Ποιοι και γιατί διώχνουν το Δ.Ν.Τ. από την Ελλάδα

Στη χώρα σας έχουν επενδυθεί περί τα 245 δις. ευρώ μόνο από την Ε.Ε. Τα χρήματα είναι πάρα πολλά για να σας επιτραπεί χαλάρωση». Με αυτή τη φράση έμπειρο περί το ελληνικό πρόβλημα στέλεχος της Task force πριν από λίγο καιρό περιέγραφε στα «Π» το τί επρόκειτο να ακολουθήσει μετά τις δηλώσεις περί «σκισίματος των Μνημονίων» και «φυγής της Ελλάδος προς τα εμπρός». Δηλώσεις που σύμφωνα με τις πληροφορίες περί εξαγοράς του ύψους 17δισ. ευρώ δανείου του ΔΝΤ προς την Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) μοιάζουν να επιβεβαιώνονται.

Σύμφωνα λοιπόν με πηγές, η πρόταση εξαγοράς των 17 δισ. ευρώ που η Ελλάδα χρωστάει στο ΔΝΤ κερδίζει οπαδούς στους κύκλους της ομάδας του «αφεντικού» του EFSF κ. Κλάους Ρέκλινγκ κι αυτό για έναν και μοναδικό μα εξόχως σημαντικό λόγο: μέσω αυτής της διευθέτησης το Ευρωπαϊκό Ταμείο και ουσιαστικά η Γερμανία με την Ε.Ε θα παρατείνουν την περίοδο παρέμβασης τους στα ελληνικά πράγματα, κάτι το οποίο επιθυμούν διακαώς. Κι αυτό διότι θεωρούν πως η χώρα μας έχει ροπή προς τη μη τήρηση των διαρθρωτικά αναγκαίων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.

ΣΚΕΨΕΙΣ. Το θέμα της παρέμβασης αυτής από το EFSF δεν είναι άγνωστο στο υπουργείο Οικονομικών αλλά και στο Μαξίμου. Ήδη συζητιέται έντονα τον τελευταίο μήνα και ενήμεροι είναι οι κ. Παπασταύρου και Λαζαρίδης καθώς και ο Γκίκας Χαρδούβελης. Όμως και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, κατά την ομιλία του στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, τόνισε ότι «η Τρόικα υπάρχει επειδή συμμετέχει στο πρόγραμμα το ΔΝΤ και χωρίς το Ταμείο δεν θα υπάρχει Τρόικα, αλλά μόνο οι δημοσιονομικοί κανόνες που ισχύουν για όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης». Αυτή η δήλωση έγινε λίγο καιρό μετά την κοινή συνάντηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Ρέκλινγκ όπου σύμφωνα με πληροφορίες συζητήθηκε το θέμα της περαιτέρω εμπλοκής του Ευρωπαϊκού Ταμείου. Βέβαια το ερώτημα είναι γιατί η κυβέρνηση φέρεται να επιθυμεί την εμπλοκή του EFSF στην όλη διαδικασία και την απομάκρυνση του ΔΝΤ. Ο πρώτος λόγος είναι πολιτικός. Είναι αλήθεια πως το ΔΝΤ εκφράζει για μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος το «άσχημο πρόσωπο των προηγούμενων τεσσάρων ετών», που έδωσε τροφή σε συζητήσεις περί απώλειας εθνικής κυριαρχίας και σημαντικό πολιτικό μπόνους σε δυνάμεις της άκρας δεξιάς αλλά και της λαϊκιστικής αριστεράς. Όπως δηλώνει στέλεχος με μεγάλη ευρωπαϊκή εμπειρία στα «Π» και συμμετοχή στην task force «είναι εντελώς διαφορετικό να λύνονται τα προβλήματα εντός ευρωπαϊκής οικογένειας κι εντελώς διαφορετικό μια χώρα – μέλος της Ευρωζώνης να συνδιαλέγεται με το ΔΝΤ που έχει άλλη διάσταση και άλλου τύπου αναφορές». Σε επίπεδο επικοινωνίας επίσης, η φυγή του «επάρατου» Πολ Τόμσεν και η διακοπή κάθε σχέσης με το Ταμείο που φέρει την ευθύνη για δεκάδες παγκόσμιες χρεοκοπίες λογικό είναι να πιστώνεται στα θετικά της κυβέρνησης Σαμαρά με ό,τι αυτό συνεπάγεται πολιτικά. Ας μην ξεχνάμε πως η δημοφιλία του Τούρκου προέδρου και τέως πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν εκτινάχθηκε στα ύψη με την ανακοίνωση της αποπληρωμής του χρέους της χώρας του προς το ΔΝΤ το 2012. Το να κλείσει λοιπόν κι επίσημα αυτό το άβολο κι άκομψο για το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας «πήγαινε – έλα» των δανειστών, κι όχι απλά με τη μετάθεση των διαπραγματεύσεων στο Παρίσι, θα έχει σαφή θετικό αντίκτυπο εντός της εγχώριας πολιτικής σκηνής.

ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ. Βέβαια τίποτα από τα παραπάνω δεν θα γίνει δίχως αντάλλαγμα και καλό θα είναι να κρατήσουμε χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών. Σαφώς η εκχώρηση του ελληνικού δανείου στον EFSF θα σημάνει και την περαιτέρω «πολιτικοποίηση» του ελληνικού προβλήματος καθώς εντός Ε.Ε. οι λύσεις που θα αναζητούνται θα είναι περισσότερο πολιτικές παρά «λογιστικές». Πολύ δε περισσότερο τώρα, που ένας φίλος του πρωθυπουργού και παραδοσιακός φιλέλληνας, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είναι πρόεδρος της Ε.Ε.

Ολόκληρο το ρεπορτάζ μπορείτε να το διαβάσετε στην εφημερίδα "Παραπολιτικά" που κυκλοφορεί και σήμερα σε όλα τα περίπτερα