Ο βασικός μισθός των... 684 ευρώ, οι δανειστές και η μάχη για τις αποδοχές στον ιδιωτικό τομέα

Για να καταλήξουν σε αυτό το ποσό, οι δανειστές έχουν ενσωματώσει και τον 13ο και τον 14ο μισθό επικαλούμενοι και τα σχετικά στοιχεία της Eurostat. Έτσι, παρά τις κατηγορηματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και τις προσπάθειες συγκρότησης «κοινού μετώπου» με τους κοινωνικούς εταίρους προκειμένου να μην θιγεί ο κατώτατος μισθός -όχι μόνο το βασικό ποσό αλλά και οι τριετίες ή τα επιδόματα που τον προσαυξάνουν- θεωρείται δεδομένο ότι η μάχη των μισθών στον ιδιωτικό τομέα θα δοθεί το φθινόπωρο και θα είναι εξαιρετικά σκληρή.

Ειδικά το ΔΝΤ, δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τόσο εύκολα το αίτημά του για «έναν κατώτατο μισθό» (single rate), μέτρο που αν περάσει, η κυβέρνηση δύσκολα θα μπορέσει να το αντέξει πολιτικά δεδομένων και των προεκλογικών δεσμεύσεων όχι μόνο για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων αλλά και για διαμόρφωση του βασικού μισθού πάνω από τα 700 ευρώ.

ΜΕΤΑΘΕΣΗ. Προς το παρόν, η κυβέρνηση προχωρεί σε κινήσεις τακτικής οι οποίες αποσκοπούν στο να μετατεθεί χρονικά η όποια συζήτηση για το ύψος του βασικού μισθού για μετά το 2017 ενδεχομένως και για μετά τη λήξη του τρίτου μνημονίου. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι πρωτοβουλίες των τελευταίων ημερών για σύνταξη ενός κοινού κειμένου θέσεων το οποίο θα υπογράψουν τόσο οι εργοδοτικές οργανώσεις όσο και οι συνδικαλιστικοί φορείς των εργαζομένων. Αυτή η «μάχη» για τη μετάθεση της συζήτησης περί του κατώτατου μισθού, φαίνεται να συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες να κερδηθεί από την ελληνική πλευρά καθώς ακόμη και ο νόμος που ψηφίστηκε επί Νέας Δημοκρατίας (με τότε υπουργό Εργασίας τον Γιάννη Βρούτση) δεν αναφέρει ρητά ότι οι αλλαγές στον βασικό μισθό (με βασικότερη τη θέσπιση ενός μισθού για όλους-single rate) θα πρέπει να ισχύσουν υποχρεωτικά από την 1/1/2017.

Αν η κυβέρνηση βγάλει από το τραπέζι ολόκληρη τη συζήτηση για τον κατώτατο μισθό, θα αποφύγει τα χειρότερα αλλά θα μετρήσει και μια επικοινωνιακή «ζημιά». Η ελληνική πλευρά θέλει να επαναφέρει στους κοινωνικούς εταίρους το δικαίωμα να ορίζουν μέσα από τη διαδικασία των συλλογικών διαπραγματεύσεων το ύψος του κατώτατου μισθού. Με τους δανειστές να έχουν στα χέρια τους στοιχεία για όλες τις χώρες που καθορίζουν με νομοθετική ρύθμιση το ύψος του κατώτατου μισθού, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να περάσει το συγκεκριμένο αίτημα ειδικά αν δεν τεθεί θέμα αλλαγών είτε στο ύψος του κατώτατου μισθού είτε στα επιδόματα που τον συνοδεύουν.

Βέβαια, αν η κυβέρνηση καλούνταν να συμφωνήσει στην κατάργηση των τριετιών ή του επιδόματος γάμου, το επικοινωνιακό χτύπημα (και ταυτόχρονα το ουσιαστικό χτύπημα για δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που θα έβλεπαν τις αποδοχές τους να ψαλιδίζονται) θα ήταν καίριο. Έστω και παγωμένες, οι τριετίες προσαυξάνουν τον κατώτατο μισθό ακόμη και κατά 30%. Το πάγωμα συνίσταται στο ότι ακόμη και αν κάποιος συμπληρώσει μια τριετία από εδώ και στο εξής (σ.σ.: η νομοθεσία προβλέπει τρεις προσαυξήσεις του μισθού κατά 10%, μια ανά τρία χρόνια) δεν εξασφαλίζει το δικαίωμα προσαύξησης του μισθού του.

Αλλαγές στο καθεστώςτων ομαδικών απολύσεων

Πεδίο δόξης λαμπρό για σκληρές διαπραγματεύσεις αναμένεται να αποτελέσει το λεγόμενο θέμα της «επεκτασιμότητας» των κλαδικών συμβάσεων. Με βάση το ισχύον καθεστώς, οι κλαδικές συμβάσεις δεν δεσμεύουν το σύνολο των επιχειρήσεων που μετέχουν σε έναν κλάδο παρά μόνο τις επιχειρήσεις που μετέχουν στο κλαδικό συνδικαλιστικό όργανο. Έτσι, και αυτό έχει καταγραφεί πολλάκις το τελευταίο διάστημα, αν μια επιχείρηση δεν θέλει να τηρήσει τα όσα προβλέπει η κλαδική σύμβαση, αποχωρεί από το συλλογικό όργανο και συνάπτει επιχειρησιακή σύμβαση με τους εργαζόμενούς της οι οποίοι με τη σειρά τους, έχουν πλέον ως μοναδικό «κατώφλι» προστασίας τον κατώτατο -και νομοθετικά προσδιορισμένο- μισθό.

Εφόσον περάσει η λεγόμενη «επεκτασιμότητα» (αναμένεται να πέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων) με την υπογραφή μιας κλαδικής σύμβασης θα δεσμεύονται όλες οι επιχειρήσεις, είτε είναι μέλη του συλλογικού οργάνου είτε όχι. Αυτό βέβαια, θα γίνεται υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Για παράδειγμα, οι επιχειρήσεις που θα υπογράφουν την κλαδική σύμβαση, θα πρέπει να απασχολούν τουλάχιστον το 51% του συνολικού αριθμού των εργαζομένων στον κλάδο προκειμένου τα όσα θα αναγράφονται στην κλαδική σύμβαση να δεσμεύουν και τις υπόλοιπες επιχειρήσεις.

Ο Έλληνας υπουργός Εργασίας, εμφανίζεται αυτό το διάστημα απόλυτος στις δηλώσεις τους και όσον αφορά στις αλλαγές είτε στο καθεστώς των ομαδικών απολύσεων είτε ακόμη και στις αλλαγές του συνδικαλιστικού νόμου. Ειδικά στο θέμα των ομαδικών απολύσεων, θεωρείται σχεδόν βέβαιο -παρασκηνιακά το παραδέχονται και στο υπουργείο Εργασίας- ότι θα υπάρξουν αλλαγές στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης. Το αν θα υπάρξει πλήρης απελευθέρωση για τις μεγάλες επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 150 άτομα προσωπικό, είναι ακόμη ανοικτό, θεωρείται πάντως περίπου βέβαιο ότι το «υπουργικό βέτο» θα καταργηθεί πλήρως. Όσον αφορά στον συνδικαλιστικό νόμο, αναμένονται αλλαγές και ως προς τη διαδικασία λήψης της απόφασης για την κήρυξη απεργίας αλλά και στα θέματα χρηματοδότησης του συνδικαλιστικού κινήματος.

Δείτε αναλυτικά το βασικό μισθόι στις άλλες χώρες

ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ