Οι αριθμοί, τα σενάρια και οι τρεις επιλογές μετά τη λήξη της τετράμηνης παράτασης

Οι αριθμοί, τα σενάρια και οι τρεις επιλογές μετά τη λήξη της τετράμηνης παράτασης
Το μαρτύριο της σταγόνας φαίνεται ότι θα υποστεί τους επόμενους μήνες η κυβέρνηση, αφού με βάση το περίγραμμα συμφωνίας με τους δανειστές, δεν προβλέπεται η εκταμίευση ούτε μισού ευρώ έως ότου ολοκληρωθεί επιτυχώς -κάτι που θα κρίνουν οι δανειστές- το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, που θα «τρέξει» στην τετράμηνη παράταση.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι το πρόβλημα χρηματοδότησης των αναγκών -εσωτερικών και εξωτερικών- αποτελεί ίσως το μόνο θέμα που προκαλεί έκδηλη αμηχανία στα στελέχη της κυβέρνησης και ειδικά του οικονομικού επιτελείου, αφού πέρα από τα ευχολόγια και την πίστη για τον… από μηχανής θεό, τα περιθώρια ελιγμών είναι ασφυκτικά.

Το καλό σενάριο για την Αθήνα είναι ότι στο τέλος Απριλίου, αν και εφόσον έχει εξειδικευθεί και πολύ περισσότερο συμφωνηθεί η τελική λίστα των μεταρρυθμίσεων με τους δανειστές, ως δείγμα καλής θέλησης θα γίνει μερική αποδέσμευση της εκκρεμούς δόσης των 7,2 δις ευρώ.

Σε μια τέτοια περίπτωση, το μέρος που θα μπορούσε να εκταμιευθεί είναι τα 1,9 δις ευρώ από τα κέρδη του Ευρωσυστήματος, τα οποία έπρεπε να έχουν φτάσει στην Αθήνα εδώ και πολλούς μήνες και δεν σχετίζονται άμεσα με προϋποθέσεις (conditionality). Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα του Μαρτίου, οπότε θα πρέπει να πληρωθούν περίπου 1,5 δις ευρώ μόνο προς το ΔΝΤ.

«ΓΟΝΑΤΙΣΜΑ»

Το κακό σενάριο, όπως απορρέει από επίσημες δηλώσεις, διαρροές και πληροφορίες κυρίως από το Βερολίνο, είναι ότι οι δανειστές θα θελήσουν να «γονατίσουν» την κυβέρνηση, κρατώντας κλειστές τις στρόφιγγες ως το τέλος, με διπλό στόχο.

Κατ’ αρχάς, να τη «σύρουν» ως το τέλος της τετράμηνης παράτασης, παγιδεύοντας την στα ασφυκτικά πλαίσια ενός προγράμματος μεταρρυθμίσεων, το οποίο θα απέχει ελάχιστα από το Μνημόνιο. Στη συνέχεια να την «τελειώσουν», στριμώχνοντας την στα «σχοινιά», όταν θα θελήσει να διαπραγματευθεί το νέο Συμβόλαιο για την αποκαλούμενη «επόμενη ημέρα», αφού τον Ιούλιο και τον Αύγουστο θα φαντάζουν δυσθεώρητες οι πληρωμές για τα ομόλογα της ΕΚΤ χωρίς νέα χρηματοδοτική βοήθεια.

Εκεί, υπολογίζουν οι σκληροί της Ευρώπης, θα μπορέσει να στηθεί εκ νέου το σκηνικό των προηγούμενων εβδομάδων, οπότε η ελληνική κυβέρνηση θα έχει δύο επιλογές: ή να δηλώσει αδυναμία πληρωμής και να χρεοκοπήσει ή να αποδεχθεί ένα νέο πρόγραμμα, το οποίο θα συνοδεύεται από σκληρά μέτρα και μεταρρυθμίσεις.

Ήδη, στο Βερολίνο κάνουν λόγο για χρηματοδοτικό «κενό» που μπορεί να φτάσει στα 40 δις ευρώ, λόγω της χαλάρωσης των δημοσιονομικών επιδόσεων από την τρέχουσα χρονιά. Σημειωτέον ότι ακόμα κι αν ληφθούν αποφάσεις για την ελάφρυνση του Χρέους, όπως μια νέα παράταση στην αποπληρωμή ομολόγων ή μια μείωση επιτοκίων, αυτό ελάχιστα θα επηρεάσει τις πληρωμές των επόμενων ετών ως το 2022.

Κι αυτό γιατί ως τότε υπάρχει περίοδος χάριτος για τα δάνεια του 2ου πακέτου και πληρώνονται μόνο οι δόσεις προς το ΔΝΤ και οι τόκοι των διμερών δανείων του 1ου πακέτου.

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

Ποιες είναι οι επιλογές της Αθήνας; Εξαιρετικά περιορισμένες κι όπως παραδέχονται στελέχη του οικονομικού επιτελείου, θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να υπερβάλουν εαυτούς, προκειμένου να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων, με στόχο να «τρέξει» το καλό σενάριο, δηλαδή να υπάρξει μερική αποδέσμευση της εκκρεμούς δόσης.

Ωστόσο, επειδή οι δυσκολίες είναι προφανείς, εξετάζονται ήδη οι εναλλακτικές λύσεις, προκειμένου να εκπληρώνονται κανονικά οι δανειακές υποχρεώσεις των επόμενων μηνών, χωρίς να διαταράσσονται οι εσωτερικές ανάγκες.

Η πρώτη κίνηση θα γίνει προς την πλευρά της ΕΚΤ. Αναμφίβολα η διαφαινόμενη άρση του… απαγορευτικού στα ελληνικά ομόλογα θα δώσει ανάσες ρευστότητας στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα, αλλά αυτό δεν αρκεί. Ως εκ τούτου, θα ζητηθεί εκ νέου η αύξηση του ορίου στις εκδόσεις εντόκων γραμματίων κατά τουλάχιστον 8 δις ευρώ.

Το εγχείρημα δεν θεωρείται απλό, αφού στην πραγματικότητα το αίτημα θα πρέπει να εγκριθεί κατ’ αρχάς από τους δανειστές, με δεδομένο ότι το συγκεκριμένο πλαφόν των 15 δις ευρώ προβλέπεται στο Μνημόνιο. Επιπλέον, με δεδομένο ότι οι ελληνικές τράπεζες έχουν προειδοποιηθεί κι από την ΕΚΤ και από τη Μπούντεσμπανκ να περιορίσουν την έκθεση του στο κρατικό Χρέος, οι όποιες έκτακτες εκδόσεις θα πρέπει να καλύπτονται κατά κύριο λόγο από ξένους επενδυτές.

Η δεύτερη εναλλακτική είναι η συνέχιση του εσωτερικού δανεισμού μέσω repos από φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που εξακολουθούν να έχουν ταμειακά πλεονάσματα. Με δεδομένες, ωστόσο, τις συνθήκες περιορισμένης ρευστότητας που παρατηρούνται εδώ και περίπου 3 μήνες, το «εργαλείο» αυτό είναι ζήτημα αν μπορεί να αποδώσει πάνω από 1,5- 2 δις ευρώ.


Υποεκτέλεση Προυπολογισμού

Η τρίτη και έσχατη επιλογή είναι η υποεκτέλεση του Κρατικού Προϋπολογισμού τουλάχιστον για το επόμενο τετράμηνο. Ήδη, στο ΓΛΚ έχουν ξεκινήσει την επαναξιολόγηση των δαπανών, με στόχο όχι μόνο το μεσομακροπρόθεσμο εξορθολογισμό των πληρωμών που έχουν να κάνουν π.χ. με δημόσιες συμβάσεις, αλλά κυρίως με την κατάταξη τους σε ανελαστικές και ελαστικές.

Το αδύναμο σημείο σε αυτή την πρακτική δεν είναι μόνο το ότι θα συσσωρευθούν εκ νέου καθυστερούμενες πληρωμές σε τρίτους, αλλά κι ότι ο σχεδιασμός μπορεί να τιναχθεί στον αέρα εφόσον δεν υπάρξει άμεση αντιστροφή της κακής εικόνας στα φορολογικά κυρίως έσοδα.

Ήδη καταγράφεται ταμειακή «τρύπα» 1 δις ευρώ κι αν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις για ανάλογα κακό μήνα και το Φεβρουάριο, τότε το υπουργείο Οικονομικών θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένα μήνα νωρίτερα από τον αρχικό σχεδιασμό, ένα ταμειακό έλλειμμα που θα ξεπερνά τα 2 δις ευρώ.

ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ