PIIE: Έκθεση που "καίει" το ΔΝΤ για τον τρόπο που χειρίστηκε το ελληνικό χρέος

Μια άκρως ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική έκθεση δημοσίευσε το Ινστιτούτο Peterson (PIIE - Peterson Institute for International Economics)σχετικά με το ρόλο του ΔΝΤ στην ελληνική κρίση χρέους, αλλά και το πώς χειρίστηκαν το ζήτημα οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι δεν είναι… αλάνθαστοι. Σύμφωνα με την έκθεση, η οποία βασίζεται σε στοιχεία που δημοσιοποίησε το Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης (Independent Evaluation Office) του ΔΝΤ και την οποία μπορείτε να διαβάσετε στ’ Αγγλικάεδώ, το ελληνικό ΑΕΠ θα χρειαστεί 14 χρόνια (από το 2007) μέχρι να επιστρέψει στα επίπεδα του 2007, όταν δηλαδή ξέσπασε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, με αποτέλεσμα να αναμένεται να επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα όχι πριν το2021.

Η έκθεση «καίει» το ΔΝΤ όσον αφορά τον τρόπο που χειρίστηκε ο ελληνικό ζήτημα, αποδίδοντάς του πολλές ευθύνες, ενώ παράλληλα επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την πορεία των οικονομικών όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας. Και παρόλο που στις τρεις τελευταίες τα πράγματα πήγαν καλύτερα (τα προγράμματα θεωρήθηκαν επιτυχημένα), δε μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για την Ελλάδα που μετράει ήδη δύο Μνημόνια, συν άλλο ένα… μπόνους (βλέπε κόφτη).

Παράλληλα τονίζεται ότι ο ρόλος του ΔΝΤ, ιδιαίτερα στην περίπτωση της Ελλάδας, επηρεάστηκε σαφώς – τουλάχιστον στην περίπτωση του πρώτου Μνημονίου, όπου το Ταμείο εκ των πραγμάτων παραβίασε τους κανόνες του προκειμένου να συμμετάσχει στο πρόγραμμα – από πολιτικούς κύκλους, αλλά και από την ξεκάθαρη αδυναμία των κορυφαίων πολιτικών της Ευρωζώνης να διαχειριστούν το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας ως «εσωτερική υπόθεση». Ένα ακόμη «κατηγορώ» ενάντια στην Ευρωζώνη, με το Ινστιτούτου Peterson να συμφωνεί με το ΙΕΟ του ΔΝΤ είναι ότι οι ηγέτες της άργησαν να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολη την εφαρμογή του Μνημονίου αλλά και επιδεινώνοντας ακόμη περισσότερο την κατάσταση της οικονομίας της χώρας.

Επιπρόσθετα έχει καταστεί σαφές ότι η εποπτεία εφαρμογής του πρώτου Μνημονίου ήταν σχεδόν ελλιπής, ενώ το πρόγραμμα βασίστηκε σε μάλλον υπέρ-αισιόδοξες (κρινόμενες εκ του αποτελέσματος) εκτιμήσεις για τον ρυθμό ανάπτυξης που μπορεί να επιτευχθεί, εάν φυσικά εφαρμόζονταν όχι μόνο τα μέτρα οριζόντιων περικοπών αλλά και οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.

Αρκούντως εντυπωσιακή είναι η άποψη που εκφράζεται στην έκθεση ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους το 2012 σαφώς δεν ήταν η κατάλληλη προκειμένου να εξασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, κάτι το οποίο φαίνεται ότι γνώριζαν πολύ καλά τα στελέχη του ΔΝΤ αλλά και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι, αλλά προτίμησαν να συμβιβαστούν σε μία πιο ήπια «λύση» και πιθανώς να εύχονται ότι... όλα θα πάνε καλά.

Προκειμένου να καταστεί περισσότερο σαφές πόσο δυσμενής είναι η πρόβλεψη, αξίζει να σημειωθεί ότι η ονομαστική αξία του ελληνικού ΑΕΠ ήταν το 2007 223,2 δισ. ευρώ, ενώ αυτή τη στιγμή πλησιάζει τα 176 δισ. ευρώ, έχοντας χάσει κατά τη διάρκεια εφαρμογής των Μνημονίων το 25% της αξίας του. Εάν, πάντως, μπορεί να παρηγορήσει κάποιους, πάντα σύμφωνα με την έκθεση, τα ίδια ακριβώς έτη -δηλαδή 14 – θα χρειαστεί και η γειτονική Ιταλία προκειμένου και η δική της οικονομία να επιστρέψει στα επίπεδα του 2007.