Το καλό και το κακό σενάριο για τις διαπραγματεύσεις με τους "θεσμούς"

Το καλό και το κακό σενάριο για τις διαπραγματεύσεις με τους "θεσμούς"
Ημέρες Μαίου του 2015 ξαναζεί η χώρα, καθώς παρά το ότι οι δηλώσεις από τη μια και την άλλη πλευρά δεν μοιάζουν με τις περσινές πολεμικές ιαχές, η ουσία είναι ότι, όπως ακριβώς και πέρσι, δεν υπάρχει συμφωνία που να οδηγεί σε αποσυμπίεση λίγες εβδομάδες πριν από το σημείο «0».

Το κακό για την ελληνική πλευρά είναι ότι η τελική μάχη, όπως όλα δείχνουν, θα δοθεί με φόντο τις εξελίξεις στη Βρετανία και όπως λένε καλά ενημερωμένες ευρωπαϊκές πηγές, «όσο θα πλησιάζουμε στο δημοψήφισμα για το Brexit τόσο θα περνάει σε δεύτερη μοίρα το ελληνικό ζήτημα, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό».

Βλέποντας τη μετωπική με τον… τοίχο, το οικονομικό επιτελείο φρόντισε να αξιοποιήσει στο έπακρο την περσινή νομοθετική παρέμβαση, η οποία είχε ατονήσει, «αρμέγοντας» όλα τα διαθέσιμα διαφόρων ταμείων και υποταμείων, που ως τώρα δεν είχαν «παρκάρει» στον ειδικό λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδας. Ωστόσο, αυτές οι πολεμικές προετοιμασίες, που μοιάζουν με τη σπουδή της νοικοκυράς να προμηθευτεί ζάχαρη και αλεύρι πριν ξεσπάσουν οι εχθροπραξίες, παρά το θόρυβο που προκάλεσαν, απέφεραν ελάχιστα, αφού στην πραγματικότητα έδωσαν μερικές εβδομάδες ή ημέρες ζωής στα ήδη ασθμαίνοντα κρατικά ταμεία, με μια ανάσα περίπου 500 εκατ. ευρώ, όσο δηλαδή η δαπάνη για το μισό μηνιάτικο των δημοσίων υπαλλήλων. Όσο για το «φρενάρισμα» στις πληρωμές του Δημοσίου προς τους ιδιώτες, δεν έχει να κοιτάξει κανείς παρά μόνο στα στοιχεία με τα «φουσκωμένα» ληξιπρόθεσμα και στις απίστευτες καθυστερήσεις επιστροφών ΦΠΑ.

Το μότο «πρώτα οι συντάξεις και μετά οι πληρωμές των ομολόγων» ξανάρχισε να ακούγεται στους διαδρόμους του υπουργείου Οικονομικών, παρά το ότι δεν αποτελεί ακόμα την επίσημη ή ανεπίσημη κυβερνητική γραμμή, αποτυπώνοντας επί της ουσίας την αγωνία του… τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι ήτοι τις ογκώδεις υποχρεώσεις του Ιουλίου, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν χωρίς να καταβληθεί η δόση που εκκρεμεί από το Φθινόπωρο.

Μετά από έναν σχεδόν «άδειο» Μάιο- και αυτό δίνει κάποιες διαπραγματευτικές ανάσες στο οικονομικό επιτελείο- όπου οι υποχρεώσεις είναι μόλις 210 εκατ. ευρώ, ο Ιούνιος έρχεται πιο… ζόρικος, καθώς περιμένουν περίπου 300 εκατ. ευρώ πληρωμές στο ΔΝΤ και άλλα 400 εκατ. ευρώ για τόκους, ενώ θα πρέπει να προστεθούν και άλλα περίπου 2,5 δις ευρώ για μισθούς- συντάξεις- υγεία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Το καλό σενάριο

Ανατρέχοντας κανείς στις δηλώσεις της τελευταίας εβδομάδας, μπορεί να διακρίνει τη διάθεση των Ευρωπαίων να… ξεμπερδεύουν με το ελληνικό ζήτημα- χωρίς βέβαια να χαριστούν- για τους δικούς τους λόγους κι αυτό επιτρέπει σε κάποιους στην Αθήνα να επιμένουν ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στη λύση του προβλήματος, αρκεί να μη χάσουμε τη ψυχραιμία μας.

Το… καλό σενάριο προβλέπει συμφωνία με τους Θεσμούς για το περιβόητο πακέτο προληπτικών μέτρων, η οποία θα στηρίζεται στην ελληνική πρόταση ήτοι τη θεσμοθέτηση ενός «κόφτη» δαπανών, που θα ενεργοποιείται αμέσως μόλις η Eurostat διαγνώσει εκτροχιασμό από τους στόχους. Στη χειρότερη περίπτωση, θα προβλεφθούν συγκεκριμένα μέτρα, όπως ζητά το ΔΝΤ, αλλά δεν θα ψηφιστούν, παρά μόνο θα αποτυπωθούν στο Επικαιροποιημένο MoU, όπως ακριβώς προέβλεπε το περιβόητο e- mail Χαρδούβελη.

Μια τέτοια συμφωνία που περνάει οπωσδήποτε από χειρισμούς στο ανώτατο δυνατό επίπεδο, προκειμένου να ξεπεραστούν οι διαφορές μεταξύ των Θεσμών, θα έχει ευρωπαϊκή «βούλα» και θα σφραγιστεί σε έκτακτο Eurogroup την πρώτη ή τη δεύτερη εβδομάδα μετά από το Πάσχα. Αμέσως μετά, στο τακτικό Eurogroup της 24ης Μαίου θα μπουν και τα θεμέλια της λύσης για το Χρέος, που θα επιτρέψουν τη συμμετοχή του ΔΝΤ και βέβαια την εκταμίευση της δόσης στις αρχές του Ιουνίου, δηλαδή πριν αρχίσουν τα ζόρια. Η αμέσως επόμενη κρίσιμη ημερομηνία είναι η 16η Ιουνίου, όπου συνεδριάζει εκ νέου το Eurogroup, ημερομηνία που δεν χαρακτηρίζεται απαγορευτική αλλά δεν παύει να είναι πολύ κοντά στη 13η Ιουλίου που πρέπει να πληρωθούν 457 εκατ. ευρώ στο ΔΝΤ και στην 20η Ιουλίου που «περιμένουν» λήξεις 2,3 δις ευρώ προς την ΕΚΤ.

Το… κερασάκι στην τούρτα θα είναι η επαναφορά του waiver από την ΕΚΤ, που πέρα από το… πρακτικό του θέματος (φτηνότερο χρήμα στις τράπεζες και στην οικονομία), θα στείλει το μήνυμα της ομαλοποίησης στις αγορές και στους επενδυτές.


Το κακό σενάριο

Στην Αθήνα ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι έπεσε από τα σύννεφα, από τη στιγμή που είχε γίνει εγκαίρως σαφές ότι το ΔΝΤ θα κρατήσει σκληρή γραμμή μέχρι τέλους, από το πώς μετράει τον Προϋπολογισμό ως το ύψος του αφορολογήτου. Όπως λένε, άλλωστε, όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, η δεύτερη θητεία «δόθηκε» στην Κ. Λαγκάρντ από τις αναδυόμενες οικονομίες υπό τον όρο ότι θα τηρήσει με θρησκευτική ευλάβεια τους κανόνες του Ταμείου, ειδικά στις περιπτώσεις που τα προγράμματα «έμπαζαν νερά». Από την άλλη, σε πολλές «στροφές» της διαπραγμάτευσης η ελληνική πλευρά πιάστηκε στον ύπνο, δείχνοντας να υπερεκτιμά τον ευρωπαϊκό παράγοντα ή να υποτιμά τις σχέσεις του ΔΝΤ με τους «σκληρούς» του Eurogroup, οι οποίοι εν τέλει χαράσσουν τη γραμμή. Και κάπως έτσι φτάσαμε σε δύο απανωτές διαπραγματευτικές ήττες: πρώτα συντάχθηκαν οι Ευρωπαίοι πίσω από την άποψη του ΔΝΤ ότι απαιτούνται κι άλλα μέτρα- έστω προληπτικά- για να επιτευχθεί ο στόχος του προγράμματος (3,5% πρωτογενές πλεόνασμα) και στη συνέχεια δεν καταφέραμε να περάσουμε εγκαίρως την γραμμή του «κόφτη», που ήδη εφαρμόζεται έστω με παραλλαγές και σε άλλες χώρες.

Το κακό σενάριο, στο οποίο ήδη ποντάρουν διεθνείς αναλυτές, βασίζεται στο ότι το ΔΝΤ θα επιμείνει μέχρι τέλους στη θεσμοθέτηση- με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- συγκεκριμένων προληπτικών μέτρων που θα χτυπάνε στο «ψαχνό» (περικοπές μισθών και συντάξεων, νέες αυξήσεις στο ΦΠΑ) και στο ότι η Αθήνα δεν θα θέλει να το κάνει και δεν θα βρίσκει «πλάτες» για να στηριχθεί, όπως έγινε πέρσι το καλοκαίρι, πέφτοντας έτσι στην παγίδα που έχει στήσει ο Β. Σόιμπλε. Σε αυτή την περίπτωση, το σενάριο των πρόωρων εκλογών κερδίζει έδαφος, αν και τα χρονικά περιθώρια θα είναι ασφυκτικά με δεδομένες τις πληρωμές του Ιουλίου, ενώ ο όρος Grexit θα αρχίσει να φιγουράρει πάλι στα πρωτοσέλιδα του ευρωπαϊκού Τύπου μαζί με το Brexit.

Οι ημερομηνίες που «καίνε»

ΠότεΠόσο Σε ποιον
07/06/16305ΔΝΤ
13/07/16457ΔΝΤ
20/07/161446ΕΚΤ
20/07/16822Κεντρικές Τράπεζες
20/07/1620Ευρ. Τράπεζα Επενδύσεων
07/09/16305ΔΝΤ
19/09/16148ΔΝΤ
07/12/16305ΔΝΤ

Οι πληρωμές για τόκους

Μάιος210
Ιούνιος400
Ιούλιος900
Αύγουστος500
Σεπτέμβριος70
Οκτώβριος360
Νοέμβριος335
Δεκέμβριος305
Σύνολο3080

ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ