Βαρουφάκης:«ΟΧΙ: Μοναδική ευκαιρία για ανάκαμψη και δημοκρατία εντός του ευρώ»

Βαρουφάκης:«ΟΧΙ: Μοναδική ευκαιρία για ανάκαμψη και δημοκρατία εντός του ευρώ»
Ο Υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, σε άρθρο του στην εφημερίφα Καθημερινή, με τίτλο «ΟΧΙ: Μοναδική ευκαιρία για ανάκαμψη και δημοκρατία εντός του ευρώ», αναλύει τους λόγους που πρέπει να ψηφίσουμε «όχι» στο δημοψήφισμα της Κυριακής.

Δείτε όλο το άρθρο του υπουργού Οικονομικών:

Στο Eurogroup του περασμένου Σαββάτου πολλοί ομόλογοί μου εξέφρασαν έντονηδυσαρέσκεια που η κυβέρνησή μας έδωσε την ευκαιρία στους πολίτες της χώρας νααπαντήσουν στην πρόταση των δανειστών μ’ένα ΝΑΙ ή μ’ένα ΟΧΙ.

«Μα είναι δυνατόν να θεωρείτε ικανούς τους κοινούς πολίτες να αποφασίσουν για τόσοσοβαρά ζητήματα;» ερωτήθην από συγκεκριμένο συνάδελφο, την ώρα που οι υπόλοιποι κουνούσαν συγκαταβατικά τα κεφάλια τους. Η ιδέα ότι ένας ευρωπαϊκός λαός θααποφανθεί για τα μεγάλα ζητήματα που διαμορφώνουν το μέλλον του εμφανίστηκε εντόςτης αίθουσας του Eurogroup ως άκρως ανατρεπτική και εξόχως επικίνδυνη.

Ένας μη-θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Eurogroup,1 έθεσε την κυβέρνηση τηςχώρας προ φοβερού διλήμματος: Αποδεχθείτε τώρα δρακόντειο πακέτο λιτότητας(άμεσα μέτρα 2,5% με 3% του ΑΕΠ), φόρων (εστίαση και ξενοδοχεία στο 23%),περικοπών (π.χ. επικουρικών συντάξεων και ΕΚΑΣ) και κοινωνικής αποδόμησης (π.χ.απεμπόλιση της νησιωτικότητας). Αποδεχθείτε όλα αυτά μαζί με μηνιαίες αξιολογήσειςέως τον Νοέμβριο και παράλληλες, σκληρές διαπραγματεύσεις για το 3ο Μνημόνιο πουθα φέρει, στο τέλος του χρόνου, νέα μέτρα, νέες απειλές για Grexit, νέα πολύμηνηαβεβαιότητα, νέα ταπείνωση. Ή διαφορετικά οι τράπεζές σας κλείνουν την Δευτέρα τοπρωί.

Κρίναμε πως αυτό το δίλημμα-τελεσίγραφο υπερβαίνει την λαϊκή εντολή της 25ης Ιανουρίου. Ο ελληνικός λαός δεν μας εξουσιοδότησε να επιλέξουμε εκ μέρους του ούτευποταγή σε παράλογες απαιτήσεις των δανειστών ούτε και ρήξη με την επίσημηΕυρώπη. Θέσαμε λοιπόν το εκβιαστικό δίλημμα στην κρίση του λαού, όπως οφείλαμε νακάνουμε. Και τότε ο ίδιος μη-θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Eurogroup, τιμώρησετον ελληνικό λαό κλείνοντας τις τράπεζες.

Πολλή συζήτηση γίνεται για το κατά πόσον το ερώτημα στο ψηφοδέλτιο έχει πλέοννόημα τώρα που οι δανειστές ισχυρίζονται ότι η πρότασή τους δεν ισχύει πλέον. Δενείναι έτσι. Στην διάρκεια της δύσκολης αυτής εβδομάδας λαμβάνουμε νέες προτάσειςπου αποτελούν, έως τώρα, παραλλαγές της πρότασης των δανειστών της 25ης Ιουνίου.

Αυτό είναι το πλαίσιο της συμφωνίας που μας προτείνουν, αυτό καλούνται οι έλληνεςπολίτες να κρίνουν την Κυριακή. Όπως λέμε στους δανειστές, αν μας προτείνουν κάτισημαντικά διαφορετικό, η κυβέρνηση θα το επικοινωνήσει στους πολίτες έγκαιρα καιέντιμα. Έως τότε, το δημοψήφισμα της Κυριακής και το συγκεκριμένο ερώτημά τουπαραμένει μοναδική ευκαιρία έκφρασης της λαϊκής βούλησης.

Οι πολίτες αναρωτιούνται εύλογα τι θα συμβεί αν ψηφίσουν ΝΑΙ ή ΟΧΙ.

1 Έτσι χαρακτήρισε το Eurogroup η ίδια του η Γραμματεία, απαντώντας σε ερώτημά μουγια το δικαίωμα του προέδρου του να συγκαλέσει το σώμα χωρίς τον έλληναεκπρόσωπο: «Στον βαθμό που το Eurogroup», είπε «δεν είναι επίσημα θεσμοθετημένοόργανο της ΕΕ, δεν υπόκειται σε γραπτούς κανόνες.»

Αν ψηφίσουν ΝΑΙ, η έκβαση είναι δεδομένη: Στην χώρα θα παγιωθεί το καθεστώς τηςΧρεοδουλοπαροικίας, με την δημοκρατία πληγωμένη, με τις τράπεζες σε δεινή θέση καιμε μια τρόικα που θα επιστρέψει στην Αθήνα με άγριες, εκδικητικές διαθέσεις. Ηπεραιτέρω, στο διηνεκές, συρρίκνωση, υπό κυβέρνηση εντολοδόχων υπουργών, θαμονιμοποιηθεί και, το χειρότερο, θα νομιμοποιηθεί.

Αν ψηφίσουν ΟΧΙ, η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ, οι καταθέσεις θα εξακολουθούννα βρίσκονται στις τράπεζες σε ευρώ, έστω και χωρίς οι καταθέτες να έχουν άμεσηπρόσβαση σε αυτές, η ΕΕ δεν θα έχει κανέναν νομικό τρόπο να εκδιώξει την Ελλάδα απότο ευρώ, και η πραγματική διαπραγμάτευση τότε θα αρχίσει με δανειστές που έχουν κάθεσυμφέρον να επιστρέψουν στην σφαίρα της λογικής, με αποτέλεσμα γρήγορη, έντιμησυμφωνία.

Θα με ρωτήσετε: Τόσο καιρό δεν διαπραγματευόσασταν σοβαρά; Και βέβαιαδιαπραγματευόμασταν σοβαρά. Η άλλη πλευρά δεν διαπραγματευόταν! Απλά έκλεινελίγο-λίγο την κάνουλα της ρευστότητας και ροκάνιζε τον χρόνο με την προσδοκία ότιμέρα με την μέρα οι αντιστάσεις μας θα έφθιναν, τα ΜΜΕ θα τρομοκρατούσαν, ο λαόςθα αγωνιούσε, η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να κυβερνήσει (έτσι που όλα τα στελέχηείμασταν βουτηγμένοι σε ατέρμονες «τεχνικές» διαπραγματεύσεις). Περίμεναν πότε ηρευστότητα θα τελειώσει και η δανειακή συμφωνία θα φτάσει στο τέλος της έτσι ώστε,εκείνη την στιγμή, να παρουσιάσουν το αχρείο τελεσίγραφο: Ταπεινωθείτε ή σαςκλείνουμε τις τράπεζες!

Δεν ταπεινωθήκαμε. Τους προτείναμε συμφωνία σκληρή για εμάς αλλά έντιμη, και μεμια προοπτική εξόδου από τα Μνημόνια και αναδιανομής υπέρ των ασθενέστερων. Δεντους άρεσε. Ήθελαν ταπείνωση. Δεν τους την δώσαμε και απευθυνθήκαμε στον λαό.

Στον λαό στον οποίο πρέπει να πούμε ευθαρσώς ότι ένα ΝΑΙ αποτελεί μόνιμη καταδίκηενώ ένα ΟΧΙ εμπεριέχει την μοναδική προοπτική ανάκαμψης είτε με αυθημερόν έντιμησυμφωνία την επόμενη Δευτέρα είτε με μια σύντομη περίοδο αυτόνομης πορείας εντόςτου ευρώ πριν την έντιμη συμφωνία.Η πορεία του ΟΧΙ που λέμε από τον Ιανουάριο δεν ήταν εύκολη. Ποτέ δεν κατακτήθηκεη δημοκρατία και η εθνική αξιοπρέπεια ανώδυνα. Τον περασμένο Σεπτέμβρη, μετά τηνΔΕΘ, είχα θυμώσει συντρόφους μου στον ΣΥΡΙΖΑ γράφοντας ότι, στους πολίτες που θαστήριζαν την προσπάθεια για απεμπλοκή από την Μνημονιακή παγίδα τηςαυτοτροφοδοτούμενης κρίσης, η μόνη μας υπόσχεση έπρεπε να είναι «Δάκρυα και Αίμα»- δανειζόμενος έκφραση του Ουίνστον Τσόρτσιλ. Τέτοιες θυσίες, έγραφα, όπως και σταχρόνια τα παλιά, αποτελούν επένδυση στο μέλλον. Αντίθετα το ΝΑΙ θα οδηγήσει, όπωςτα προηγούμενα πέντε χρόνια, σε συνεχείς θυσίες που πέφτουν σε μαύρη τρύπα.

Την Κυριακή οι δανειστές ελπίζουν στο ΝΑΙ για να επιμείνουν κατόπιν στην τιμωρητική,αδιέξοδη, υφεσιακή τους πρόταση για την Ελλάδα, με στόχο την ήττα των αρχών τηςουσιαστική δημοκρατίας και εκτός Ελλάδας. Οι έλληνες πολίτες έχουν μοναδικήευκαιρία να πουν ΟΧΙ, δίνοντας στους δανειστές το πράσινο φως για να επιστρέψουν μελογικές προτάσεις. Μόνο έτσι θα υπάρξει έντιμη συμφωνία. Μόνο έτσι θαεκπληρώσουμε το Ευρωπαϊκό μας καθήκον καταδεικνύοντας πως δημοκρατία, κοινό νόμισμα και λελογισμένες οικονομικές πολιτικές συμβαδίζουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ