O γερμανικός κολοσσός που ετοιμάζεται για νέες business στην Ελλάδα

Κι όλα αυτά την ώρα που οι υποχρεώσεις οι οποίες απορρέουν από τον συμβιβασμό αρχίζουν να διαγράφονται και να ξεχνιούνται, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η δίκη για την πολύκροτη υπόθεση των «μαύρων» ταμείων της Siemens.

Σήμερα η Siemens είναι ένας από τους κεντρικούς υποψήφιους για το πρόγραμμα αποκρατικοποίησης της ROSCO, δηλαδή της εταιρείας συντήρησης του τροχαίου υλικού του ΟΣΕ που θα αναλάβει στη συνέχεια το service όλων των συρμών.

Μάλιστα το πρόγραμμα αποκρατικοποίησης έχει φροντίσει να προικίσει τον ανάδοχο και με σίγουρες δουλειές 150 εκατ. ευρώ για τα επόμενα χρόνια. Έτσι η Siemens, ιδιαίτερα στην περίπτωση που οι Ρώσοι της RDZ αποσυρθούν από το πρόγραμμα θα είναι ίσως ο μόνος υποψήφιος τον οποίο ίσως το ΤΑΙΠΕΔ αναγκαστεί και να παρακαλέσει να πάρει το έργο...

Όπως αποδεικνύεται οι επιτελείς της Siemens βλέπουν μακριά: η ROSCO θα είναι το μόνο «συνεργείο» τρένων με ευρωπαϊκή πιστοποίηση σε όλα τα Βαλκάνια. Κάτι που σημαίνει ότι τα τρένα των χωρών της περιοχής πιθανότατα θα περνούν από αυτή για το καθιερωμένο σέρβις εφόσον επιθυμούν οι συρμοί τους να κινούνται στους ευρωπαϊκούς άξονες. Ακόμη και το ελληνικό πελατολόγιο όμως είναι αρκετό. Η ROSCO θα αναλάβει με προσυμφωνημένη σύμβαση το σέρβις των 4.500 βαγονιών του ΟΣΕ, αλλά και τη συντήρηση του τροχαίου υλικού της ΣΤΑΣΥ (Μετρό, Τραμ, Ηλεκτρικός) το οποίο είναι επίσης περιουσία του ελληνικού δημοσίου.

ΕΜΠΛΟΚΗ. Επόμενο βήμα στους στόχους της Siemens είναι η εμπλοκή της σε μια σειρά από μεγάλα έργα όπως οι νέοι συρμοί του Τραμ, η Γραμμή 4 του Μετρό και η ηλεκτρική διασύνδεση της Kρήτης. Και όλα αυτά την ώρα που θεωρείται «σίγουρος» συνεργάτης σε οδικά και ενεργειακά projects τα οποία θα γίνουν την επόμενη πενταετία.

Η τακτική του «αφανούς» συνεργάτη υπήρξε άλλωστε η μέθοδος που ακολούθησε η Siemens τα προηγούμενα χρόνια για να συνεχίσει να παίρνει δουλειές στον δημόσιο τομέα. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα, η υπεργολαβία (60 εκατ. ευρώ) για την ηλεκτροκίνηση και τη σηματοδότηση στο μεγαλύτερο σιδηροδρομικό έργο της δεκαετίας, τη γραμμή Tιθορέα-Δομοκός την οποία επίσημα είχε αναλαβει η κοινοπραξία ΑΚΤΩΡ - J&P ΑΒΑΞ – ΤΕΡΝΑ, με χρηματοδότηση από το EΣΠA και διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα. Εργο ανέλαβε και από το «ξεπάγωμα» της σύμβασης με την Aττικό Mετρό (41,5 εκατ. ευρώ) για το MΕΤΡΟ Aθήνας, όπως επίσης και από τη συμμετοχή της στους οδικούς άξονες (Aιγαίου, Iονία, E-65) όπου επίσης οι βασικοί ανάδοχοι άρχισαν να έχουν εισπράξεις.

Με όλη αυτή τη δραστηριότητα οι δύο εταιρείες της ελληνικής υπόστασης της Siemens, δηλαδή η Siemens Hλεκτροτεχνικών Έργων και Προϊόντων και η Siemens Διαγνωστικά Yγείας (σ.σ. το σκέλος που ασχολείται με ιατρικό εξοπλισμό όπως αξονικοί και μαγνητικοί τομογράφοι) γύρισαν από το 2014 σε κερδοφορία, όπως είχαν απαιτήσει τα «κεντρικά» του ομίλου.

Οι τελευταίοι ισολογισμοί (Δεκέμβριος 2014) εμφανίζουν τζίρο 89,3 εκατ. ευρώ για τη Siemens Hλεκτροτεχνικά αυξημένο περίπου κατά 10 εκατ. από το 2013, αλλά κυρίως μια εντυπωσιακή επιστροφή στην κερδοφορία (με 35,5 εκατ.) από τις ζημιές του 2013. Εντυπωσιακή κερδοφορία είχε και η Siemens Διαγνωστικά. Από την άλλη, ο ελληνικός «βραχίονας» της Siemens έχει να αντιμετωπίσει της ζημιές των τελευταίων χρόνων που έχουν ανεβάσει τις υποχρεώσεις σε διψήφια νούμερα. Και αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο από τα «κεντρικά» του γερμανικού κολοσσού δόθηκε εντολή για το γενικευμένο «μπάσιμο» στις ελληνικές μπίζνες.

ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ. Θεωρητικά όλα αυτά δεν θα είχαν τίποτα το μεμπτό, εάν ο όμιλος ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις που απορρέουν από τον εξωδικαστικό συμβιβασμό με το δημόσιο. Συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο;

Με βάση τη συμφωνία εκείνη το δημόσιο παραιτήθηκε από τη δυνατότητα να κινηθεί κατά της Siemens νομικά για τις μίζες σε αντάλλαγμα με ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης επενδύσεων και άλλων δραστηριοτήτων ύψους περίπου 200 εκατ. ευρώ από τη γερμανική εταιρεία. Κεντρικός άξονας του προγράμματος αυτού ήταν μια επένδυσης της τάξης των 60 εκατ. ευρώ για ένα νέο εργοστάσιο «λευκών» ηλεκτρικών συσκευών. Αυτό θα κατασκευαζόταν σε έκταση στην περιοχή της Μαγούλας, Αττικής, και θα συγκέντρωνε όλες της δραστηριότητες BSH (Bosch Siemens Hellas) με ετήσιο παραγωγικό δυναμικό 300.000 συσκευές και προσωπικό 700 άτομα.

Όμως, με πρόσχημα κάποια προβλήματα το σχέδιο εγκαταλείφθηκε και αντικαταστάθηκε από ένα πολύ μικρότερο πρόγραμμα αναβάθμισης των εγκαταστάσεων της BSH στην περιοχή του Ρέντη. Και πάλι όμως ανάπτυξη δεν υπήρξε.

Αντίθετα, η γραμμή παραγωγής ψυγείων της BSH μεταφέρθηκε στην Τουρκία, ενώ οι εργαζόμενοι της μονάδας μειώθηκαν από 950 το 2012 σε 500 φέτος. Έτσι, οι υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα παραμένουν στο... μηδέν, με την εξαίρεση κάποιων «πουρμπουάρ» όπως ένα πρόγραμμα υποτροφιών και η προμήθεια σαρωτών για το υπουργείο οικονομικών ή η δωρεά ιατρικών μηχανημάτων.

ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ