Περίεργη σύμπλευση Αθήνας- Βρυξελλών για νέα μέτρα

Το ΔΝΤ κρατάει τα κλειδιά της αξιολόγησης την ώρα που οι Ευρωπαίοι ψάχνουν το… Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο

Περίεργη σύμπλευση Αθήνας- Βρυξελλών για νέα μέτρα

Όλο και πιο έντονη γίνεται η οσμή νέων μέτρων για το 2018, κάτι που ενισχύει τα σενάρια περί πρόωρων εκλογών πριν συμπληρωθεί το πρώτο εξάμηνο του επόμενου έτους. Αυτό που προκαλεί, μάλιστα, ιδιαίτερη αίσθηση είναι ότι τη συζήτηση που «καίει» δεν την άνοιξε ούτε ο Β. Σόιμπλε, ούτε ο Π. Τόμσεν, ούτε κάποιος ανώνυμος Ευρωπαίος αξιωματούχος, αλλά το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών! Κι επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο τη σήμερον ημέρα, σχεδόν την ίδια ώρα που ο κορυφαίος αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομικών μιλούσε για «κενό» στον Προϋπολογισμό του 2018, κορυφαίος αξιωματούχος στις Βρυξέλλες έπαιρνε την… πάσα και «κάρφωνε» αφήνοντας υπονοούμενα και για τον Προϋπολογισμό του 2017!

Ποιο είναι το… μυστικό πίσω από αυτό το περίεργο αλισβερίσι; Πολύ απλά ότι ήγγικεν η ώρα της αλήθειας ήτοι η ώρα που Αθήνα, Βρυξέλλες και ΔΝΤ θα «ξαναμετρήσουν» τα μέτρα που έχουν ληφθεί κι αν βρεθούν… ελλιποβαρή, τότε θα ανοίξει η συζήτηση για διορθωτικές κινήσεις, δηλαδή για πρόσθετα μέτρα έτσι ώστε να «κλειδώσει» ο στόχος για πλεόνασμα 3,5%. Υπάρχει οδός διαφυγής και αποφυγής των νέων μέτρων; Μόνο αν οι Ευρωπαίοι δεχθούν να χαμηλώσει ο πήχης από το 3,5%, όπως υποστηρίζει το ΔΝΤ. Είναι πιθανό ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Ακόμα κι αν υποτεθεί ότι οι Ευρωπαίοι έχουν όντως δεσμευθεί στο ΔΝΤ ότι θα αναθεωρήσουν το στόχο πλεονάσματος για το 2018, για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει η Αθήνα να έχει εκπληρώσει στο 100% τις υποχρεώσεις της. Είμαστε κοντά σε κάτι τέτοιο; Φυσικά όχι και γι’ αυτό από το υπουργείο Οικονομικών άρχισαν με έναν… κομψό τρόπο να ανοίγουν σιγά- σιγά τη συζήτηση, παρά το ότι στο Μέγαρο Μαξίμου δεν είναι ιδιαιτέρως ευτυχείς από την εξέλιξη.

Αν και οι επικεφαλής των Θεσμών δεν αναμένονται στην Αθήνα πριν από το τέλος Οκτωβρίου, υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας όγκος εκκρεμοτήτων, που εκτιμάται ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να καλυφθούν ως το τέλος του χρόνου, όπως επιδιώκει η κυβέρνηση. Πέρα από το μεγάλο «αγκάθι» των δημοσιονομικών, καταγράφονται καθυστερήσεις στη διαδικασία της αξιολόγησης- κινητικότητα στο Δημόσιο, διαφορές στα Εργασιακά (συνδικαλιστικός νόμος), δυστοκία στην εξασφάλιση των αναγκαίων πόρων (τουλάχιστον 100 εκατ. Ευρώ) για να αποφευχθούν οριζόντιες περικοπές σε κοινωνικά επιδόματα. Όμως, ακόμα κι αν με ένα… μαγικό τρόπο λυθούν όλα τα προβλήματα, τα «κλειδιά» της αξιολόγησης βρίσκονται στα χέρια του ΔΝΤ κι αυτό είναι κάτι που τρομάζει την Αθήνα.

Πέρα από τις γνωστές και εν πολλοίς εμπρηστικές θέσεις του Ταμείου για τα πλεονάσματα, τα εργασιακά, τις συντάξεις, αυτό που μπορεί να μετατρέψει σε… Κούγκι την αξιολόγηση είναι η εμμονή του ΔΝΤ με τις ελληνικές τράπεζες. Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι υπάρχει ένα «μπαλάκι» μεταξύ Αθήνας- Βρυξελλών και Φρανκφούρτης για το ποιος πρέπει να απορρίψει τις απαιτήσεις του ΔΝΤ. Όπως έχουν αποκαλύψει τα «Π», ο επικεφαλής της ΕΚΤ φέρεται να είναι έξαλλος με τον Π. Τόμσεν, που είναι ο μπροστάρης στο θέμα της νέας ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών, αλλά επί του παρόντος δεν διαφαίνεται διάθεση δημόσιας, μετωπικής σύγκρουσης με το Ταμείο κι έτσι το μπαλάκι πάει στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία με τη σειρά της το ξαναπετάει πίσω στους Ευρωπαίους, υποστηρίζοντας απλά και μόνο ότι η εποπτεία του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα των ευρωπαϊκών θεσμών. Αρκεί μια τέτοια χαλαρή προσέγγιση από Αθήνα, Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη για να αποφευχθεί το μοιραίο; Αν κρίνει κανείς από την εμπειρία των τελευταίων ετών, πιθανότατα όχι.

Το… Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο

Κι ενώ το ΔΝΤ κόβει… βόλτες ανενόχλητο στην Ευρωζώνη, υποδεικνύοντας ακόμα και το πότε θα πρέπει να γίνονται προληπτικοί ή έκτακτοι έλεγχοι στις ευρωπαϊκές τράπεζες, οι Ευρωπαίοι τρώνε τις σάρκες του με αφορμή το ποιος θα κάνει κουμάντο. Επί της ουσίας, Κομισιόν, Βερολίνο και Παρίσι διαγκωνίζονται για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι όχι μόνο στο Eurogroup αλλά και στα υπό διαμόρφωση νέα ευρωπαϊκά όργανα.

Το Βερολίνο επιδιώκει να παγιώσει την κυριαρχία του, ελέγχοντας κατ’ αρχάς το Eurogroup με έναν μόνιμο Πρόεδρο, ο οποίος φυσικά θα απολαμβάνει της απολύτου εμπιστοσύνης του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, ενώ βασική επιδίωξη είναι ο έλεγχος και του ESM, που θα εξελιχθεί στο αντίστοιχο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Τα αντίστοιχα επιζητά το Παρίσι, επιχειρώντας παράλληλα να διευρύνει τις αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, γνωρίζοντας ότι το Eurogroup αποτελεί προνομιακό πεδίο για τους Γερμανούς. Και η Κομισιόν; Ονειρεύεται την πλήρη κυριαρχία της, όχι μόνο με την ανάληψη της προεδρίας του Eurogroup από ένα νέο Υπερεπίτροπο- ούτε καν το συζητάνε οι Γερμανοί- αλλά με την επέκταση των αρμοδιoτήτων του και στο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, που ξεκινά με την προίκα των 700 δις ευρώ του ESM- EFSF.

Πηγή: Από την εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ που κυκλοφορεί κάθε Σάββατο στα περίπτερα όλης της χώρας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ