Καλύτερα υπερχρεωμένος δανειολήπτης, παρά οφειλέτης του... Δημοσίου

Καλύτερα υπερχρεωμένος δανειολήπτης, παρά οφειλέτης του... Δημοσίου
Το δημόσιο έχει φανεί ιδιαίτερα γαλαντόμο απέναντι στους πολίτες όταν δεν θίγονται τα δικά του συμφέροντα.

Κάνοντας έναν μικρό απολογισμό της τελευταίας τριετίας, θα διαπιστώσουμε ότι η κυβέρνηση έχει «περάσει» από τη Bουλή ουκ ολίγες ρυθμίσεις προκειμένου να βοηθήσει τις οικονομικά και κοινωνικά ασθενείς ομάδες, όπως οι δανειολήπτες, με τελευταία τη νομοθετική ρύθμιση για την προστασία της πρώτης κατοικίας και τη μερική άρση των πλειστηριασμών. Ορθώς το έπραξε και μάλιστα θα μπορούσε και καλύτερα.

Ομως στην περίπτωση που κάποιος οφείλει σε εφορία και Ταμεία, το δημόσιο είναι αμείλικτο. Καμία προσπάθεια διευκόλυνσης. Το αντίθετο, κατασχέσεις για χρέη λίγων χιλιάδων ευρώ, περιορισμένο αριθμό δόσεων και πρόστιμα - φωτιά για όσους δεν είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους. Παράλογες απαιτήσεις σε δύσκολες εποχές, για να παραφράσω λίγο και το σλόγκαν της εφημερίδας «Παραπολιτικά». Για αυτόν ακριβώς τον λόγο συσσωρεύονται δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ ληξιπρόθεσμα χρέη, τα οποία κατά κοινή αποδοχή ακόμη και των δανειστών μας δεν θα εισπραχθούν ποτέ ή για να είμαι πιο ακριβής αναμένεται να εισπραχθεί περίπου το 10% αυτών.

Και ασφαλώς το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί ακόμη και σήμερα οι σύμβουλοι και οι παρατρεχάμενοι των συμβούλων και των υπουργών δεν σκέφτονται με βάση την κοινή λογική; Γιατί δεν κάνουν τον ίδιο σχεδιασμό, με τις όποιες παραλείψεις, με αυτόν που κάνουν όταν καλούνται να νομοθετήσουν για τα χρέη απέναντι στις τράπεζες; Γιατί, φίλοι αναγνώστες, δεν νοείται όταν πρόκειται για μια ληξιπρόθεσμη οφειλή προς την εφορία, το ΙΚΑ ή τον ΟΑΕΕ να περιορίζουμε, στην καλύτερη περίπτωση, τις δόσεις στις 40, με απαγορευτικό επιτόκιο και εξαντλητικά πρόστιμα
και όταν πρόκειται για ένα δάνειο, ιδιωτικό ή κρατικό, όπως της χώρας μας από την τρόικα, να συζητάμε για επιμήκυνση ακόμη και στα 50 χρόνια, με παράλληλη μείωση επιτοκίου. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι ο οικογενειακός προϋπολογισμός κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα και το οικογενειακό χρέος να καταστεί βιώσιμο αν και εφόσον οι παρατρεχάμενοι δεν κατανοήσουν ότι δεν πρέπει όλα να αντιμετωπίζονται με δύο μέτρα και δύο σταθμά...