Το παρασκήνιο της πώλησης της μεγαλύτερης υαλουργίας των βαλκανίων

Η συμφωνία υπογράφηκε προ δεκαημέρου, έγινε γνωστή στις αρχές της εβδομάδας και αναμένεται να ευοδωθεί , εφόσον δώσουν το «πράσινο φως» οι Επιτροπές Ανταγωνισμού σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Ρουμανία, μέχρι το τέλος του 2016. Το deal έκλεισε στα 170 εκατ. ευρώ, με την οικογένεια Βουλγαράκη, η οποία ίδρυσε την εταιρεία το 1947, μάλλον ικανοποιημένη από το τίμημα, αφού τα οικονομικά στοιχεία της απελθούσας χρήσης είναι αμείλικτα.

Η Γιούλα μπορεί να κατέγραψε κατά την χρήση του 2015 αυξημένο τζίρο στα 218,5 εκατ. ευρώ από 204,3 εκατ. ευρώ, αλλά, όπως φαίνεται από το κονδύλι έξοδα διοίκησης και διάθεσης, μέτοχοι, προσωπικό, ιδιοκτήτες, «έμπαιναν μέσα» 30,8 εκατ. ευρώ. Η εταιρεία τερμάτισε τη χρήση του 2015 με κατακόρυφη αύξηση ζημιών στα 31,4 εκατ. ευρώ από 20,1 εκατ. ευρώ το 2014.

Από την ανάγνωση των οικονομικών στοιχείων δεν προκύπτουν αρνητικά ίδια κεφάλαια, αλλά αισθητά μειωμένα. Από 40,087 το 2014, μειώθηκαν στα 28,3 εκατ. ευρώ το 2015, ενώ τα μετρητά στο ταμείο κυμαίνονταν μόλις στις 300 χιλιάδες ευρώ. Αυτό, όταν ο συνολικός δανεισμός ανερχόταν το 2015 στα 50 εκατ. ευρώ, αλλά το σύνολο των υποχρεώσεων στα 135,6 εκατ. ευρώ από 131,4 εκατ. ευρώ. Ήταν θέμα χρόνου, η εταιρεία να «γράψει» στον ισολογισμό της αρνητικά ίδια κεφάλαια, αδυνατώντας να χρηματοδοτήσει στο άμεσο μέλλον την κάλυψη των υποχρεώσεών της και βεβαίως το φιλόδοξο επενδυτικό της πρόγραμμα, το οποίο 2011 ανερχόταν στα 20 εκατ. ευρώ.

Υπό αυτά τα δεδομένα, το σχέδιο για την αλλαγή ιδιοκτησίας στην ιστορική υαλουργία, ήταν θέμα χρόνου, κάτι για το οποίο η διοίκηση της Γιούλα Α.Ε., είχε απευθυνθεί στην Citigroup. Ο Αμερικανικός οίκος λειτούργησε από το Λονδίνο πολύ γρήγορα και βρήκε την Πορτογαλική βιομηχανία, η οποία σήμερα έχει οκτώ εργοστάσια σε Ιβηρική Χερσόνησο, Πολωνία και Γερμανία και πραγματοποιεί τζίρο πάνω από 530 εκατ. ευρώ. Οι Πορτογάλοι αγοράζουν τις θυγατρικές σε Ρουμανία, Βουλγαρία και Ελλάδα. Εκτός συμφωνίας παραμένει η δραστηριότητα της Ουκρανίας, ο κλάδος των επιτραπέζιων ειδών υαλουργίας, δηλαδή το εργοστάσιο NEW GLASS της εταιρείας στη Βουλγαρία και κάποια assets στην Ελλάδα, τα οποία παραμένουν στον έλεγχο των βασικών μετόχων, ήτοι στην οικογένεια Βουλγαράκη. Εκτός από την οικογένεια Βουλγαράκη η οποία ελέγχει το 72,91% της Γιούλα, ποσοστό 5,96% στην εταιρεία κατέχει η Εθνική Τράπεζα, 3,41% η Eurobank και 17,71% η Global Capital Investros. Άλλες πληροφορίες από τις τράπεζες – μετόχους της Γιούλα, αναφέρουν ότι δεν υπήρχε προθυμία για περαιτέρω χρηματοδότηση…

Η ιστορία της Γιούλα αρχίζει από πολύ παλιά, το 1947, όταν ο Κυριάκος Βουλγαράκης, και ο αδελφός του Ιωάννης Βουλγαράκης αποφάσισαν να ιδρύσουν την εταιρία, έχοντας ως κύρια δραστηριότητα την παραγωγή γυάλινων χειροποίητων επιτραπέζιων ειδών. Το 1947 η εταιρία αποτελούσε μία από τις πενήντα συνολικά επιχειρήσεις που ασχολούνταν με την παραγωγή χειροποίητου φυσητού γυαλιού στην Ελλάδα. Το 1958 η Γιούλα μετατράπηκε σε ανώνυμη εταιρία και με ταυτόχρονη ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού της που ξεπέρασε τα 1.000 άτομα. Πλέον εκτείνεται σε τέσσερις χώρες, εξάγει σε περισσότερες από τριάντα και απασχολεί 3.000 άτομα.

ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ