Ο Τσακαλώτος, η «καθαρή έξοδος», η... πτώση από τα σύννεφα και η σκληρή πραγματικότητα

Από τους πολίτες αυτής της χώρας αποκρύπτουν την ωμή πραγματικότητα παρά το γεγονός ότι τα μηνύματα από την Ευρώπη έχουν σταλεί εδώ και πολλούς μήνες. Δεν υπάρχει καθαρή έξοδος. Αυτός είναι ένας πολιτικός όρος ο οποίος χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση για να περιγράψει –υποτίθεται- την πιο «χαλαρή» εποπτεία που θα υπάρχει για την Ελλάδα σε σχέση με τη σημερινή εποχή. Κατά τα λοιπά, είναι ήδη συμφωνημένα τα εξής:

1. Η Ελλάδα θα κληθεί να υπογράψει μια καινούργια συμφωνία με τους δανειστές καθώς καταθέτει και πάλι αίτημα στο τραπέζι: να της ρυθμίσουν το χρέος. Εδώ στεγαστικό δάνειο ρυθμίζεις και η τράπεζα σε βάζει να υπογράψεις νέα σύμβαση με δεσμευτικούς όρους. Πόσο μάλλον όταν στη συγκριμένη περίπτωση μιλάμε για τακτοποίηση χρέους 330 δις. ευρώ.

2. Γίνεται σύγκριση της μεταμνημονιακής πορείας της Κύπρου, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας με την επικείμενη έξοδο της Ελλάδας. Δεν υπάρχει σύγκριση για τον απλούστατο λόγο ότι οι τρεις χώρες που προαναφέρθηκαν δεν ζήτησαν κάτι περισσότερο μετά τη λήξη των μνημονίων. Απλώς η οικονομία τους παρακολουθείται ανά εξάμηνο όπως προβλέπεται μέχρι να αποπληρωθεί το μεγαλύτερο μέρος του δανείου που πήραν από τους μηχανισμούς στήριξης.

3. Η Ελλάδα έχει ήδη αναλάβει συγκεκριμένες δημοσιονομικές δεσμεύσεις για την περίοδο μέχρι το 2022. Η τήρηση αυτών των δεσμεύσεων θα παρακολουθείται. Και η παρακολούθηση γίνεται με αξιολογήσεις. Καλό θα είναι μάλιστα κάποια στιγμή, οι φορολογούμενοι να ενημερωθούν για το τι θα συμβεί σε περίπτωση που θα υπάρξουν αποκλίσεις από την επίτευξη των στόχων. Θα προβλέπεται η επιβολή νέων μέτρων ή όχι;

4. Η συμφωνία που θα κληθεί να υπογράψει η Ελλάδα, θα περιλαμβάνει συγκεκριμένα χρονικά ορόσημα όπως ακριβώς γίνεται και με τα μνημόνια. Δηλαδή, η σημερινή αλλά και η επόμενη κυβέρνηση, θα πρέπει να παράγουν συγκεκριμένο έργο προκειμένου να εξασφαλίζουν ως αντάλλαγμα το δικαίωμα να πληρώνουν λιγότερα για την εξυπηρέτηση του χρέους.