Ξαφνικός «έρωτας» για Ιράν

Η τάση αυτή επιβεβαιώθηκε κατά την πρόσφατη περιοδεία στην Ευρώπη του Ιρανού προέδρου Χασάν Ρουχανί. Επρόκειτο για τη δεύτερη επίσκεψή του μετά το ταξίδι του στο Νταβός όπου συμμετείχε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Χαρακτηριστικό είναι πως στην Ιταλία υπέγραψε συμφωνίες ύψους 18,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένου ενός ενεργειακού συμβολαίου με την πετρελαϊκή εταιρεία Saipem, η οποία είναι θυγατρική της ΕΝΙ. Παράλληλα, ο Ρουχάνι συναντήθηκε στη Γαλλία με τον ομόλογό του Φρανσουά Ολάντ, αποφασίζοντας τελικά την παραγγελία 118 εμπορικών αεροσκαφών τύπου Airbus.

Την ίδια στιγμή, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η προτροπή του Γερμανού υπουργού εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαϊερ προς τον Ιρανό πρόεδρο να επισκεφθεί πολύ σύντομα τη Γερμανία. Η προτροπή αυτή πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψής του στην Τεχεράνη στα μέσα της βδομάδας. Μάλιστα, δίνοντας συνέντευξη Τύπου στην ιρανική πρωτεύουσα επαίνεσε τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα, η οποία ανοίγει το δρόμο για σύσφιγξη των γερμανοϊρανικών σχέσεων.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Ωστόσο, παρά τον επιχειρηματικό πυρετό, το έργο του Χασάν Ρουχανί είναι αρκετά δύσκολο στο εσωτερικό της χώρας του. Και αυτό γιατί οι Ιρανοί σκληροπυρηνικοί δεν βλέπουν με καλό μάτι τις συμφωνίες. Ειδικότερα, η Φρουρά των Επαναστατών εκφράζει τη δυσφορία της. Όπως χαρακτηριστικά γράφουν οι Financial Times, συντηρητικοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι ασκούν έντονη κριτική στον πρόεδρο της χώρας. Από τη δική τους οπτική γωνία, οι φυσικοί πόροι της χώρας ξεπουλιούνται σε ξένες εταιρείες. Υπό μία έννοια, υπάρχει ταύτιση των απόψεων των σκληροπυρηνικών του Ιράν με όσους αντιτίθεται στις ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα, καθώς η ρητορική τους συγκλίνει. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, δεν είναι τυχαίο ότι ακυρώθηκε η πραγματοποίηση διεθνούς ενεργειακού συνεδρίου στο Λονδίνο, όπου το Ιράν θα είχε ενεργή συμμετοχή.

Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παρά την πρόσφατη συμφωνία για το πυρηνικό του πρόγραμμα, το Ιράν εξακολουθεί να αποτελεί χώρα θεοκρατική. Η συμφωνία αυτή συνάφθηκε κατόπιν παρότρυνσης του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη της χώρας Αλί Χαμεϊνί, ο οποίος έβλεπε ότι ο αντίκτυπος του εμπάργκο ήταν τόσο ισχυρός που θα μπορούσε να πλήξει τη σταθερότητα του αυταρχικού καθεστώτος. Και αυτό γιατί ιδίως η νέα γενιά των Ιρανών πολιτών είχε αρχίσει να αντιδρά έντονα στον οικονομικό αποκλεισμό, έχοντας τη δυνατότητα να αντλεί πληροφορίες για τις συνθήκες ζωής σε άλλες χώρες του κόσμου, μέσω διαδικτύου.

Ωστόσο, το πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζουν οι σκληροπυρηνικοί του Ιράν είναι πως πλέον βλέπουν ότι η κατάσταση δεν είναι ελεγχόμενη. Ο πρόεδρος της χώρας Χασάν Ρουχανί, δηλαδή, δείχνει να μην είναι συγκρατημένος και πιστός στις ισλαμικές αρχές του μουσουλμανικού καθεστώτος. Αντιθέτως, φαίνεται πως ο ίδιος ενδιαφέρεται να υπογράψει όσο το δυνατόν περισσότερες συμφωνίες με χώρες της Δύσης, πράγμα που μπορεί μεσοπρόθεσμα να εντείνει την αναξιοπιστία των σκληροπυρηνικών. Για την ώρα κερδισμένος βγαίνει ο Ρουχανί. Σύμφωνα με έρευνα κοινής γνώμης, το 82% των ερωτηθέντων διατηρεί για αυτόν θετική γνώμη. Το 59% των ερωτηθέντων, μάλιστα, λέει πως επιθυμεί να ξανακερδίσει τις προεδρικές εκλογές.

«Μην ξεχνάτε εκτελέσεις και Συρία»

Αν και βασικό θέμα συζήτησης στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης είναι ο οικονομικός αντίκτυπος της συνεργασίας με το Ιράν, υπάρχει μία αμφιβολία για το κατά πόσο ο ενθουσιασμός που επικρατεί είναι δικαιολογημένος. Το βασικό άρθρο της εφημερίδας Guardian πριν από λίγες μέρες, για παράδειγμα, ήταν πως χρειάζεται περισσότερη σύνεση στην Ευρώπη. Η αλήθεια είναι πως η Ευρώπη έχει μεταβάλει μέσα σε λίγα χρόνια ολοκληρωτικά την προσέγγισή της.

Ενώ, δηλαδή, για πολλά χρόνια δεν εμπιστευόταν την Τεχεράνη, πλέον τείνει να γίνει πιστός σύμμαχός της.

Η αλήθεια είναι ότι παρά τα ισχυρά επιχειρηματικά και οικονομικά συμφέροντα, το Ιράν εξακολουθεί να ακολουθεί πολιτικές που δεν συνάδουν με τις αξίες και τις πολιτικές της Δύσης. Μόνο το 2015 πραγματοποιήθηκαν στη χώρα 815 εκτελέσεις. Θα αγνοήσει η Ευρώπη το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επειδή οι συμφωνίες που υπογράφονται έχουν αξία πολλών εκατομμυρίων; Ταυτόχρονα, η στρατηγική του Ιράν στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας εξακολουθεί να προβληματίζει. Και αυτό γιατί η Τεχεράνη υποστηρίζει το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Ασαντ και ακολούθως τα εγκλήματα που αυτό πραγματοποιεί. Αλλά ούτε η συμβολή του Ιράν για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους είναι όσο δυναμική θα μπορούσε να ήταν στο εσωτερικό της Συρίας.

ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ