Ιστορίες καθημερινής τρέλας με αντικειμενικές και ΕΝΦΙΑ

Αυτό αποφάσισε ουσιαστικά το υπουργείο Οικονομικών δρομολογώντας την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών με ορίζοντα το... μακρινό 2017, κάτι που σημαίνει πολύ απλά ότι ο ΕΝΦΙΑ και το 2014 και το 2015 και το 2016, θα υπολογίζεται επί πλασματικών τιμών, προκαλώντας νευρική κρίση στα υπερφορολογημένα νοικοκυριά, την ώρα που η τρόικα επιμένει να γίνονται πλειστηριασμοί ακόμη και της πρώτης κατοικίας στο 1/3 της αντικειμενικής, γνωρίζοντας ότι αυτές οι τιμές είναι πλασματικές και εκτός πραγματικότητας.

Αρα από τη μία μας τα "παίρνουν" κανονικά και με το νόμο βάσει αντικειμενικών, αλλά από την άλλη δεν αναγνωρίζουν αυτές τις αξίες για τις οποίες φορολογούμαστε αδρά, επειδή ακριβώς απέχουν κατά πολύ από τις εμπορικές τιμές. Τις τιμές που η αγορά έχει καθορίσει.

Την καυτή "πατάτα" των αντικειμενικών αξιών -που στην πραγματικότητα είναι ελληνική πατέντα- καλείται να διαχειριστεί ειδική Επιτροπή υπό τον Γενικό Γραμματέα Δημόσιας Περιουσίας Α. Γούναρη, η οποία θα πρέπει να έχει καταλήξει έως τον Ιανουάριο στη μεθοδολογία εκτίμησης των αξιών ακινήτων και έως τον Ιανουάριο του 2016 σε έναν ή περισσότερους αξιόπιστους δείκτες τιμών, με στόχο την πλήρη ευθυγράμμιση αντικειμενικών- εμπορικών τιμών από τον Ιανουάριο του 2017. Όσον αφορά στη μορφή του φόρου ακινήτων που θα αξιοποιήσει το νέο σύστημα αντικειμενικών αξιών, εάν εφαρμοστεί το μοντέλο που προτείνει η Τρόικα, τότε αυτός ο φόρος (όπως κι αν ονομαστεί τότε) θα υπολογίζεται επί των φυσικών προσώπων και όχι επί των ακινήτων ή των εμπράγματων δικαιωμάτων, κάτι που σημαίνει ότι θα λαμβάνεται υπόψιν και η φοροδοτική ικανότητα (εισόδημα) των υπόχρεων.

Χαρακτηριστικό των απίστευτων στρεβλώσεων στον υπολογισμό του φόρου ακινήτων, είναι το παράδειγμα της περιοχής του Κολωνακίου, όπου οι τιμές ζώνης -με βάση τις οποίες κλιμακώνεται ο ΕΝΦΙΑ- παραμένουν στα επίπεδα των 4.000 ευρώ/ τ.μ. όταν οι εμπορικές τιμές κινούνται σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα, όπως μπορεί να διαπιστώσει εύκολα κανείς ανατρέχοντας στα στοιχεία των μεσιτικών γραφείων. Διαμέρισμα 62 τ.μ. στο ισόγειο, αν και πλήρως ανακαινισμένο, έχει πωλητήριο προς 2.177 ευρώ/τ.μ. κι αν ο ΕΝΦΙΑ υπολογιζόταν επί αυτής της τιμής, ο ιδιοκτήτης του θα πλήρωνε 376 ευρώ. Ωστόσο, το υπουργείο Οικονομικών εξακολουθεί να υπολογίζει το φόρο με την "παγωμένη" από το 2007 τιμή ζώνης, επιβαρύνοντας τον ιδιοκτήτη με 595 ευρώ! Στην ίδια περιοχή, διαμέρισμα 97 τ.μ. στον 3ο όροφο πολυκατοικίας, πλήρως ανακαινισμένο και αυτό, πωλείται προς 2.268 ευρώ/τ.μ. κι αν ο ΕΝΦΙΑ υπολογιζόταν επί αυτής της τιμής, θα έφτανε στα 588 ευρώ. Ωστόσο, με βάση την τιμή ζώνης ο φόρος υπολογίζεται στα 931 ευρώ δηλαδή 58% υψηλότερος!

Ίδια ή πολύ χειρότερη εικόνα, συναντά κανείς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Επικράτειας, αφού όπως προκύπτει κι από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, οι εμπορικές τιμές έχουν υποχωρήσει μέσα στην τελευταία εξαετία κατά 36%, λόγω της παντελούς έλλειψης αγοραστικού ενδιαφέροντος. Το στοιχείο που δείχνει, άλλωστε, ότι οι αγοραπωλησίες έχουν μειωθεί κατά 96% από το 2007 έως σήμερα, μιλάει από μόνο του. Ακριβώς αυτό το στοιχείο είναι που επικαλείται το υπουργείο Οικονομικών εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια για να... αποκρούσει τις πιέσεις για ευθυγράμμιση των εμπορικών με τις αντικειμενικές αξίες, ότι δηλαδή δεν υπάρχει ασφαλής αριθμός νέων συμβολαίων που να επιτρέπει την αναπροσαρμογή των τιμών ζώνης σε ρεαλιστικά επίπεδα, χωρίς ωστόσο να δίνει πειστικές απαντήσεις στο πώς μπορεί να αναζωογονηθεί η αγορά ακινήτων -άρα και να καταρτιστούν αξιόπιστοι δείκτες- όταν παραμένει υπερφορολογημένη. Είναι, άλλωστε, ενδεικτικό ότι παρά τη μείωση του συντελεστή φόρου μεταβίβασης στο 3%, η ζήτηση παρέμεινε υποτονική και στο δεύτερο τρίμηνο του έτους, με αποτέλεσμα να καταγράφεται περαιτέρω μείωση κατά 41,4% των νέων συμβολαίων, με ό,τι συνεπάγεται βέβαια αυτό και για τα φορολογικά έσοδα.

Στον "αέρα" είναι, επίσης, το επιχείρημα του υπουργείου Οικονομικών ότι η ευθυγράμμιση των εμπορικών με τις αντικειμενικές αξίες θα πλήξει κυρίως τις "λαϊκές" περιοχές κι ως εκ τούτου θα πρέπει να αποφευχθεί στην παρούσα φάση. Στοιχεία της κτηματαγοράς δείχνουν ότι ακόμα και στις υποβαθμισμένες περιοχές, όπου οι τιμές ζώνης είχαν διαμορφωθεί το 2007 σε χαμηλά επίπεδα, οι εμπορικές αξίες πλέον κινούνται ακόμα χαμηλότερα. Στου Γκύζη, για παράδειγμα, διαμέρισμα του 1973 πωλείται προς 641 ευρώ/τ.μ. αλλά ο υπολογισμός του ΕΝΦΙΑ γίνεται με βάση τιμή ζώνης έως 1.750 ευρώ/τ.μ.! Στο Θησείο, μονοκατοικία 430 τ.μ. φορολογείται με τιμή ζώνης 3.100 ευρώ/τ.μ. αλλά η τιμή πώλησης μόλις και μετά βίας ξεπερνά τα 1.160 ευρώ/τ.μ. χωρίς μάλιστα να υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον. Ανάλογη είναι η εικόνα και στην επαρχία όπου επίσης η "ψαλίδα" εμπορικών- αντικειμενικών αξιών αντί να κλείνει, ανοίγει διαρκώς εις βάρος των ιδιοκτητών. Για παράδειγμα, μεζονέτα στη Λάρισα πωλείται προς 975 ευρώ/τ.μ. αλλά το υπουργείο Οικονομικών περιμένει από τον ιδιοκτήτη της να πληρώσει φόρο με βάση τιμή ζώνης 1.950 ευρώ/τ.μ.

Ιστορίες καθημερινής τρέλας ανά την Ελλάδα

Πηγή: Μεσιτικά γραφεία