Ποιοι θα βγουν κερδισμένοι από τον νέο Αναπτυξιακό

Συγκεκριμένα, υπολογίζεται ότι σε βάθος τετραετίας θα δώσει ενισχύσεις 1,2 – 1,5 δισ. ευρώ, εκ των οποίων ποσό περίπου 500 εκατ. ευρώ αφορούν σε χρηματικές ενισχύσεις, 600 εκατ. ευρώ προσφέρονται μέσω φοροαπαλλαγών και φορολογικών κινήτρων και περίπου 200 εκατ. ευρώ αναμένεται να δοθούν μέσω Επενδυτικών Ταμείων, τα οποία θα επιδιώξουν μόχλευση και με ιδιωτικά κεφάλαια. Η πρώτη βασική διαφορά, λοιπόν, από το προηγούμενο καθεστώς και ειδικότερα τους σχετικούς νόμους του 2004 και του 2011 έγκειται στο γεγονός του ότι ο νέος νόμος σκοπεύει να υποστηρίξει την απόδοση των επενδύσεων. Μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, οι ενισχύσεις μέσω φοροαπαλλαγών δεν ξεπερνούσαν το 10% τη στιγμή που ο μέσος κοινοτικός όρος ήταν 55%, ενώ με τον νέο αναπτυξιακό νόμο το ποσοστό των φορολογικών κινήτρων αγγίζει το 45%.

Σε ό,τι αφορά τις άμεσες επιχορηγήσεις, το 50% αυτών θα καταβάλλεται μετά την πιστοποίηση από το αρμόδιο όργανο ελέγχου της υλοποίησης του 50% του συνολικού κόστους του επενδυτικού σχεδίου, και με την προϋπόθεση της προηγούμενης κάλυψης από την επιχείρηση του συνόλου της ιδίας συμμετοχής. Σε ό,τι αφορά το υπόλοιπο ποσό της επιχορήγησης, ή το σύνολό της σε περίπτωση μη εφαρμογής της καταβολής του 50%, καταβάλλεται μετά την έκδοση της απόφασης ολοκλήρωσης και έναρξης παραγωγικής λειτουργίας της επένδυσης.

Επίσης στον νέο νόμο, εκτός του ότι εξαιρούνται ουκ ολίγα επαγγέλματα και κλάδοι, –και δίνεται έμφαση στον αγροδιατροφικό τομέα και την τεχνολογία– προβλέπεται πως δεν μπορούν να υπαχθούν στις διατάξεις του επενδύσεις φορέων για τους οποίους εκκρεμεί εντολή ανάκτησης ενισχύσεων οι οποίες έχουν κηρυχθεί παράνομες και ασυμβίβαστες προς την εσωτερική αγορά (Ε.Ε.). Την ίδια ώρα δεν μπορούν να ενισχυθούν επενδυτικά σχέδια των οποίων οι εργασίες έχουν ξεκινήσει πριν ο εν δυνάμει επενδυτής υποβάλλει σχετική αίτηση υπαγωγής στον Νόμο.

Η ΕΠΕΝΔΥΣΗ. Το ελάχιστο ύψος της επένδυσης για την υπαγωγή επενδυτικών σχεδίων στα καθεστώτα ενισχύσεων του νέου αναπτυξιακού νόμου ορίζεται με βάση το μέγεθος του φορέα, δηλαδή για μεγάλες επιχειρήσεις, στο ποσό των 500.000 ευρώ, για μεσαίες επιχειρήσεις, συνεταιρισμούς και για σχηματισμούς συνέργειας και δικτύωσης (συστάδες-clusters), στο ποσό των 250.000 ευρώ, για πολύ μικρές και μικρές επιχειρήσεις, στο ποσό των 150.000 ευρώ, και για τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις στο ποσό των 100.000 ευρώ.

Από την άλλη πλευρά απαντά σε ένα πάγιο αίτημα του επιχειρηματικού κόσμου για σταθερό φορολογικό πλαίσιο. Ετσι δίνει σταθερούς φορολογικούς συντελεστές για 12 έτη σε μεγάλα επενδυτικά έργα άνω των 20 εκατ. ευρώ, τα οποία πρέπει να δημιουργήσουν τουλάχιστον 40 νέες θέσεις απασχόλησης.

Μια άλλη πρόνοια του νέου αναπτυξιακού είναι η ενίσχυση της ρευστότητας με την εμπλοκή και ιδιωτικών κεφαλαίων. Ετσι προτείνεται η δημιουργία Ταμείων Συμμετοχών (funds of funds), τα οποία με βάση τον σχεδιασμό που έχει γίνει θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν στην αναδιάρθρωση βιώσιμων επιχειρήσεων και στην ανάπτυξη της αγοράς κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

Αξίζει επίσης να αναφέρουμε πως στις επιλέξιμες δαπάνες είναι το μισθολογικό κόστος των νέων θέσεων εργασίας που δημιουργούνται από την επένδυση για περίοδο δύο ετών από τη δημιουργία κάθε θέσης εργασίας.

Στις διατάξεις του νέου νόμου, ο οποίος έρχεται κοντά δύο χρόνια από την «ολοκλήρωση» του τελευταίου, πέρα από αυτές που αφορούν τα κριτήρια, τα καθεστώτα και τις μορφές ενισχύσεων, περιλαμβάνονται και διατάξεις με τις οποίες επιχειρείται να κλείσουν παλαιές μεγάλες εκκρεμότητες. Πρόκειται για 6.370 επενδυτικά σχέδια, επί συνόλου 11.700 σχεδίων, που είχαν ενταχθεί στους αναπτυξιακούς - επενδυτικούς νόμους του 2004 και 2011 και τα οποία δεν έχουν ολοκληρωθεί. Για να καλυφθεί η κρατική συμμετοχή για το σύνολο αυτών των επενδυτικών έργων, σύμφωνα με στοιχεία της αρμόδιας διεύθυνσης, απαιτούνται πάνω από 5,6 δισ. ευρώ.

Βέβαια, το πόσα χρήματα τελικά θα απαιτηθούν από τον δημόσιο κορβανά για να καλυφθεί η κρατική συμμετοχή, εξαρτάται από πόσα και ποια από αυτά τα 6.370 επενδυτικά σχέδια θα ολοκληρωθούν. Με βάση εκτιμήσεις από τη Γενική Γραμματεία Ιδιωτικών και Στρατηγικών Επενδύσεων, περισσότερα από 2.000 επενδυτικά σχέδια που έχουν ενταχθεί δεν είναι ενεργά και κατά συνέπεια δεν θα ολοκληρωθούν, ενώ κάποια άλλα εκτιμάται ότι θα απενταχθούν στην πορεία. Για τον λόγο αυτό εκτιμάται ότι το ποσό που θα απαιτηθεί για τη δημόσια συμμετοχή όσων παραμένουν ενεργά και ολοκληρωθούν κυμαίνεται μεταξύ 2,5 – 4 δισ. ευρώ.

Το ποσό αυτό πρόκειται να καλυφθεί με δύο τρόπους. Ο πρώτος προσφέρει φοροαπαλλαγές, δηλαδή θα δοθεί η δυνατότητα στον επενδυτή, το επενδυτικό σχέδιο του οποίου είχε ενταχθεί στους αναπτυξιακούς νόμους του 2004 ή του 2011, εάν το επιθυμεί να εξοφληθεί μέσω φοροαπαλλαγών. Στην περίπτωση που δεν επιλέξει τις φορολογικές απαλλαγές, η εξόφληση της επιχορήγησης με μετρητά θα γίνει σε ορίζοντα επταετίας.

Ενα ακόμη μείζον πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όσοι έχουν ενταχθεί σε αναπτυξιακούς νόμους είναι οι καθυστερήσεις στον έλεγχο ολοκλήρωσης της επένδυσης από τις αρμόδιες υπηρεσίες, και κατά συνέπεια στην εκταμίευση του υπολοίπου ποσού της κρατικής επιχορήγησης. Για τους ελέγχους που εκκρεμούν, οι οποίοι είναι και πολλοί και χρονίζουν, υπάρχει ρύθμιση στον νέο αναπτυξιακό που προβλέπει την αύξηση των μελών του Μητρώου Ελέγχου, στο οποίο συμμετέχουν και ιδιώτες και υπηρεσιακοί. Παράλληλα προβλέπεται και η αύξηση της αμοιβής για τον κάθε έλεγχο. Επίσης, ένα ακόμη πρόβλημα είναι η επιστροφή των εγγυητικών επιστολών στους επενδυτές τα σχέδια των οποίων έχουν ολοκληρωθεί. Για το θέμα αυτό προβλέπεται ξεχωριστή διαδικασία, σύμφωνα με την οποία η αποδέσμευση των εγγυητικών επιστολών θα γίνεται με σειρά προτεραιότητας.

Από την εφημερίδα Παραπολιτικά που κυκλοφορεί κάθε Σάββατο στα περίπτερα με πολλές προσφορές και πλούσια ύλη