Coeure: Τα ελληνικά διδάγματα "εργαλείο" για κρίσεις

Χρησιμοποιώντας στον λόγο του Ηράκλειτο λέει... «Πάντα ρει» σε άρθρο του στα «Νέα» και αναφέρεται στην ανάγκη συνεχούς βελτίωσης των συνθηκών που θα προάγουν τη σταθερότητα και τη συνοχή στην Ευρώπη.

Το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αναφέρθηκε στη μακροχρόνια άσκηση εθνικών, μη βιώσιμων πολιτικών, οι οποίες πυροδότησαν την κρίση, καθώς και στην ανάγκη για επίπονη προσαρμογή της κοινωνίας κάτω από δύσκολες συνθήκες.

Σχετικά με το ευρώ, ο κ. Coeure, έκανε λόγο γα τα τεράστια οφέλη από την εισαγωγή του στην Ευρώπη, αλλά και για την εσφαλμένη αντίληψη ότι οι χώρες της ευρωζώνης θα μπορούσαν να αποκομίζουν μόνο οφέλη χωρίς να παρέχουν ανταλλάγματα.

Έδωσε βαρύτητα στις ανισορροπίες και στις αναποτελεσματικές δομές επιμέρους χωρών που μπορούν να αποσταθεροποιήσουν την νομισματική ένωση, λόγω της στενής αλληλεξάρτησης των οικονομιών της ΕΕ και χαρακτήρισε ως την «κυριότερη πρόκληση», την αντιμετώπιση των ευπαθειών και την αποτροπή της μετάδοσης των αρνητικών επιδόσεων σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Για την περίπτωση της Ελλάδας, ο γάλλος οικονομολόγος αναφέρεται στα επιτεύγματα της δημοσιονομικής προσαρμογής, φέρνοντας για παράδειγμα το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο παρουσίασε βελτίωση από -14,9% του ΑΕΠ το 2008, σε + 0,7% το 2013.

Επίσης αναφέρθηκε στις μεταρρυθμίσεις οι οποίες διευκόλυναν την επιχειρηματική δραστηριότητα, που χάρις σε αυτές η Ελλάδα το 2014 κατέλαβε την 36η θέση στη σχετική έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, από την 147η που βρισκόταν το 2013.

«Η Ελλάδα αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει προδιαγεγραμμένη πορεία, ότι τα σφάλματα οικονομικής πολιτικής του παρελθόντος μπορούν να διορθωθούν και ότι οι εθνικές μεταρρυθμίσεις σε συνδυασμό με την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη μπορούν να οδηγήσουν σε ανάκαμψη της οικονομίας», έγραψε χαρακτηριστικά.

Δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει ότι ακόμα και έτσι οι επενδύσεις παραμένουν υποτονικές, την ώρα που μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας μας δοκιμάζεται από την ανεργία και διαβιεί κάτω από το όριο της φτώχιας.