ. Φραγκιαδάκης, CEO της ΕΤΕ, αλλά και η διοίκηση της Alpha Bank, ο κ. Δ. Μαντζούνης, όπως και άλλα στελέχη, σε Eurobank, Πειραιώς, συνεταιριστικές τράπεζες κ.ά.

Κι αν ο κ. Σάλλας ή οι άλλοι τραπεζίτες της γενιάς τους έχουν «κατηγορηθεί» από τον ΣΥΡΙΖΑ για την περίφημη διαπλοκή Δημοσίου – επιχειρηματιών – τραπεζών, ποιος μπορεί να αγνοήσει ότι όταν έγινε το κούρεμα των ομολόγων το 2012, οι Έλληνες τραπεζίτες πήραν «άνωθεν εντολή», να βρεθούν η Eurobank με το Τ.Τ. ή η Πειραιώς με την Αγροτική. Ακόμα – ακόμα το ίδιο επαναλήφθηκε και την επόμενη χρονιά, το 2013, όταν κουρεύτηκαν οι καταθέσεις στην Κύπρο, με την Τράπεζα Πειραιώς να αναλαμβάνει δυναμική πρωτοβουλία, εξαγοράζοντας το Ελληνικό χαρτοφυλάκιο των Κυπριακών τραπεζών. Που σημαίνει, σύμφωνα με την αγορά, ότι το νόμισμα έχει δύο όψεις. Από τη μια, ασφαλώς οι τράπεζες χρηματοδότησαν αμφιβόλου ποιότητας business plans, από την άλλη όταν η οικονομία της χώρας κλονίστηκε συθέμελα, έσπευσαν να σώσουν από το μάτι του κυκλώνα και της κρίσης τραπεζικά χαρτοφυλάκια, που αν δεν γινόταν κάτι τέτοιο, θα είχαμε χρεοκοπία τραπεζών, με κούρεμα καταθέσεων, ομολόγων, υβριδικών και μη, και συνέπειες που θα παρέπεμπαν στην κατάρρευση των τραπεζών της Ισλανδίας ή της Lehman Brothers στις ΗΠΑ.

Κι αν η κυβέρνηση επιχαίρει για την πρωτοβουλία της να «καθαρίσει» τον «κόπρο του Αυγεία» στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα, αποτελεί στοίχημα το ποια τραπεζικά στελέχη θα ενταχθούν στο δυναμικό των μεγάλων συστημικών τραπεζών. Κι αυτό διότι, η διεθνής εμπειρία που απαιτείται, όπως σχολιάζουν παράγοντες της αγοράς, μπορεί να είναι καλή για το βιογραφικό κάποιου. Τα δεδομένα της Ελληνικής αγοράς, ειδικά σε αυτή τη συγκυρία, είναι τελείως διαφορετικά με τα δεδομένα της… Πολωνικής τραπεζικής αγοράς, της Γερμανικής, της Γαλλικής, της Ιταλικής ή οποιασδήποτε άλλης.
Τα «κόκκινα δάνεια», που ήδη αγγίζουν τα 100 δις. ευρώ, αποτελούν τον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο για τις νέες διοικήσεις, οι οποίες προφανώς θα αγνοούν το περιβάλλον στο οποίο «ανδρώθηκαν» χιλιάδες Ελληνικές επιχειρήσεις. Κι αν από τη μία «καραδοκούν» τα distressed funds, η τοποθέτηση διοικήσεων που δεν έχουν εμπειρία και γνώση της Ελληνικής πραγματικότητας, το ξεκαθάρισμα που θα επιτευχθεί στον επιχειρηματικό τομέα θα αλλοιώσει κάθε έννοια προστατευτισμού, αφού ακόμα και στις… «διαπλεκόμενες» επιχειρήσεις δεν παύουν να δουλεύουν χιλιάδες εργαζόμενοι, που έχουν οικογένειες και υποχρεώσεις, σχολιάζουν με νόημα παράγοντες της τραπεζικής αγοράς.

Προφανώς ο κ. Σάλλας, ο οποίος ακόμα και την τελευταία μέρα της παραίτησής του, υπέγραφε το σχέδιο εξυγίανσης της προβληματικής κρατικής ΕΒΖ (μιας και ο λόγος για την Ελληνική πραγματικότητα…) αντιλαμβάνεται ότι ο «τόπος στα νιάτα» θα φέρει νέες προοπτικές στην Ελληνική αγορά, με αβέβαια, σε κάθε περίπτωση, βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα. Για παράδειγμα. Τι θα γίνει με τα δάνεια της ακτοπλοϊας. Τι θα γίνει με τα δάνεια των ξενοδοχείων. Τι θα γίνει με τα δάνεια επιχειρήσεων, όπως ο Σφακιανάκης ή η Euromedica κ.ά. Τι θα γίνει επίσης, με τα δάνεια των ΔΕΚΟ, που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μάχεται για τις θέσεις εργασίας στο Δημόσιο…

Από το 1991 μέχρι σήμερα πέρασαν 25 χρόνια ηγεσίας, όταν μια ομάδα επίλεκτων επιχειρηματιών συμπορεύθηκε με τον κ. Σάλλα, προκειμένου να δημιουργήσουν την Τράπεζα Πειραιώς. Ποιοι ήταν αυτοί;

Δημ. Δασκαλόπουλος (του ομώνυμου τότε ομίλου Δέλτα), Βασιλάκης (Autohellas και Aegean Airlines), Φουρλής (του ομώνυμου ομίλου), Κων. Αγγελόπουλος (Χαλυβουργική), Ηλιάδης (Σέλμαν), Γ. Παπαγεωργίου (Sanyo) και πλήθος άλλα ονόματα του ελληνικού επιχειρείν -τα οποία επίσης τώρα, με βάση τα κριτήρια του νέου νόμου για τις διοικήσεις των τραπεζών, πρέπει να αποχωρήσουν- ήταν αρωγοί στο έργο της Πειραιώς, που επέκτεινε την παρουσία της σε πολλές χώρες του εξωτερικού και έπαιξε αναμφισβήτητα ρόλο στην αναδιάταξη του εγχώριου τραπεζικού συστήματος.
Όλοι αυτοί μαζί πήραν μία τράπεζα που τον Δεκέμβριο του 1991, με 200 άτομα προσωπικό και μόλις 0,1% μερίδιο της αγοράς την έφτασαν τον Ιούλιο του 2016, με προσωπικό που πλησιάζει τις 20.000 άτομα και με μερίδιο αγοράς 30%.

Ο κ. Σάλλας εκλήθη να αντιμετωπίσει τους τελευταίους μήνες μετά την ανακεφαλαιοποίηση του περασμένου Νοεμβρίου ανοικτά μέτωπα και κόντρες.
Η σημαντικότερη απ’ όλες ήταν αυτή με τον Αμερικανό επενδυτή Τζον Πόλσον, ο οποίος μέσω του ομώνυμου fund και ως σημαντικός μέτοχος της τράπεζας φέρεται να επεδίωκε με κάθε τρόπο ενεργή ανάμειξη στη διοίκηση της τράπεζας. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η πρόσφατη πρόταση της διοίκησης για την ανάληψη καθηκόντων διευθύνοντος συμβούλου από τον κ. Χρ. Παπαδόπουλο. Που όμως, «κόπηκε» εν μια νυκτί από τον SSM και τις κακές γλώσσες να λένε ότι υπήρξε παρέμβαση από την Νέα Υόρκη…

Ο Άνθιμος Θωμόπουλος, λέγεται ότι είναι αυτός που λειτουργούσε κατ’ εντολήν Πόλσον και υποχρεώθηκε σε παραίτηση από την τράπεζα.
Για τον κ. Θωμόπουλο πάντως, έχει δοθεί εντολή από την Εισαγγελέα Διαφθοράς κυρία Ε. Ράικου για διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, με βάση καταγγελίες και δημοσιεύματα αναφορικά με την αύξηση κεφαλαίου.
Το καλοκαίρι προμηνύεται καυτό για την Ελληνική τραπεζική αγορά…

ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ